Στη φωτογραφία οι πρεσβύτεροι του Γκλίνσκ. Στο κέντρο ο Σχηματοπολίτης Σεραφείμ (στον μανδύα - Μητροπολίτης Ζινόβι) (Μαζούγκα) / 14/09/1896 - 08/03/1985 /, Επίσκοπος Γκρούζινσκτης Ορθοδόξου Εκκλησίας, πνευματικός πατέρας του σημερινού Πατριάρχη Γεωργίας Ηλείας Β'.
Το 2017 δοξάστηκε ως άγιος από το Συμβούλιο των Επισκόπων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ως μέρος του Καθεδρικού Ναού των Αγίων Γκλίνσκι με κοινή ημέρα μνήμης στις 9/22 Σεπτεμβρίου.
Ήταν ένας παλιός άγιος. Αυτό είπε γι' αυτόν ο Πατριάρχης Γεωργίας Ηλία Β': «Η Vladyka Zinovy είναι ένας μεγάλος ιεράρχης της Ορθοδοξίας, φορέας της Θείας χάρης και η ζέστη που πηγάζει από εδώ δεν είναι γήινη, αλλά ουράνια ζεστασιά, συγκεντρώνει γύρω του τόσα πολλά κληρικοί, τόσοι πιστοί…».
Και τα 35 χρόνια της διακονίας του στην εκκλησία Alexander Nevsky στην Τιφλίδα, ο Vladyka Zinovy ζούσε σε ένα λιτό σπίτι κοντά στο ναό. Όλοι οι «θάλαμοι» του ήταν ένα δωμάτιο-κελί, όπου χωρούσαν μόνο ένα τραπέζι, ένα κρεβάτι και δύο βιβλιοθήκες.
Απολάμβανε πνευματική εξουσία ανάμεσα στους ιεράρχες, τους κληρικούς, τους μοναχούς, τους λαϊκούς και όλους όσους στράφηκαν προς αυτόν.
Στο δεξί χέρι του επισκόπου - Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Μακάριος (Μπολότοφ) / 21/09/1932 - 26/05/2001 /.
Η ζωή του πατέρα Μακαρίου πέρασε σε αρρώστια και διωγμούς. Ξεκίνησε τη μοναστική του ζωή στο περίφημο Ερημητήριο του Γκλίνσκ. Σύντομα όμως το Ερημητήριο του Γκλινσκ έκλεισε και μερικοί από τους αδελφούς, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα Μακάριου, μετακόμισαν στο Πότσαεφ.
Στο Pochaev, έγινε μέλος της μονής Pochaev. Κατά τη διάρκεια της δίωξης του Χρουστσόφ, τα περισσότερα μοναστήρια έκλεισαν. Ήρθε η ώρα για τη Λαύρα Pochaev.
Ωστόσο, μόνο σε αυτό το μοναστήρι, που έχει αρχαίες παραδόσεις καταπολέμησης τής Ουνίας και των πολωνικών διώξεων, οι μοναχοί, απροσδόκητα για το αντιχριστιανικό «ξεπάγωμα», αντιστάθηκαν στις υπερβολές των αρχών. Έχοντας κλείσει την πύλη, σηκώθηκαν για να υπερασπιστούν το μοναστήρι.
Οι αρχές έπρεπε να υποχωρήσουν, αλλά οι «ακτιβιστές» υποβλήθηκαν σε καταστολή. Είτε εκδιώχθηκαν (όπως ο πατέρας Μακάριος) είτε τους έστειλαν σε άλλα μοναστήρια.
Ο πατέρας Μακάριος βασανίστηκε, απαιτώντας να εγκαταλείψει το μοναστήρι Pochaev και να απαρνηθεί τον Χριστό. Βλέποντας την ακαμψία του πατέρα, ο θυμωμένος στρατιώτης τον πέταξε έξω από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου, στη συνέχεια πυροβόλησε, αλλά η σφαίρα αναπήδησε από τον θωρακικό σταυρό και έσκισε τον δείκτη του πυροβολητή.
Επιπλέον, ο πατέρας Μακάριος έπρεπε να υπομείνει το εξής μαρτύριο: ήταν χειμώνας, σε δυνατό παγετό. Τον έβαλαν σε ένα δοχείο με κρύο νερό για περισσότερο από μια μέρα, αλλά έγινε ένα θαύμα, ο ιερέας δεν πάγωσε.
Στα αριστερά του Vladyka είναι ο Schema-Archimandrite Seraphim (Mirchuk) /10.05.1936 - 11.01.2005/, ένας πρεσβύτερος από το χωριό Ozhogi, στην περιοχή Lipetsk.
Εκεί, στο ναό, στις αρχές της δεκαετίας του '80, δημιουργήθηκε ένα μυστικό μοναστήρι, το οποίο προστάτευε ο μοναχός Σεραφείμ (Μαζούγκα).
Γύρω του, περίπου εξήντα άνδρες και γυναίκες ζούσαν στο Burn. Θεωρούνταν κοινότητα, αλλά η εντύπωση ήταν σαν από ελεημοσύνη, γιατί του άρεσε να μαζεύει φτωχούς: καμπούρηδες, κουτσούς, τυφλούς, ηλικιωμένους που είχαν εγκαταλειφθεί από συγγενείς ή μοναχικούς.
Ο Μπατιούσκα προσευχήθηκε για τους αρχάριους και τους αρχάριους του, καθοδήγησε δτην πνευματική ζωή και έκανε τακτικές ροσοφοριες. Ήταν αγροτικό μοναστήρι. Τα νεαρά κορίτσια τραγουδούσαν στον κλήρο, δούλευαν στον κήπο και οι γριές έκαναν ό,τι μπορούσαν. Ήταν όμως σύνηθες να διαβάζουν ολόκληρο τον κανόνα σύμφωνα με το μοναστικό βαθμό. Κατά το γεύμα διαβάστηκαν οι βίοι των αγίων.
Το 2017 δοξάστηκε ως άγιος από το Συμβούλιο των Επισκόπων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ως μέρος του Καθεδρικού Ναού των Αγίων Γκλίνσκι με κοινή ημέρα μνήμης στις 9/22 Σεπτεμβρίου.
Ήταν ένας παλιός άγιος. Αυτό είπε γι' αυτόν ο Πατριάρχης Γεωργίας Ηλία Β': «Η Vladyka Zinovy είναι ένας μεγάλος ιεράρχης της Ορθοδοξίας, φορέας της Θείας χάρης και η ζέστη που πηγάζει από εδώ δεν είναι γήινη, αλλά ουράνια ζεστασιά, συγκεντρώνει γύρω του τόσα πολλά κληρικοί, τόσοι πιστοί…».
Και τα 35 χρόνια της διακονίας του στην εκκλησία Alexander Nevsky στην Τιφλίδα, ο Vladyka Zinovy ζούσε σε ένα λιτό σπίτι κοντά στο ναό. Όλοι οι «θάλαμοι» του ήταν ένα δωμάτιο-κελί, όπου χωρούσαν μόνο ένα τραπέζι, ένα κρεβάτι και δύο βιβλιοθήκες.
Απολάμβανε πνευματική εξουσία ανάμεσα στους ιεράρχες, τους κληρικούς, τους μοναχούς, τους λαϊκούς και όλους όσους στράφηκαν προς αυτόν.
Στο δεξί χέρι του επισκόπου - Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Μακάριος (Μπολότοφ) / 21/09/1932 - 26/05/2001 /.
Η ζωή του πατέρα Μακαρίου πέρασε σε αρρώστια και διωγμούς. Ξεκίνησε τη μοναστική του ζωή στο περίφημο Ερημητήριο του Γκλίνσκ. Σύντομα όμως το Ερημητήριο του Γκλινσκ έκλεισε και μερικοί από τους αδελφούς, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα Μακάριου, μετακόμισαν στο Πότσαεφ.
Στο Pochaev, έγινε μέλος της μονής Pochaev. Κατά τη διάρκεια της δίωξης του Χρουστσόφ, τα περισσότερα μοναστήρια έκλεισαν. Ήρθε η ώρα για τη Λαύρα Pochaev.
Ωστόσο, μόνο σε αυτό το μοναστήρι, που έχει αρχαίες παραδόσεις καταπολέμησης τής Ουνίας και των πολωνικών διώξεων, οι μοναχοί, απροσδόκητα για το αντιχριστιανικό «ξεπάγωμα», αντιστάθηκαν στις υπερβολές των αρχών. Έχοντας κλείσει την πύλη, σηκώθηκαν για να υπερασπιστούν το μοναστήρι.
Οι αρχές έπρεπε να υποχωρήσουν, αλλά οι «ακτιβιστές» υποβλήθηκαν σε καταστολή. Είτε εκδιώχθηκαν (όπως ο πατέρας Μακάριος) είτε τους έστειλαν σε άλλα μοναστήρια.
Ο πατέρας Μακάριος βασανίστηκε, απαιτώντας να εγκαταλείψει το μοναστήρι Pochaev και να απαρνηθεί τον Χριστό. Βλέποντας την ακαμψία του πατέρα, ο θυμωμένος στρατιώτης τον πέταξε έξω από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου, στη συνέχεια πυροβόλησε, αλλά η σφαίρα αναπήδησε από τον θωρακικό σταυρό και έσκισε τον δείκτη του πυροβολητή.
Επιπλέον, ο πατέρας Μακάριος έπρεπε να υπομείνει το εξής μαρτύριο: ήταν χειμώνας, σε δυνατό παγετό. Τον έβαλαν σε ένα δοχείο με κρύο νερό για περισσότερο από μια μέρα, αλλά έγινε ένα θαύμα, ο ιερέας δεν πάγωσε.
Στα αριστερά του Vladyka είναι ο Schema-Archimandrite Seraphim (Mirchuk) /10.05.1936 - 11.01.2005/, ένας πρεσβύτερος από το χωριό Ozhogi, στην περιοχή Lipetsk.
Εκεί, στο ναό, στις αρχές της δεκαετίας του '80, δημιουργήθηκε ένα μυστικό μοναστήρι, το οποίο προστάτευε ο μοναχός Σεραφείμ (Μαζούγκα).
Γύρω του, περίπου εξήντα άνδρες και γυναίκες ζούσαν στο Burn. Θεωρούνταν κοινότητα, αλλά η εντύπωση ήταν σαν από ελεημοσύνη, γιατί του άρεσε να μαζεύει φτωχούς: καμπούρηδες, κουτσούς, τυφλούς, ηλικιωμένους που είχαν εγκαταλειφθεί από συγγενείς ή μοναχικούς.
Ο Μπατιούσκα προσευχήθηκε για τους αρχάριους και τους αρχάριους του, καθοδήγησε δτην πνευματική ζωή και έκανε τακτικές ροσοφοριες. Ήταν αγροτικό μοναστήρι. Τα νεαρά κορίτσια τραγουδούσαν στον κλήρο, δούλευαν στον κήπο και οι γριές έκαναν ό,τι μπορούσαν. Ήταν όμως σύνηθες να διαβάζουν ολόκληρο τον κανόνα σύμφωνα με το μοναστικό βαθμό. Κατά το γεύμα διαβάστηκαν οι βίοι των αγίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου