Ο ερημίτης π. Χρυσόστομος μου διηγείται:
Υπήρχε ένας γεροντάκος, στα καυσοκαλύβια.
Είχε αγγελική φωνή.
Λέγεται πως όταν έψαλλε το «Άξιον εστί» άνοιγε τα χέρια του διάπλατα από την μεγάλη αγαλλίαση της καρδιάς του και φημολογείται ότι κουνιόντουσαν τα καντήλια.
Μια φορά κατέβαινα προς την Αγια Άννα και άκουσα να ψέλνει.
Άγγελος ψάλει;"
______________________________
Ο θεοφόρος πνευματικός παπα- Σάββας ουδέποτε κατηγόρησε άνθρωπο.
Όταν τον ρωτούσαν:
«Τι άνθρωπος είναι εκείνος Πνευματικέ;» απαντούσε:
"Άγιος άνθρωπος είναι αυτός ο άνθρωπος"!
______________________________
Είπε γέρων:
"Ταπείνωση είναι το κάτω σκαλοπάτι των αρετών.
Αγάπη είναι το επάνω σκαλοπάτι.
Γιατί δεν αγιάζουμε σήμερα;
Γιατί δεν έχουμε ταπείνωση."
______________________________
Είπε πάλι άλλος:
"Η υπερηφάνειά μας κάνει κουφό τον Θεό.
Όταν όμως καταφέρουμε να έρθει και να κατοικήσει σε όλο το χώρο της ψυχή μας ο Χριστός,
τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι στενοχώριες.
Τότε φεύγει και η αμαρτία."
______________________________
Ο πάμπτωχος και ρακένδυτος Ρουμάνος ασκητής Ε, δεν είχε" πού την κεφαλή κλείνε".
Βοηθούσε στην τράπεζα του Ρωσικού μοναστηριού και ότι έπαιρνε το έδινε ελεημοσύνη στους απομακρυσμένους ασκητές.
"Είναι η μονή ευκαιρία να σωθώ", έλεγε.
Να ζητιανεύω ταπεινούμενος, να κοπιάζω, να διαμοιράζω. "
______________________________
Ζούσε στην σπηλιά του όσιου Πέτρου του Αθωνίτου ο γέρων Χρυσόστομος και ο μοναχός Σέργιος.
Τον Σέργιο τον πολεμούσε ο σατανάς να φύγει από τον ασκητικό του στίβο και να εγκαταλείψει τον αγώνα.
Κάποτε επισκέφτηκε ένα γέροντα στις Καρυές, που με άφθαστη αυταπάρνηση και υπομονή είχε γηροκομήσει και θάψει τέσσερις γεροντάδες.
"Πώς μένεις τώρα μόνος σου εδώ χάμω; "τον ρώτησε ο Σέργιος.
"Με πολεμάει και εμένα ο διάβολος να φύγω, αλλά ξέρεις τι με κρατάει; "απάντησε ο ηρωικός γέρων.
"Έλα να σου δείξω τους θησαυρούς μου. "
"Ποιοί είναι οι θησαυροί σου;
Δεν βλέπω τίποτα. "
Τον πήρε τον πήγε σε ένα δωμάτιο, που είχε παλιά παπούτσια, τρύπια πόσων ετών….., παλαιά ζωστικά, και παλαιούς σκούφους των γεροντάδων του ,
αλλά και του εαυτού του, δείγματα αμέτρητων αγώνων και θυσιών….
"Να οι θησαυροί μου.
Πες μου, πώς να τους εγκαταλείψω; "
Διδάχτηκε ο π. Σέργιος περισσότερο από κάθε άλλη διδασκαλία, από αυτούς τους σιωπηλούς θησαυρούς και διδασκάλους
______________________________
Είπε Γέρων :"Να ζείτε σε διαρκή δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό,
γιατί η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αχαριστία και ο χειρότερος αμαρτωλός ο αχάριστος".
______________________________
Ρώτησαν κάποτε ένα αγιορείτη γέροντα.
"Τι είναι το Άγιον Όρος, γέροντα; "
Και αυτός απάντησε.
« Χαρά γίνεται στον ουρανό επί ενί αμαρτωλό μετανοούντι».
Εδώ έχουμε πολλούς που μετανοούν.
Η μάλλον όλοι είμαστε μετανοούντες".
______________________________
Κάποτε επι Τουρκοκρατίας ένας καλός και ενάρετος μοναχός είδε την Παναγία μας να σκουπίζει το μοναστήρι της μεγίστης Λαύρας.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Σουλτάνος έδωσε διαταγή σύμφωνα προς το οποίο ο Τουρκικός στρατός έπρεπε να αναχώρηση από το Άγιον Όρος.
______________________________
"Μην στεναχωριέσαι! Το όνομα σου είναι γραμμένο εδώ στο βιβλίο της ζωής",
είπε ο Κύριος στον απλούστατο και προορατικόν γέροντα Αβέρκιον της Νέας Σκήτης,
όταν του αποκαλύφθηκε κάποτε στο Κυριακό κατά την ώρα της αγρυπνίας.
______________________________
Ένας υποτακτικός είπε στο σοφό Γεροντά του:
-Γέροντα φοβάμαι τον θάνατο!.
-Ποιον θάνατο; τον κατάργησε ο Χριστός..!
______________________________
"Παιδι μου Όσο έχεις χέρια ...
άπλωνέ τα στον ουρανό για προσευχή ...
Όσο έχεις δάχτυλα ...
κάνε με ευλάβεια τον Σταυρόν σου ...
Όσο έχεις μάτια γέμιζέ τα δάκρυα ...»
Τίποτα περισσότερο δεν ζητάει ο Θεός από σένα ,
από μένα από τον καθένα .
Μονάχα αυτά που μπορείς ...
Μικρά και απλά, αλλά με την καρδιά σου ,
με την αγνή και αγαθή σου προαίρεση .
Τα άλλα όλα , άστα Σε Κείνον ...!"
Να ζείτε σε διαρκή δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό, γιατί η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αχαριστία και ο χειρότερος αμαρτωλός ο αχάριστος
_________________
Μοναχός Αββακούμ Χρήστος
Άγιον Όρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου