Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ) . Ένδυση!!?

 Ένας από τους βασικούς κανόνες της πνευματικής ζωής είναι να θυμόμαστε ότι τόσο το καλό όσο και το κακό ξεκινούν από λίγα. Στο Βιβλίο του Ιώβ εμφανίζεται η μυστηριώδης λέξη «ηθικό», ως το όνομα κάποιου παράξενου πλάσματος. Αυτό είναι ένα αμαρτωλό πάθος, που όταν εμφανίζεται, είναι μικρό σαν μυρμήγκι, ελάχιστα ορατό στα μάτια. Αλλά αν χάσεις χρόνο και δεν την ξεκόψεις από την καρδιά σου, τότε εκείνο γίνεται λιοντάρι που αρπάζει το θήραμά του και βυθίζει τα δόντια του μέσα του. Τότε είναι δύσκολο να πολεμήσεις την αμαρτία που έχει κυριεύσει την ψυχή, όπως ένας άνθρωπος που πολεμά ένα αρπακτικό θηρίο. Η πατερική εμπειρία μας διδάσκει να μην ενδίδουμε στην αμαρτία σε μικρά πράγματα και να μην θεωρούμε τίποτα ασήμαντο στην πνευματική ζωή. Η αμαρτία που περνά απαρατήρητη και δεν αφαιρείται από την ψυχή είναι σαν μια σπίθα που δεν σβήνει εγκαίρως, η οποία μπορεί να μετατραπεί σε μια τσουχτερή φλόγα φωτιάς. Συχνά, τα δάση καίγονταν από μια άσβεστη φωτιά και ένα ολόκληρο χωριό κάηκε από κάρβουνα που έπεσαν από τη σόμπα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η αμαρτία είναι μια εκρηκτική ουσία που κρύβεται στην ψυχή ενός ατόμου και οι εξωτερικές εντυπώσεις είναι μια θρυαλλίδα σε αυτήν.

Ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσάνινοφ, ο μεγάλος δάσκαλος του ασκητισμού, τονίζει ότι το περιεχόμενο και η μορφή συνδέονται μεταξύ τους. Το περιεχόμενο βρίσκει την κατάλληλη μορφή και η φόρμα διατηρεί το περιεχόμενο. Εάν σχηματιστεί μια ρωγμή στην κανάτα, το νερό θα ρέει σταδιακά από αυτήν. Ο Άγιος Ιγνάτιος συμβούλευε τους μοναχούς να μην παραμελούν τα εξωτερικά, αν και τόνισε ότι το κέντρο της μοναστικής ζωής είναι η απόκτηση της εσωτερικής προσευχής. Ο Brianchaninov ξεκινά το βιβλίο του «An Offering to Modern Monasticism» με μια περιγραφή της εξωτερικής συμπεριφοράς, σαν να κινείται από το πιο εύκολο στο πιο δύσκολο. Συμβουλεύει να μάθετε πρώτα να συμπεριφέρεστε αξιοπρεπώς, να ελέγχετε το σώμα σας, μετά να συγκρατείτε τα συναισθηματικά σας συναισθήματα και μετά να προχωρήσετε στην εγκάρδια προσευχή, σαν να κινείστε από την περιφέρεια στο κέντρο.

Η καρδιά μας είναι μια ακρόπολη στην οποία κατοικεί η χάρη του βαπτίσματος και του προπατορικού αμαρτήματος. Για να καταλάβετε αυτό το φρούριο, πρέπει να ξεκινήσετε μια σωστή πολιορκία όπως σε πόλεμο: πρώτα, μέσω του φόβου του Θεού, συγκρατήστε τον εαυτό σας από χονδροειδείς σωματικές αμαρτίες και μετά από ψυχικές αμαρτίες. Όποιος σκέφτεται με τη δύναμη της θέλησης χωρίς επαρκή προετοιμασία για να ενώσει ένα μυαλό βουλωμένο από διάφορες εντυπώσεις και φαντασιώσεις με μια παθιασμένη καρδιά, θα γελοιοποιηθεί από τον δαίμονα. Το Patericon περιέχει μια ιστορία για το πώς ένας γέρος μοναχός, ερχόμενος από την έρημο στην πόλη, είδε έναν νεαρό μοναχό να φεύγει από ένα δημόσιο λουτρό. Ο γέροντας τον πήρε στην άκρη και άρχισε να τον νουθετεί ότι μια τέτοια ελευθερία θα μπορούσε να καταλήξει σε μια βαριά αμαρτωλή πτώση. Ο νεαρός μοναχός απάντησε με τόλμη: 

«Για όσους έχουν αποκτήσει καθαρότητα καρδιάς, όλα είναι αγνά». Ο γέροντας αναστέναξε και είπε στον εαυτό του: «Για πολλά χρόνια, όντας στην έρημο, δεν μπορούσα να αποκτήσω καθαρότητα καρδιάς. Και αυτός ο νεαρός, περιπλανώμενος στα λουτρά και τις αγορές, νομίζει ότι έχει πετύχει την απάθεια». Μετά από λίγο, ο φόβος του γέροντα έγινε πραγματικότητα: ο νεαρός μοναχός πιάστηκε να πορνεύει με τη σύζυγο του δημάρχου και του επιβλήθηκε αυστηρή τιμωρία και εξαιτίας του, μια κηλίδα ντροπής έπεσε στους ασκητές.

Μερικοί Χριστιανοί, επιδίδοντας σε άσεμνη ψυχαγωγία, ισχυρίζονται ότι δεν βιώνουν κανένα πάθος. Τέτοιες διαβεβαιώσεις είναι είτε ψέματα είτε αυταπάτη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Κλίμακος γράφει ότι μερικές φορές ο διάβολος αφήνει έναν άνθρωπο για λίγο, ώστε να χάσει την προσοχή του, πιστεύοντας ότι έχει ήδη νικήσει την αμαρτία. Έτσι μια αλεπού προσποιείται ότι είναι νεκρή για να κάτσει ένα πουλί στο κεφάλι της νομίζοντας ότι είναι πτώμα που μπορεί να ραμφιστεί και μετά, πηδώντας ξαφνικά, αρπάζει το θήραμά της.

Είπαμε ότι το περιεχόμενο και η μορφή συνδέονται στενά μεταξύ τους: η αλλαγή του περιεχομένου πρέπει να αλλάξει τη μορφή και το σπάσιμο της φόρμας αλλάζει το περιεχόμενο. Από αυτή την άποψη, τα ρούχα είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ηθικής. Η Αγία Γραφή λέει ότι μετά την πτώση, η γύμνια των προπατόρων προκάλεσε μέσα τους ένα αίσθημα πάθους και γι' αυτό ο Θεός τους έδωσε το πρώτο ένδυμα, φτιαγμένο από δέρματα ζώων. Ξεφεύγοντας κάπως στο πλάι, πρέπει να πούμε ότι ο Αδάμ και η Εύα πριν από την Πτώση δεν ήταν γυμνοί στην κατανόηση της λέξης. Τους περιέβαλε η χάρη του Θεού σαν εκτυφλωτικό φως. φορούσαν μια ρόμπα που φαινόταν φτιαγμένη από αυτό το αστραφτερό και ιριδίζον φως. 

Από όλα τα πλάσματα που έζησαν στην Εδέμ, από όλα τα λουλούδια που άνθησαν σε αυτήν, το πιο όμορφο ήταν ο άνθρωπος στη χάρη του Θεού. Κατά την ανάσταση των νεκρών, οι άνθρωποι δεν θα αναστηθούν γυμνοί: οι δίκαιοι θα λάμπουν σαν τον ήλιο, περιτριγυρισμένοι από ένα φωτοστέφανο ακτίνων, και οι αμαρτωλοί θα αναστηθούν με σκοτεινά ρούχα παρόμοια με τις αμαρτίες τους, αναστημένοι σε αιώνιο πένθος.

Η επανάσταση στην ηθική προκάλεσε επανάσταση στα ρούχα. Έχουν εμφανιστεί νέες μόδες. Αν για τους Χριστιανούς ένας από τους σκοπούς της ένδυσης είναι να προστατεύουν τον εαυτό τους και τους άλλους από τον πειρασμό, τότε οι νέες μόδες έχουν κατά κύριο λόγο τον αντίθετο στόχο: να τραβήξουν την προσοχή στο ανθρώπινο σώμα και να προκαλέσουν ένα αίσθημα λαγνείας. 

Όσοι περπατούν ημίγυμνοι και ισχυρίζονται ότι δεν νιώθουν πάθος λένε ψέματα στον εαυτό τους. Μοιάζουν με έναν μεθυσμένο που ισχυρίζεται ότι είναι νηφάλιος - είναι η γη που τρέμει κάτω από τα πόδια του. Όταν η ντροπή αμβλύνεται, η χάρη φεύγει, το πάθος γίνεται μόνιμη κατάσταση του ανθρώπου και δεν το βλέπει πια, όπως το ψάρι δεν βλέπει το νερό στο οποίο κολυμπά.
... Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ) .