Το 1825, μερικοί λαμπροί αξιωματικοί ήρθαν στον μοναχό Σεραφείμ στο μοναστήρι του Σαρόφ, ζητώντας την ευλογία του. Η έκπληξη των αδελφών προκλήθηκε από το γεγονός ότι ο Άγιος Σεραφείμ, με ορισμένες εξαιρέσεις, πάντα χαιρετούσε οποιοδήποτε άτομο με την ειλικρινή και στοργική προσφώνηση «χαρά μου», ξαφνικά φλεγόταν από θυμό.στη θέα αυτών των κυρίων, και χωρίς να δώσει ευλογία, έφυγε από το κελί του.
Την επόμενη μέρα, αυτοί οι αξιωματικοί ήρθαν πάλι στον μεγάλο γέροντα, που είχε το χάρισμα της διόρασης και των θαυμάτων, και γονατισμένοι ζήτησαν πάλι την ευλογία του. Ωστόσο, ο μοναχός δεν άλλαξε την απόφασή του. Εξάλλου, θύμωσε ακόμα περισσότερο - κούμπωσε κιόλας τα πόδια του - και τους έδιωξε από το κελί του.
Οι υποτακτικοί, βλέποντας μια τέτοια αντίδραση από τον ιερέα, του οποίου η αγιότητα δεν εγείρει καμία αμφιβολία, ρώτησε τον μοναχό: «Πάτερ, πάτερ Σεραφείμ! Γιατί εσείς, πάντα τόσο στοργικός και φιλικός προς όλους, διώξατε τόσο θυμωμένα αυτούς τους ταπεινούς και καλούς κυρίους;» Σε απάντηση, ο γέροντας πήρε σιωπηλά τον υποτακτικό του κελιού από το χέρι και τον οδήγησε στο δάσος, σε ένα πηγάδι που έσκαψαν εκεί, και είπε μόνο σύντομα: «Κοίτα!»
Στο κάτω μέρος του πηγαδιού, κάθε βότσαλο ήταν ορατό - το νερό που μαζεύονταν εκεί ήταν τόσο καθαρό και διαφανές. «Κοίτα παραπέρα!» - διέταξε ο μοναχός. Ο υπάλληλος του κελιού είδε κάτι θολό στο κάτω μέρος. Μετά όλο και περισσότερο. Τελικά, η βρώμικη θολότητα ανέβηκε στην κορυφή και ολόκληρο το πηγάδι μετατράπηκε σε κάποιο είδος βρώμικου, σχεδόν βαλτωμένου λάκκου». Αυτό θέλουν να κάνουν με τη Ρωσία!». - φώναξε ο αγανακτισμένος Σεραφείμ στον έκπληκτο υπάλληλο του κελιού.
Μόνο αργότερα έγινε σαφές ότι οι επισκεπτόμενοι αξιωματικοί ήταν οι ίδιοι Δεκεμβριστές που αποφάσισαν να λάβουν την ευλογία του Αγίου Σεραφείμ για την επερχόμενη εξέγερση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου