Δημήτριος Μουτσούλας (1897-1964), ἀστυνομικός.

Δημήτριος Μουτσούλας (1897-1964), ἀστυνομικός. «Ἕνα πρωΐ, κατά τά τέλη τῆς Κατοχῆς, ὁπότε

ἡ ζωή τῶν μισθωτῶν ἦταν ἰδιαίτερα δύσκολη, έτοιμαζόταν νά φύγη ἀπό τό σπίτι του γιά τήν ὑπηρεσία. Ἡ σύζυγός του τοῦ παραπονέθηκε, ὅτι δέν συζήτησαν τί θά φᾶνε. Ἐκεῖνος ἀπάντησε: “Τοῦ τά εἶπα, Μαρία μου, μήν ἀνησυχῆς. Θά δῆς τί καλά θα φᾶμε τό μεσημέρι!". Μ᾿ αὐτά ἐννοοῦσε ὅτι τά ἀνέφερε στόν Κύριο διά τῆς προσευχῆς. Ἡ σύζυγος ἐπέμενε ὅτι δέν εἶχαν τίποτε νά μαγειρέψουν κι ἐκεῖνος

τή διαβεβαίωνε ὅτι ἀφοῦ Τοῦ τά εἶπε, δέν μποροῦσε

παρά Ἐκεῖνος θά ἔστελνε ὅ,τι χρειαζόταν. Μέ αὐτή

τήν πίστι καί τή βεβαιότητα ἄφησε τή γυναῖκα του

χωρίς χρήματα, διότι φυσικά δέν εἶχε. Σ᾿ αὐτή τήν

ψυχική κατάστασι ἦταν ἐκείνη, ὅταν σέ λίγο σήμανε τό κουδούνι καί παρουσιάσθηκε ἕνας μετανάστης

ἀπό τήν Ἀμερική φέρνοντας γιά τό Δ. Μουτσούλα

ἕνα σημαντικό ποσό σέ δολλάρια ἀπό ἕνα πρωτεξάδελφό του γιά "χαιρετίσματα". Περιχαρής ἡ κυρία Μουτσούλα τοῦ τηλεφώνησε γιά νά τοῦ ἀναγγείλη τό ἀπίθανο δῶρο. Ἐκεῖνος, σάν νά ἄκουε κάτι τό φυσικό καί ἀναμενόμενο, τῆς εἶπε: “Τό ἤξερα, Μαρία μου. Δέν σοῦ εἶπα ὅτι θά φᾶμε καλό φαΐ τό μεσημέρι;"»