Μετάνοιες στο βουλκανιζατέρ (από το 2021)
Θα αλλάξω τις ρόδες μου σήμερα. Στο βουλκανιζατέρ στον κύκλο Lumina, υπάρχουν μερικά πολύ ωραία αγόρια, που χαιρετούν εμένα, τον γονιό, να ζήσω, να ανθίσω. Ένας από αυτούς έχει έναν ξάδερφο με 11 παιδιά, στον οποίο έχω πάει αρκετές φορές με φαγητό και ρούχα. Εκεί, στο σπίτι του ξαδέρφου του, είναι ένα εργοστάσιο. Ένας τεράστιος θόρυβος από το φόντο, ένας ολικός σκουληκισμός στα 10 τετραγωνικά μέτρα του σπιτιού. Ακούγεται μια κραυγή: ο πατέρας!
Τα παιδιά είναι όρθια, σε όρθια θέση, στο κρεβάτι των τριών μέτρων σανίδες. Ούτε ένας δεν κινείται. Ψελνω σε χορωδία: αύριο. Το δοχείο των 15 κιλών με τη σούπα κάθεται άδειο σε ένα τραπεζάκι. Πρέπει να γεμίζεται καθημερινά και να ταΐζεται στις συνεχώς πεινασμένες κοιλιές των μωρών που μεγαλώνουν.
Τα αγόρια του βουλκανιζατέρ χαίρονται: πατέρα, σε περιμέναμε. Τους υπόσχομαι ότι θα έρθω αύριο με σακούλες με τρόφιμα και ρούχα.
Λέει ένας νέος: Κι εγώ, πατέρα, γιατί έχω τρία παιδιά. Τού λέω με πικραίνεις, πώς έχεις τρία παιδιά; Έχω πατέρα, γιατί παντρεύτηκα ένα κορίτσι που έχει τρία παιδιά. Δεν είναι δικά μου, αλλά τα ταΐζω και με λένε μπαμπά.
Άλλος κάτι ψιθυρίζει, όλοι γελάνε. Εγώ: έλα, τι γελάς;
Παιδιά, ναι, πηγαίνετε στην Εκκλησία, πώς είστε;
Λοιπόν, πάτερ, είμαστε τσακισμένοι, 12 ώρες δουλειά ο καθένας, από τις 7 έως τις 7. Ούτε την Κυριακή δεν σηκώνομαι. Ναι προσκυνώ, λέει ο Πατέρας.
Ενώ μου άλλαζε ρόδες, το αγόρι, σκύβοντας δεκάδες φορές, κουβαλώντας, κατεβαίνοντας κάτω από το αυτοκίνητο, , μέτρησα, 124 μετάνοιες.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου