Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ Η ΚΑΤΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΑΡΙ.

 Ό Αρχιεπίσκοπος Αθανάσιος

Σήμερα (22 Μαρτίου 1909), στην μεσημεριανή τράπεζα μάς διηγήθηκε το έξης περιστατικό:

- Στο Καζάν ήταν ένας πολύ ενάρετος αρχιεπίσκοπος, ό Αθανάσιος. Όταν έφθασε στο Καζάν, πήγε κατευθείαν στον καθεδρικό ναό. Μετά την λειτουργία και το μνημόσυνο, έκαμε ένα σύντομο κήρυγμα. Στην διανομή τού αντίδωρου τον πλησίασε μία κοπέλα. Ενώ έπαιρνε το αντίδωρο και έσκυβε να τού φιλήσει το χέρι, εκείνος το τράβηξε πίσω! Ή κοπέλα νόμισε, πώς ό Δεσπότης το έκαμε αυτό, επειδή βιαζόταν. Εκείνη πάλι τον πλησιάζει, για να άσπαστη το χέρι του, να πάρει ευλογία. Μα ό Δεσπότης, για μια ακόμη φορά, αρνείται να δώσει το χέρι του. Τότε εκείνη του λέγει:

-          Άγιε Δέσποτα, άραγε είμαι τόσο ανάξια και αμαρτωλή, πού να μη μπορώ να αξιωθώ της ευλογίας σου;

-          Ναι! Αφού το χέρι μου είναι χέρι ενός χωριάτη!

Ή κοπέλα ντράπηκε. Γιατί κατάλαβε, ότι ό Δεσπότης είχε διαβάσει την σκέψη της.

Ένα δεύτερο περιστατικό, πού φανερώνει την αγιότητα αυτού τού άνθρωπου είναι και το ακόλουθο:

Γνώρισμα των αγίων ψυχών είναι και ή ιλαρότητα της καρδιάς, πού φυσικά αντανακλάται και στο πρόσωπο. Ό αξιομακάριστος αυτός Δεσπότης, ό Αθανάσιος, είχε την συνήθεια, τούς επισκέπτες του να τούς περιποιείται ό ίδιος. Κάτι πού τού έδινε ιδιαίτερη χαρά.

Σέ κάποια εορτή, μετά την θεία Λειτουργία, είχε καλέσει στο σπίτι του μερικούς ανθρώπους για πρωινό. Ό Δεσπότης, πού ήταν πολύ φιλόξενος άνθρωπος, κράτησε τούς επισκέπτες του και για φαγητό.

Όταν ό διακονητής παρέθεσε στο τραπέζι το φαγητό-ένα τεράστιο ψάρι, ό Δεσπότης αφού το καλοκοίταξε φώναξε: «Μην το ακουμπήσει κανείς. Είναι μαγαρισμένο». Όλοι οι συνδαιτυμόνες έμειναν

αποσβολωμένοι. Στην συνέχεια ό Δεσπότης έδωσε 'εντολή στον διακονητή, να το απομακρύνει. Εκείνου δεν τού έκαμε καρδιά να το πετάξει. Μετά φώναξε τον μάγειρα. Και όταν παρουσιάστηκε πρόσεξε πώς τα δάχτυλα του ήταν τυλιγμένα με επίδεσμο και τον

ερώτησε:

-          Τί έπαθες;

-          Να, Δεσπότη μου, εκεί πού καθάριζα το ψάρι. κόπηκα;

-          Και τί είπες την στιγμή εκείνη;

-          Συγχώρεσε με, βλαστήμησα! Άει στο...

-          Ακούσατε! Έ, μετά από τέτοια λόγια, δεν επιτρέπεται να φαγωθεί. Πέταξε το και φτιάξε άλλο.

Και είπε συμπερασματικά ό Δεσπότης: «Να, πώς ακόμη και ή κατάρα απλού άνθρωπου πιάνει!»

-          Γέροντα, ρώτησα, δεν μπορώ να καταλάβω, πώς ό αρχιεπίσκοπος Αθανάσιος ήξερε, ότι το φαγητό ήταν μαγαρισμένο.

-          Να σού ειπώ: Ή κατάρα τού μαγείρου έφερε κάποια αλλοίωση στο ψάρι, πού ό Δεσπότης την κατάλαβε με τα πνευματικά του μάτια. Γι` αυτό και στα μεγάλα δείπνα των κοσμικών, δεν θα την βρεις την νοστιμιά πού έχει ακόμη και ή απλή σούπα των καλογήρων. Γιατί, όχι μόνο δεν τα φτιάχνουν με προσευχή, (αντίθετα μάλιστα, τα φτιάχνουν με βλαστήμιες, αισχρολογίες και κατάρες), μα ούτε καν κάνουν προσευχή, όταν κάθονται να φάνε. Στο μοναστήρι όλα είναι ευλογημένα και νόστιμα, γιατί όλα γίνονται με προσευχή και δοξολογία προς τον Θεό, «τον δίδοντα τροφήν πάση σαρκί».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ.ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ. ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΝΙΚΩΝΟΣ. 1931