Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ μαῦρο τριαντάφυλλο ποὺ ξεφύτρωσε
στὸν ἀπομονωμένο τάφο· αὐτὸ ψιθυρίζει στὴν καρδία ὅτι ὁ θάνατος
εἶναι ἀναπόφευκτος, ὑποδεικνύοντας συνάμα τὸ ποῦ ὁδηγοῦν καὶ
ποῦ τελειώνουν ὅλοι οἱ δρόμοι τοῦ κόσμου. Τὸ κομποσχοίνι λέει
στὴν ψυχὴ τὸ πρωί: «σώζου», τὸ μεσημέρι: «ἐργάζου», τὸ βράδυ:
«μετανόησε», καὶ τὴν νύχτα: «γρηγόρει». Τὸ κομποσχοίνι μοιάζει
μὲ τὴν μάστιγα στὰ χέρια τοῦ δαμαστῆ τῶν τίγρεων, μὲ τὴν ὁποία
μπαίνει στὴν καρδία, σὰν στὸ κλουβὶ τοῦ θηρίου, καὶ δαμάζει τὰ
πάθη τῆς ψυχῆς. Οἱ κόμποι εἶναι τὰ φύλλα τοῦ λουλουδιοῦ, τὰ
ὁποῖα ἀνοίγουν τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο ἀπὸ τὸ ἄγγιγμα τῶν δακτύλων.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ φλογέρα, τὸν ἦχο τῆς ὁποίας ἀκοῦν οἱ μὲν
Ἄγγελοι στὸν οὐρανό, οἱ δὲ νεκροὶ στοὺς τάφους. Τὸ κομποσχοίνι
εἶναι ἡ χαρὰ τῆς συναντήσεως μὲ τοὺς ἀπελθόντες ἀπὸ τὴν ζωὴ
φίλους, καὶ ἡ εἰρήνη μὲ τοὺς ἐχθρούς. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι οἱ φωνὲς
ἀπὸ τοὺς τάφους: «Μὴ μᾶς ξεχνᾶτε! Πεινᾶμε καὶ ζητοῦμε ἄρτο, σὰν
τοὺς πτωχοὺς στὶς πύλες τῶν ζωντανῶν».
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ σφουγγάρι ποὺ ἀπορρόφησε τὰ δάκρυα
τῶν Ὁσίων καὶ τὸ αἷμα τῶν Μαρτύρων. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι οἱ
ἀγῶνες τῶν ἀγνώστων δικαίων, χάρις στοὺς ὁποίους ἀκόμα ὑπάρχει ὁ
κόσμος. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὁ κάλαμος μὲ τὸν ὁποῖο γράφονταν τὰ
Γεροντικὰ στὰ ἀπομονωμένα κελλιὰ καὶ τὶς σπηλιές. Τὸ κομποσχοίνι
εἶναι ἡ ἀκτίνα μέσα στὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος βλέπει τὸν ἅδη τῆς
ψυχῆς του. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ ταμεῖο ποὺ ἀνοίγεται τὴν ὥρα
τοῦ θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου