Ἄλλη φορὰ πῆγε ὁ ἀκατονόμαστος νὰ πειράξει τὸν
ἅγιο Παΐσιο. Μέσα, λοιπόν, στὰ μεσάνυχτα (ὥρα ποὺ
βγαίνουν τὰ φαντάσματα) στέκεται πάνω ἀπὸ τὸ κρεβάτι του μὲ τὰ κέρατα σὰν τοῦ τράγου, ταρακουνᾶ τὸν ἅγιο,
τοῦ βγάζει τὰ σκεπάσματα καὶ τοῦ λέει:
· Μπρός, σήκω, πέρασε ἡ ὥρα!
Ἀνοίγει τὰ μάτια του ὁ ἅγιος, τὸν κοιτᾶ ἀτάραχος καὶ
ἀφοῦ τοῦ λέει βαριεστημένα, «ἄ, ἐσὺ εἶσαι…», ἀλλάζει
πλευρό! Ἔσκασε ὁ διάβολος ἀπὸ τὴν περιφρόνια, τσακίστηκε κι ἔφυγε.
Βιβλιογραφία! Ἅγιοι ποὺ γελοῦν καὶ περιγελοῦν τὴν ματαιότητα: πατήρ Διονύσιος Ταμπακης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου