ΤΟ ΧΑΡΤΙ
Kάποια φορά, όταν βγῆκε ὁ Πατήρ Ἀμβρόσιος
στην Ωραία Πύλη καί ἐπρόκειτο να μνημονεύσει ἀπό ἕνα χαρτί ὀνόματα ζώντων καί κεκοιμημένων,
ἐπειδή δέν ἔβλεπε καλά, τό ἔδωσε σέ ἕνα πνευματικό
του παιδί, γιά νά τά διαβάσει. Ήταν όλα γραμμένα σε
μιά συνέχεια. Ἐκεῖνος ξεκίνησε μέ τούς ζώντες. Ὅταν
ὅμως τελείωσε τήν ἀνάγνωση τῶν ὀνομάτων τους, δέν
ἔκανε μιά παύση, ὥστε νά πεῖ πρῶτα ὁ ἱερέας «ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν... ».
Αλλά τότε ἄκουσε τη δυνατή φωνή τοῦ Γέροντα να
τόν διακόπτει: «Στοπ!» βροντοφώναξε ὁ Πατήρ, ὁ ὁποῖος καί δέν ἔβλεπε τό χαρτί, ὥστε νά μπορεῖ νά τούς
ξεχωρίζει, ἀλλά ἐπί πλέον δέν γνώριζε ἀπό πρίν γιά
τήν κατάσταση τοῦ καθενός. Διάβασε λοιπόν πρῶτα τή
δέηση ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων, καί ἔπειτα ἔκανε νόημα
στόν ἄνθρωπο να συνεχίσει κανονικά να μνημονεύει.
Βιβλιογραφία. ΨΥΘΥΡΟΙ ΤΩΝ ΞΎΛΩΝ.
ΜΙΧΆΛΗΣ ΛΕΒΈΝΤΗΣ ΔΉΜΗΤΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥ.
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΎΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου