Την 3η εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία ψάλλει: «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμε, Δάσκαλε, και δοξάζουμε την Αγία Σου Ανάσταση».

Την 3η εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία ψάλλει: «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμε, Δάσκαλε, και δοξάζουμε την Αγία Σου Ανάσταση».

Ο σταυρός επισκιάζει ολόκληρη τη ζωή ενός ατόμου. Η είσοδός του στην Εκκλησία αρχίζει με το σημείο του σταυρού. Φορά το σταυρό στο στήθος του ως μεγάλο όπλο, που ο Κύριος έδωσε δωρεάν, ενάντια στις σατανικές δυνάμεις. Ο σταυρός ευλογεί τον τάφο ενός χριστιανού μετά τον θάνατό του. Όμως η λατρεία του σταυρού έχει και πνευματικό νόημα.

Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι ένα διαρκές αίσθημα ευγνωμοσύνης προς τον Θεό για τα βάσανά Του, που μας ελευθέρωσε από την αιώνια καταστροφή, από τη φωτιά της Γέεννας, από την άβυσσο της κόλασης, από τον τάφο της θεοαπόρριψης και της λήθης, μέσα στον οποίο επρόκειτο να εξαφανιστεί όλη η ανθρωπότητα.

Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι υποταγή στην πρόνοια του Θεού, είναι υπομονή στις θλίψεις και στους πειρασμούς, σε αυτό που αποτελεί τον σταυρό της επίγειας ζωής μας.

Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι η επιθυμία να ανακουφίσει τα βάσανα των άλλων, σαν να πάρει πάνω του τους κόπους, τις αδυναμίες και τις ασθένειές τους, όπως ο Κύριος πάνω στον Σταυρό ανέλαβε τις αμαρτίες και τα παθήματά μας.

Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι η συγχώρεση όλων των αδικημάτων. Ο Σταυρός είναι το κέντρο της Θείας αγάπης, και επομένως η υψηλότερη εκπλήρωση του Ευαγγελίου είναι η αγάπη προς τους εχθρούς.

Η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι αίσθημα διαρκούς ταπεινοφροσύνης. Εάν ο Κύριος κατέβηκε στη γη και δέχτηκε τον πιο επαίσχυντο θάνατο στον σταυρό, τότε για εμάς η ταπείνωση στη γη είναι μεγάλη δόξα, η συκοφαντία είναι ανταμοιβή και το μαρτύριο είναι χαρά.

Τέλος, η πνευματική λατρεία του Σταυρού είναι αγώνας με τα πάθη του, με τους πόθους του, με την υπερηφάνεια του. Κάποιος ασκητής, από μεγάλη αγάπη για τον Χριστό, θέλησε να γίνει μάρτυς γι' Αυτόν. Ιδιαίτερα ήθελε να σταυρωθεί για την πίστη του. Όμως ο καιρός πέρασε, πλησίασε τον θάνατο, χωρίς να γίνει ποτέ μάρτυρας. Αυτό του προκάλεσε μεγάλη θλίψη. Τότε όμως του αποκαλύφθηκε σε όραμα ότι όλη του η ζωή ήταν ένα μαρτύριο, γιατί πολέμησε με θάρρος τις αμαρτίες και τα πάθη του. Και θα στεφανωθεί με το ίδιο στεφάνι με τους αρχαίους μάρτυρες, αυτούς που τους έριξαν να φάνε τα θηρία ή τους σταυρώθηκαν στο σταυρό για το όνομα του Χριστού.

Λοιπόν, ας προσκυνήσουμε τον Κύριο σωματικά και πνευματικά. Ας δούμε με τα μάτια της πίστης μπροστά μας όχι μόνο την εικόνα του Σωτήρος Χριστού, αλλά και τον εαυτό Του, που υποφέρει στον Γολγοθά. Όταν φιλούμε τον Σταυρό του Σωτήρος, θα τον ασπαζόμαστε σαν να αγγίζουμε με τα χείλη μας τις πληγές του Χριστού που έτρεχαν αίμα.

«Λατρεύουμε τον Σταυρό Σου, Δάσκαλε, και δοξάζουμε την Αγία Σου Ανάσταση». Αμήν!

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν)