Υπάρχουν άνθρωποι που πλήττουν στην ησυχία. Δεν μπορούν
την ηρεμία και τρομάζουν στη σιωπή. Τρέφονται κυρίως από τονθόρυβο και την ταραχή. Έχουν ένταση και σύγχυση.
«Να πάμε για λίγο στο Άγιο Όρος, θα είναι τέλεια!» «Ναι, να πάμε!»
Πήγαν στο Άγιο Όρος. Κάθισαν λίγες ώρες.
«Να φύγουμε τώρα! Δεν μπορούμε τόση ησυχία. Πότε φεύγουμε, παιδιά; Τι ώρα έχει καράβι;» «Μα το πρόγραμμα είναι να μείνουμε άλλες τρεις μέρες». «Όχι, καλύτερα να φύγουμε αύριο». «Μα
γιατί δεν μπορείς να μείνεις κι άλλο;» «Διότι εδώ δεν έχει wi-fi
ούτε ράδιο, δεν έχει τηλεόραση και κουτσομπολιό, δεν έχει ειδήσεις. Εγώ έχω μάθει αλλιώς. Θέλω θόρυβο, θέλω πληροφορίες και
φασαρία. Έχω συνηθίσει να σχολιάζω, να ακούω νέα και ατέρμονες
ειδήσεις. Ο νους μου ταξιδεύει μακριά απ' την καρδιά. Ζω μια μόνιμη νοητική περιπλάνηση, μια καθημερινή καρδιακή ασωτία
και βαβούρα. Δεν αντέχω τόση ησυχία, με φοβίζει, δεν έχω μάθει
να διαχειρίζομαι το τίποτα, τη σιωπή, το κενό».
Ποιος έκλεψε, ποιος αδίκησε, ποιος χώρισε, ποιος παντρεύεται.
Είναι τόσο ηδονικό να ασχολούμαι με τους άλλους! Μόνο εμένα δεν μπορώ να κοιτάξω κατάματα. Δεν αντέχω με τίποτα τη θέα της καρδιάς μου. Το καθρέφτισμα αυτό με τρομάζει, χρόνια τώρα.
Ο Χριστός συμβουλεύει: «Εἴσελθε εἰς τὸ ταμεῖον σου». Δηλαδή, μπες στο δωμάτιο που υπάρχει μέσα σου. Κλείσε τ' αυτιά σου και
τα μάτια σου, για να δεις! Συγκεντρώσου για λίγη ώρα. Ηρέμησε και άσε να ακουστεί η ψυχή σου, το εσωτερικό σου παιδί που θέλει να νιώσει δύναμη, αξία και ασφάλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου