Απρόσμενα, η οσμή του θυμιάματος με έφερε πίσω στο
μακρινό μου παρελθόν... Ήμουν με τη γιαγιά μου στο δωμάτιο tatami στην Ιαπωνία.
Η γιαγιά άναβε το κερί και το θυμίαμα μπροστά στον μεγάλο βουδιστικό
οικογενειακό βωμό, κάθε πρωί και κάθε βράδυ. Η ευωδιά και ο ήχος από το
καμπανάκι (rin) ηρεμούσε την παιδική μου ψυχή αλλά μού έφερνε και μια μικρή
λύπη, γιατί ένιωθα mujo (προσωρινή, περαστική στη ζωή). Ησυχία, σιωπή, νέκρωση,
νηστεία, προσδοκία της ψυχής για μια άλλη ζωή, αιώνια «Μεγάλη Τεσσαρακοστή»
χωρίς Ανάσταση... χωρίς Παρουσία, χωρίς Χριστό...
Κατάγομαι από την Άπω Ανατολή και ταξίδεψα μέχρι τα
πέρατα της Δύσης. Πόσες συναντήσεις, πόσες ανακαλύψεις, πόση μάθηση! Και τώρα,
έχοντας συμφιλιώσει την ιαπωνική μου καταγωγή με το χριστιανικό μονοπάτι προς
τον Ουρανό, στρεφόμενη και πάλι προς Ανατολάς, βρίσκομαι αναπαυμένη κάπου στη
μέση: στην αγία Ορθοδοξία, το σπίτι μου.
Η αληθινή ιστορία της Μαρίας-Κινούκο Φουκάμι στο ταξίδι
αναζήτησης της αλήθειας από τις ανατολικές
θρησκείες μέχρι την Ορθόδοξη Εκκλησία. (Από την
παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου