Σήμερα η μνήμη του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης….
Έμαθα για αυτόν στα φοιτητικά μου χρόνια
και από τότε τρέχω συχνά κοντά του
(ειδικά σε περιόδους πνευματικής ξηρασίας….)
και πόσο δροσίζεται η ψυχή μου
απ' τα νάματα της χάριτος
που αφειδώς σκορπά ο Άγιος σε με τον ταλαίπωρο…..
Έχει ένα ‘’βλέμμα’’…..απίστευτο….διαπεραστικό.....
φθάνει και στην πιο απόμακρη σκοτεινή γωνιά της ψυχής….
Τι ήταν η περιοχή που πήγε να διακονήσει ο Άγιος;
Ήταν ο τόπος που συνήθιζαν
να εξορίζουν τους εγκληματίες,
στις άκρες των δρόμων δε κείτονταν συχνά μπεκρήδες….
Μα εκείνος φλεγόμενος απ' την αγάπη του Θεού
και έτρεχε διαρκώς να την μεταδώσει
στις τότε πεινασμένες υπάρξεις....
Και η κατάληξη της ποιμαντικής του;
Όταν έβγαινε απ’ το σπίτι του
για να πάει λίγο πιο κάτω στον ναό
ήθελε ώρα πολύ εξαιτίας του κόσμου
που τον περιμέναν απλά για να πάρουν την ευχή του…..
Πόσο ανάγκη έχουν οι άνθρωποι και σήμερα
από αυτή την ένσαρκη παρουσία της Θείας αγάπης.....
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου