Η ΚΙΘΑΡΑ
Ενα πνευματικό παιδί τοῦ π. Ἀμβρόσιου, λαϊκός στήν ἀρχή τῆς γνωριμίας τους και κληρικός σήμερα στό ἐξωτερικό, ἦταν ἐπιφυλακτικός σχετικά με ὅσα ἀκούγονταν γιά ἐκεῖνον. Δέν ήταν σίγουρος, δηλαδή, ἄν βρισκόταν στό ἴδιο πνευματικό ὕψος μέ τούς ἄλλους σύγχρονους μέ αὐτόν Γέροντες, γιά τούς ὁποίους πολλά εἶχαν ἤδη γραφτεῖ – τόν Γέροντα Πορφύριο, τόν Γέροντα Παΐσιο, τόν Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη και ἄλλους. Ὅμως ἄλλαξε γνώμη ἔπειτα ἀπό συγκεκριμένα περιστατικά.
-
Τό πρῶτο συνέβη, ὅταν εἶχε ἀρχίσει να προσεγγίζει τόν Γέροντα. Δέν τοῦ εἶχε μιλήσει ἀκόμη γιά τή μεγάλη ἀγάπη πού ἔτρεφε πρός τή μουσική, ἡ ὁποία διαπότιζε βαθιά τήν ὕπαρξή του από παιδί. Δέν τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ἔπαιζε ἀκορντεόν, πιάνο και κιθάρα, καί ὅτι πιό πολύ μέ τήν κιθάρα μποροῦσε νά ἐκφράζεται, καθώς μέ αὐτήν συνέθετε, ἔπαιζε, τραγουδοῦσε.
Ἔτσι, κάποια μέρα πού τόν ἐπισκέφθηκε στη Μονή καί ἦταν στεναχωρημένος για ένα προσωπικό του θέμα, χωρίς να προλάβει νά τοῦ πεῖ κάτι, τόν εἶδε μέ ἔκπληξη να σχηματίζει με τα χέρια του μιά νοητή κιθάρα μέ τό ἀριστερό του χέρι ψηλά σάν νά πιάνει τις συγχορδίες, μέ τό δεξί χαμηλά σάν νά κάνει τά ἁρπίσματα– καί νά τοῦ λέει γλυκά, μέ ὕφος ὀνειροπόλο: «Ὅταν τό βράδυ γυρίζεις στο σπίτι σου, να πιάνεις τήν κιθάρα καί νά παίζεις. Καί ξέρεις γιατί; Γιατί ἡ ψυχή σου είναι κουρασμένη καί ὄχι τό σῶμα σου».
Βιβλιογραφία. ΨΥΘΥΡΟΙ ΤΩΝ ΞΎΛΩΝ.
ΜΙΧΆΛΗΣ ΛΕΒΈΝΤΗΣ ΔΉΜΗΤΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥ.
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΎΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου