Τό πρῶτο αὐτό θαῦμα [τῆς Κανά], καθώς καί τό τελευταῖο ἀπό τά ἀναφερόμενα ἀπό τόνεὐαγγελιστή Ιωάννη (δηλαδή τό θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου) ἐτέλεσε ὁ Κύριος ἐντός τοῦ ζεστοῦ καί ζωογόνου περιβάλλοντος τῆς οἰκογενείας.

«Τό πρῶτο αὐτό θαῦμα [τῆς Κανά], καθώς καί τό τελευταῖο ἀπό τά ἀναφερόμενα ἀπό τόν

εὐαγγελιστή Ιωάννη (δηλαδή τό θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου) ἐτέλεσε ὁ Κύριος ἐντός τοῦ ζεστοῦ καί ζωογόνου περιβάλλοντος τῆς οἰκογενείας.

Τό μέν πρῶτο σέ σπίτι χαρᾶς, σέ ὥρα καί γιορτή

γάμου, σάν Φίλος δοτήρ τῆς χαρᾶς, σάν Φίλος παντοδύναμος, πού θά συνδέση ἀδιασπάστως τούς θεμελίους τῆς οἰκογενείας να τούς διδάξει πώς θά καταστήσουν εὐτυχῆ καί καρποφόρα τήν οἰκογενεια τους 

Τό δέ τελευταῖο σέ σπίτι πένθους, σέ

ὥρα θλίψεως, σάν Φίλος παρήγορος -ὤ! μοναδικός

παρηγορητής— τῶν θλιμμένων, σάν Φίλος παντοδύναμος, πού θά ἀνασυστήση πάλι μέ τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασι τή διαλυμένη ἀπ᾿ τό θάνατο οἰκογένεια σέ

μία παγγενῆ καί παμπληθέστατη οὐράνια οἰκογένεια· οἰκογένεια, πού ἔχει πατέρα τό Θεό καί πρωτότοκο ἀδελφό Αὐτόν τόν θαυματουργοῦντα στην Κανά τῆς Γαλιλαίας».