Διήγησις περί του τιμίου πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Αγίας αυτού Αναστάσεως.

Διήγησις περί του τιμίου πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Αγίας αυτού Αναστάσεως.

Συγγραφείται παρά Ιουδαίου τινός, Αινέα ονόματι, ήν μετέφρασεν κ της Εβραίων γλώσσης εις Ρωμαϊκήν διάλεκτον, Νικόδημος τοπάρχης ο εκ της Ρώμης.

Αφού οι στρατιώτες συνέλαβον τον Ιησούν, δια της προδοσίας του Ισκαριώτου Ιούδα, ήγαγον αυτόν προς Άνναν τον Καϊάφαν τους Αρχιερείς, είτα και προς Πιλάτον τον Ηγεμόνα ός ην  Ρωμαίος (ην δε Παρασκευή πρωϊ). Ιδών δε ο Ιούδας ότι ήγαγον τον Ιησούν ενώπιον του Πιλάτου, και ότι κατεκρίθη δια της, αυτού προδοσίας, μετεμελήθη, και παρεβούλετο επιστρέψαι τα τριάκοντα αργύρια τοις αρχιερεύσει και τοις πρεσβυτέροις των Ιουδαίων, επειδή και γνωστόν εγένετο τοις πάσι το αυτού κακούργημα∙ έλεγε γαρ κατ΄ αυτού υβριστικώς πας ο λαός: ο προδότης, ο παράνομος, ο άπιστος, ο αχάριστος, ο τον διδάσκαλον αυτού προδόσας εις θάνατον, ο παρ΄αυτού τους πόδας νιπτόμενος, ο το βαλάντιον αυτού κατέχων, και όσα θέλων διδούς εξ αυτών και όσα θέλων κρύπτων’ και πάσαν την αιτίαν της σταυρώσεως ετίθουν εις αυτόν. Ούτος ουν αγανακτών, και μη δυνάμενος τους ονειδισμούς υπομένειν και τοσούτον υπό πάντων υβριζόμενος κατακρίνεσθαι, παραγενόμενος εις τον Ναόν και ευρών τους Αρχιερείς και Γραμματείς ειπείν αυτοίς : ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον, γιγνώσκω γαρ αληθώς ότι κακώς εποίησα, λάβετε λοιπόν τα αργύρια τα οποία μοι εδώκατε’ οι δε είπον: τι προς ημάς; Σύ όψει! Μη θέλοντες δ΄οι Ιουδαίοι θέξασθαι τα αργύρια, ρίψας αυτά ο Ιούδας εν μέσω αυτών, έφυγε και απήλθε εις τον εαυτού οίκον του ποιήσαι αγχόνην δια σχοινίου εις το κρεμασθήναι’ εύρε δε την σύζυγον αυτού καθήμενη και εψήνουσα αλέκτορα εν τη πυρά, και λέγει αυτή: γύναι ετοίμασον μοι σχοινίον ότι βούλομαι ίνα κρεμασθώ ως μοι πρέπει’ η δε είπεν αυτώ: τι άρα λέγεις τα ρήματα ταύτα; Και ο Ιούδας λέγει αυτή: γίνωσκε εν αληθεία ότι αδίκως παρέδωσα τον Διδάσκαλόν μου Ιησούν τοις κακούργοις προς Πιλάτον του θανατώσαι αυτόν, ότι αυτός μέλλει αναστηθήναι τη Τρίτη ημέρα και ουαί ημίν! Εκείνη δε λέγει αυτώ: μη λέγε μηδέ νόμιζε ούτως’

Ότι ώσπερ ούτος ο αλέκτωρ εψηνόμενος εν τη ανθρακιά φωνήσαι ου δύναται, ουδέ ζήσαι, ούτω και ο Ιησούς ουκ αναστήσεται δυνηθείη ως συ λέγει’ και ευθύς συν τω λόγω αυτής ο αλέκτωρ έδωκε τας πτέρυγας αυτού και έκραξε   τρίτον κατά την φωνήν αυτού’ εκ τούτου πεισθείς ο Ιούδας έτι πλέον και ποιήσας ευθύς την αγχόνην εκρεμάσθη ο αλιτήριος και απήγξο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..........