Η 3η εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ονομάζεται Λατρεία του Σταυρού. Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ).

 

Η 3η εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ονομάζεται Λατρεία του Σταυρού.

Η Εκκλησία ψάλλει: «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμε, Δάσκαλε, και δοξάζουμε την Αγία Σου Ανάσταση». Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι ένα διαρκές αίσθημα ευγνωμοσύνης προς τον Θεό για τα δεινά στον Σταυρό, που μας έσωσε από αιώνια καταστροφή, από τη φωτιά της Γέεννας, από την άβυσσο της κόλασης, από τον τάφο της απόρριψης του Θεού και της λήθης, στον οποίο υποτίθεται ότι θα εξαφανιστεί όλη η ανθρωπότητα!

Ένας θεολόγος είπε: «Αν σε δάγκωνε ένα δηλητηριώδες φίδι και αναπόφευκτα θα πέθανες με τρομερή αγωνία, αλλά ο φίλος σου θα ρουφούσε το δηλητήριο από την πληγή με τα χείλη του και θα πέθαινε από αυτό το θανατηφόρο δηλητήριο, τότε πόσο αγαπητή θα ήταν η μνήμη του σε σένα;», θα τον θεωρούσες τον μεγαλύτερο ευεργέτη σου, αλλά ο Χριστός έκανε πολύ περισσότερα για σένα... Ήπιε το φοβερό ποτήρι του κολασμένου μαρτυρίου που σου είχε ετοιμάσει, εκείνο το ποτήρι που έπρεπε να πίνεις για πάντα». Πώς ανταποκρινόμαστε στον Χριστό τον Σωτήρα μας; Κυρίως αδιαφορία και ψυχρότητα. Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι υποταγή στην πρόνοια του Θεού, είναι υπομονή στις θλίψεις, στους πειρασμούς - σε αυτό που αποτελεί τον σταυρό της επίγειας ζωής μας.

Μερικοί από τους πατέρες είπαν: η υψηλότερη προσευχή είναι «Κύριε, γενηθήτω το θέλημά σου!» Όταν το σκοτάδι των θλίψεων, σαν μαύρα σύννεφα, πυκνώνει γύρω από τις καρδιές μας, το φως του Θεού φαίνεται να σβήνει για μας, και μας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια λύτρωση και σωτηρία, ότι χάνουμε κάτω από το βάρος του πόνου, πρέπει εκείνη τη στιγμή να λέει ασταμάτητα: «Κύριε, γενηθήτω το θέλημά Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου!» Και τότε το φως της ελπίδας θα λάμψει επάνω μας, και εν μέσω θλίψεων ο Κύριος θα μας στείλει ουράνια παρηγοριά.

Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι η επιθυμία να ανακουφίσει κανείς τα βάσανα των άλλων, να αναλάβει τους κόπους τους, τις αδυναμίες και τις ασθένειές τους, όπως ο Κύριος στο Σταυρό ανέλαβε τις αμαρτίες και τα βάσανά μας. Ο μοναχός Αγάθων είπε: «Αχ, να μπορούσα να δώσω το σώμα μου στον λεπρό και να του πάρω το σώμα του, που σαπίζει από έλκη και πληγές!».

Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι η συγχώρεση όλων των αδικημάτων. Ο σταυρός είναι το επίκεντρο της Θείας αγάπης, και επομένως η υψηλότερη εκπλήρωση του Ευαγγελίου είναι η αγάπη για τους εχθρούς σας. Ο Άγιος Δημήτριος ο Ροστόφ λέει: «Κάποιοι νομίζουν ότι στην εποχή μας δεν γίνονται πια θαύματα. Όχι, ο Χριστιανισμός μας δίνει τη δύναμη για ένα μεγαλύτερο θαύμα από την ανάσταση των νεκρών, αυτό το θαύμα είναι να αγαπάμε ειλικρινά, από τα βάθη της καρδιάς μας, τους εχθρούς μας και όχι μόνο να τους αγαπάμε, αλλά και να τους θεωρούμε ευεργέτες μας!».

Η πνευματική λατρεία του Σταυρού σημαίνει επίσης αίσθημα διαρκούς ταπεινοφροσύνης. Εάν ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατέβηκε στη γη και δέχτηκε τον πιο επαίσχυντο θάνατο στον σταυρό, τότε για εμάς η ταπείνωση στη γη είναι μεγάλη δόξα, η συκοφαντία είναι ανταμοιβή και το μαρτύριο είναι χαρά. Το πατερικο διηγείται πώς ένας σκήτης γέροντας, ο μοναχός Μωυσής, συνάντησε τον νεαρό μοναχό Ζαχαρία, που στεκόταν στο πηγάδι, και είδε το Άγιο Πνεύμα να αναπαύεται πάνω του. Αυτό χτύπησε τον γέροντα, έπεσε στα πόδια του νέου και είπε: «Γιέ μου, πες μου, τι χρειάζεται για να γίνω αληθινός μοναχός και να σωθω;» Ξαφνιάστηκε και αναφώνησε: «Αββα! Θα έπρεπε να σε ρωτήσω, εγώ  όχι εσύ». Εκείνος, μη θέλοντας να μιλήσει για το όραμα, απάντησε: «Υπάρχει κάποιος που μου είπε να σε ρωτήσω». Τότε ο Ζαχαρίας έβγαλε την κουκούλα του, την πέταξε στη γη, την πάτησε με τα πόδια του και είπε: «Αν δεν είσαι κάτω από τα πόδια όλων των ανθρώπων, ποδοπατημένος από αυτούς, τότε δεν μπορείς να γίνεις αληθινός μοναχός και να σωθείς».

Τέλος, η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι αγώνας με τα πάθη του, με τους πόθους του, με την υπερηφάνεια του. Κάποιος ασκητής, από μεγάλη αγάπη για τον Χριστό, θέλησε να γίνει μάρτυς γι' Αυτόν. Ιδιαίτερα ήθελε να σταυρωθεί στο σταυρό για την πίστη του. Όμως ο καιρός πέρασε, πλησίασε στο θάνατο, χωρίς να γίνει μάρτυρας. Αυτό του προκάλεσε μεγάλη θλίψη. Τότε όμως του αποκαλύφθηκε σε όραμα ότι όλη του η ζωή ήταν ένα μαρτύριο, γιατί πολέμησε με θάρρος τις αμαρτίες και τα πάθη του. Και θα στεφανωθεί με το ίδιο στεφάνι με τους αρχαίους μάρτυρες, αυτούς που τους έριξαν να κατασπαράξουν άγρια ​​θηρία ή τους σταυρώθηκαν στο σταυρό για το όνομα του Χριστού. 

... Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν )