30 Απριλίου - Πριν από 25 χρόνια ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος (Μποροντίν) /01/01/1930 - 04/30/1998/ Εκοιμήθη στον Κύριο

 30 Απριλίου - Πριν από 25 χρόνια ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος (Μποροντίν) /01/01/1930 - 04/30/1998/ Εκοιμήθη στον Κύριο  ένας εξαίρετος ποιμένας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, συνεχιστής της μοναστικής παράδοσης της Όπτινα .Παραλήπτης του Μοναχού Ομολογητή Σεβαστιανού του Καραγκάντα ​​/†19.04.1966/.

Πέρασε από τα Γκουλάγκ, υπέστη διώξεις και συκοφαντίες για την πίστη του. Εκτελώντας τη διακονία του σε διάφορα μέρη της χώρας, τάιζε ένα τεράστιο ποίμνιο.

Γεννήθηκε στην πόλη Konigsberg στην οικογένεια του Γερμανού κόμη των Αψβούργων. Κατά τη γέννηση του πρώτου και μοναδικού γιου του, η μητέρα του πέθανε και το αγόρι δόθηκε να ταΐσει από τη σύζυγο του κηπουρού του κόμη, τη Ρωσίδα Μαρία Μποροντίνα.

Από μικρός, ο Καρλ γνώριζε, ένα τέτοιο όνομα που έλαβε κατά τη γέννησή του, τις κακουχίες της ζωής της εξορίας. Το 1939, μετά την προσάρτηση της Ανατολικής Πολωνίας, όπου ζούσε ο Καρλ Χάψμπουργκ, στη Σοβιετική Ένωση, αυτός, ένα εννιάχρονο αγόρι, μαζί με τους θετούς γονείς του Μποροντίν, εξορίστηκαν στο Βόρειο Καζακστάν ως «εχθροί του λαού».

Ο ίδιος ο πατέρας Κύριλλος, αναπολώντας αυτή την περίοδο, είπε στα πνευματικά του παιδιά: «Τα χρόνια εκείνα πίστευα αληθινά στον Θεό, γιατί είδα ένα παράδειγμα αληθινής, ομολογιακής πίστης. Τότε οι εξόριστοι ορθόδοξοι μοναχοί με πήγαν στη σκηνή τους. Έκανε πολύ κρύο και οι μοναχοί με έβαλαν στο κέντρο της σκηνής για να μην παγώσω και ξάπλωσαν οι ίδιοι τριγύρω.

Κάθε βράδυ έβαζαν κλήρο: ποιος θα κοιμόταν στην άκρη της σκηνής, γιατί αυτός που κοιμόταν στην άκρη δεν ζούσε μέχρι το πρωί. Έτσι όλοι οι μοναχοί προσπάθησαν να ξαπλώσουν στην άκρη για να πεθάνουν «για τους φίλους τους». Σοκαρίστηκα από αυτό».

Στη δεκαετία του 1940, ο Καρλ γνώρισε τον Καραγκάντα ​​Ομολογητή της Πίστεως, Αρχιμανδρίτη Σεβαστιανό, έναν από τους τελευταίους πρεσβύτερους του Ερμιτάζ της Όπτινα. Διαποτισμένος με την πνευματική ομορφιά και τη γεμάτη χάρη δωρεά του αληθινού μοναχισμού, ο Καρλ αποδέχεται την Ορθοδοξία και γίνεται το πνευματικό παιδί του πατέρα Σεβαστιανού.

Ο Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός, μετά από λίγο, τον βάζει σε ράσο και μετά σε μανδύα με το όνομα Κύριλλος, προς τιμήν του Κύριλλου Ισαποστόλων, δασκάλου της Σλοβενίας.

Στα δύσκολα χρόνια της «απόψυξης του Χρουστσόφ» για τους πιστούς, ο μοναχός Κύριλλος παίρνει ιερές εντολές. Το 1961, ο Ιερομόναχος Κύριλλος συνελήφθη με την κατηγορία των αντισοβιετικών ομιλιών.

Ο Batiushka δεν είπε τίποτα για τα χρόνια της φυλάκισής του, επομένως ακόμη και ο όρος δεν είναι γνωστός με βεβαιότητα, αλλά κατά κάποιο τρόπο σε μια συνομιλία με πνευματικά παιδιά θυμήθηκε:

«Αυτοί, οι δεσμοφύλακες, με χτύπησαν άγρια ​​και, δείχνοντας ένα γάντζο στον τοίχο, είπαν ότι θα με κρεμούσαν αμέσως αν δεν απαρνιόμουν την πίστη μου. Και τους είπα: «Προχωρήστε!» Και αυτοί, αφού χτύπησαν εμένα πάλι, με άφησαν ξαπλωμένο στο πάτωμα. Δεν με κρέμασαν».

Βγαίνοντας από τη φυλακή, ο πατέρας Κύριλλος βρήκε τον πρεσβύτερο του, τον αρχιμανδρίτη Σεβαστιανό από την Καραγκάντα, σε σοβαρή ασθένεια. Μια φορά, μετά τη Λειτουργία, ο πατήρ Σεβαστιανός ζήτησε από τους επτά μοναχούς που ήταν πιο κοντά του να μείνουν στο θυσιαστήριο.

Ο ίδιος ο π. Κύριλλος μίλησε για αυτό ως εξής:

- Μετά τη λειτουργία, ο γέροντας μας άφησε στο βωμό. Όλοι ένιωθαν ότι κάτι ιδιαίτερο επρόκειτο να συμβεί. Στάθηκε στον θρόνο του Θεού και προσευχόταν. Στο θρόνο κείτονταν το Αρνί πρόσφορο. Καταλάβαμε: «Ο Πατέρας προσεύχεται για τον διάδοχό του!».

Κανείς μας μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήξερε σε ποιον θα έπεφτε η επιλογή του γέροντα. Από όλους τους παρευρισκόμενους, ήμουν ο νεότερος μοναχός, και ποια ήταν η έκπληξή μου όταν ο π. Σεβαστιανός, παίρνοντας ένα πρόσφορο από τον θρόνο, ήρθε κοντά μου και μου είπε: «Ρώτα, παιδί μου, τι θέλεις!».

Θα μου ζητούσαν να μπω στη Βασιλεία των Ουρανών, και το παίρνω και λέω: "Θέλω, Πατέρα, να γίνω σαν εσένα! Θέλω να συμπεριφέρομαι στους ανθρώπους!" Ο γέροντας κούνησε το κεφάλι του και απάντησε: "Ω, γιε, δεν ξέρεις τι ζητάς! Αλλά κάνε το με τον τρόπο σου! Μπορείς να θεραπεύεις ανθρώπους, αλλά θα είσαι βαριά άρρωστος σε όλη σου τη ζωή, πάντα θα διώκεσαι , και μέχρι το τέλος των ημερών σου θα υπομένεις συκοφαντίες και μομφές. Συμφωνείς σε αυτό;»

Τότε ο πατέρας Σεβαστιανός μου έδωσε το αρνί Προσφορά και είπε ήσυχα: «Σε δέκα χρόνια θα λάβετε ερήμους…»

...Ο π. Κύριλλος είχε τρεις ανώτερες σπουδές (ιατρικές, παιδαγωγικές και πνευματικές), μιλούσε πολλές ξένες γλώσσες. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, υπηρέτησε ως γραμματέας του Παναγιωτάτου Πατριάρχη Αλέξιου Α'.

Στη δεκαετία του 1970, ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος ίδρυσε ένα μοναστήρι στο Τσέλινογκραντ, όπως ονομαζόταν εκείνα τα χρόνια η πόλη Νουρ-Σουλτάν. Αποκατέστησε μια παλιά ξύλινη εκκλησία των Κοζάκων στο όνομα των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, τακτοποιώντας δύο νέα παρεκκλήσια στην ανακαινισμένη εκκλησία.

Το 1980, ο ιερέας μετακόμισε στη Ρίγα, όπου έζησε μέχρι το θάνατό του το 1998. Οι αναμνήσεις των πνευματικών του τέκνων μαρτυρούν ότι ο Κύριος προίκισε στον π. Κύριλλο πολλά χαρίσματα - ίαση, θαυματουργία, αδιάλειπτη προσευχή, διορατικότητα.

Ο πατέρας Κύριλλος ετάφη στο νεκροταφείο Ιωάννη του Βαπτιστή στην πόλη της Ρίγας κοντά στο βωμό της εκκλησίας στο όνομα του Αγίου Προφήτη Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή του Κυρίου.

Η γη στον τάφο σχεδόν αμέσως μετά την κηδεία εξέπεμπε μια ασυνήθιστη ευωδία, παρόμοια με την ευωδία που προέρχεται από τα λείψανα των αγίων του Θεού. Οι προσευχές του γέροντα, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, έγιναν ακόμη πιο δυνατές αφού πήγε στον Κύριο.

Πολλοί άνθρωποι θεραπεύονται στον τάφο του ιερέα. «Μια γυναίκα έφερε τον άρρωστο γιο της, του οποίου τα πόδια δεν μπορούσαν να περπατήσουν, στον τάφο του, ήρθε, έβαλε τον γιο της σε ένα παγκάκι και η ίδια πήγε να φιλήσει τον σταυρό.

Δύο χρόνια αργότερα, μετά τον θάνατο του ιερέα, πολλά από τα παιδιά του γέμισαν μύρο. Σήμερα, υπάρχει πάντα πολύς κόσμος και λουλούδια στον τάφο του ιερέα.