Η 23η Δεκεμβρίου είναι η ημέρα μνήμης του Αγίου Ιωάσαφ του Μπέλγκοροντ /†1754/. Με το όνομά του κατατάχθηκε στο Μεγάλο Σχήμα - ο μοναχός Joasaph (Moiseev) /1887 - 04/07/1976/, ένας από τους τελευταίους πρεσβύτερους της Optina.
Ήταν ένας αληθινός ερημίτης, ένας άνθρωπος του Θεού και ένας επίγειος άγγελος, και δικός του η υψηλή, σιωπηλή, απόκοσμη ζωή που πέρασε στην αφάνεια ήταν ένα θέμα διαρκούς θαυμασμού.
Το 1924, η Optina Pustyn έκλεισε και όλοι οι μοναχοί εκδιώχθηκαν. Φεύγοντας από το μοναστήρι, ο πατήρ Ιωσήφ διέσωσε το σχήμα του Αγίου Αμβροσίου, το οποίο αργότερα περνώντας από χέρι σε χέρι και διατηρήθηκε προσεκτικά, επέστρεψε στη μονή το 1988.
Με τη χάρη του Θεού, την άνοιξη του 1925, στην αυλή του Ερμιτάζ της Optina της Μόσχας, φύλαξε τό μανδύα. Εκείνη την εποχή πέθανε ο Άγιος Τύχων, Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών, και ο πατέρας Ιωσήφ έλαβε την υπακοή να σταθεί στη Μονή Donskoy με τον πατριαρχικό σταυρό στον τάφο του νεκρού.
Ενώ εκτελούσε υπακοή στον τάφο του Πατριάρχη, είχε ένα όραμα: ξαφνικά άνοιξε ο ουρανός και είδε τον Παναγιώτατο Πατριάρχη Τύχων να ανεβαίνει στον ουρανό και τη δολοφονημένη βασιλική οικογένεια. Θυμόταν αυτό το όραμα για το υπόλοιπο της ζωής του.
Όπως πολλοί κάτοικοι του Ερμιτάζ της Optina, ο πατέρας Ιωσήφ υπέστη τον άθλο της εξομολόγησης. Συνελήφθη και πέρασε 22 χρόνια σε εξορία, φυλακές και στρατόπεδα.
Το 1954, μετά την απελευθέρωσή του, ο πατέρας Ιωσήφ εγκαταστάθηκε στην πόλη Gryazi, στην περιοχή Voronezh. Αγοράστηκε ειδικά γι' αυτόν από τους γείτονές του ένα προσωρινό υπόστεγο, το οποίο ο ίδιος συγκέντρωσε στον κήπο· σε αυτό το κελί εργαζόταν με αυστηρή νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή.
Αφιέρωσε όλο τον χρόνο του στην προσευχή, στην ενατένιση του Θεού, στην ανάγνωση των Αγίων Γραφών, στα πατερικά βιβλία και στα χειροτεχνήματα που ήταν μέσα του. Ο πατέρας ήταν ένα σπουδαίο βιβλίο προσευχής. Πέρασα σχεδόν όλη την ημέρα στην προσευχή. Συνήθως ξυπνούσα το βράδυ, στις τρεις.
Ο πατέρας προέβλεψε πολλά. Συχνά αναστέναζε: «Ω, δεν θα ζήσω αρκετά, γιατί η Optina θα ανοίξει.»... Έκρυψε τη διορατικότητά του. Όταν τον ρωτούσαν για κάτι, έπαιρνε ένα τετράδιο και άρχιζε να τους μιλάει από το τετράδιο.
Έφτιαξε ένα στεφάνι από αλουμινόχαρτο χρησιμοποιώντας μια φωτογραφία του πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης και το κρέμασε στο κελί του. Του λένε: «Αλλά δεν έχει δοξαστεί ακόμα». Και λέει: «Και δοξάζεται στο κελί μου»...
Πολλοί πιστοί απευθύνθηκαν στον γέροντα για πνευματική συμβουλή, ευλογία και καθοδήγηση.
Ο πατέρας Ιωάσαφ, σύμφωνα με τη μαρτυρία του συνοδού του κελιού του, γνώριζε για την ώρα του θανάτου του ένα χρόνο πριν από το θάνατό του. Το τελευταίο του απόγευμα στην εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου το 1976 τιμήθηκε με την εμφάνιση του Σωτήρος και της Θεοτόκου. Εκείνες τις στιγμές που έφευγε ήδη για έναν άλλο κόσμο, τον γέμιζε απερίγραπτη χαρά, θεϊκή απόλαυση και όλα έμοιαζαν να λάμπουν.
Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο στο Γρυάζι. Ο τάφος του προσέλκυσε μεγάλο αριθμό πονεμένων ανθρώπων. Σύμφωνα με τη μαρτυρία των πιστών, πολλοί από αυτούς λαμβάνουν βοήθεια γεμάτη χάρη μέσω των προσευχών του μοναχού Ιωάσαφ.
Στις 30 Νοεμβρίου 2005, τα λείψανα του Schemamonk Joasaph μεταφέρθηκαν από την περιοχή Lipetsk στην Optina Pustyn και θάφτηκαν σε ένα αδελφικό νεκροταφείο.
Πολλοί που ήρθαν στην Optina Pustyn κάθισαν, χωρίς να το ξέρουν, σε ένα παγκάκι κοντά στον τάφο του πατέρα Ιωάσαφ..... αυτό το μέρος είναι δίπλα στο παρεκκλήσι των νεομαρτύρων, ήσυχο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου