Ο Μαμόνοβ που
πολεμούσε την οργή του, έγραφε:
«Μια φορά τα
πάντα μου ήταν κάπως. Πηγαίνω σπίτι και εκεί βλέπω ένα καινούργιο γάτο
ατημέλητο. Τον είχε συμμαζέψει η γυναίκα μου. Σκέφτηκα, πόσο άμυαλη: εμείς
είμαστε 9 άτομα και εκείνη φέρνει και άλλους. Ο γάτος τσουπ στο τραπέζι. Ε, το
παρατράβηξες! Τον χτύπησα. Αμέσως, τον λυπήθηκα. Έσκυψα να τον χαϊδέψω: πετσί
και κόκαλο, μάλλον, οι παραθεριστές τον εγκατέλειψαν. Είχε πεινάσει. Παραλίγο
να κλάψω.
Ο Αββάς Αμμούν
είπε: πέρασα στη σκήτη 14 χρόνια, προσευχόμενος στον Θεό μέρα και νύχτα για να
μου χαρίσει τη νίκη ενάντια στην οργή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου