Ο
κ. Βρεττός, ομότιμος Καθηγητής
Χειρουργικῆς στό ΑΠΘ, ὑπηρέτησε
τον γέροντα ὡς ἀσθενή, νύχτα καί ἡμέρα,
ὡς ἰατρός καί ὡς
νοσηλευτής, ὡς ἂνθρωπος καί ὡς
φίλος, ὡς στοργικός καί εὐαίσθητος
υἱός...
Δάκρυζε
κάθε φορά πού ἀναφερόταν στόν ἃγιο
γέροντά μας, τον ὁποῖο θαύμαζε χωρίς ὃριο..
Επικήδειος
που εκφωνήθηκε στον αγαπητό φίλο Μιχάλη Βρετό στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της
Θεοτόκου Νέας Μηχανιώνας – Θεσσαλονίκης την 5-10-2015
Θεοφιλέστατε,
Σεβαστοί
πατέρες, ευσεβές εκκλησίασμα, αξιότιμη και λίαν αγαπητή μου οικογένεια Βρετού,
«Μία
ροπή και ταύτα πάντα θάνατος
διαδέχεται»!Έτσι, ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, μπαίνει συνήθως ο αιφνίδιος
θάνατος στα σπίτια μας,«ως κλέπτης εν νυκτί». Είναι ο απρόσμενος θάνατος που
κόβει ξαφνικά το νήμα της ζωής. Λύτρωση γι΄ αυτόν που φεύγει, κεραυνός όμως για
τους οικείους και τους φίλους του. Αυτός ο θάνατος, που πήρε από κοντά μας και
τον αγαπητό μας Μιχάλη, αδελφό εν Χριστώ Ιησού, φίλο της καρδιάς μας και
αγαπητό συνάδελφο αρκετών εκ των παρισταμένων, μας σύναξε όλους γύρω από το
άψυχο σώμα του, για να του απευθύνουμε το τελευταίο αντίο και για να
συμπαρασταθούμε στην οικογένειά του. Μακάρι τα τροπάρια της εξόδιας ακολουθίας
που ακούστηκαν πριν από λίγο να απαλύνουν τον πόνο των δικών του, να γαληνέψουν
τις καρδιές μας, να δυναμώσουν την πίστη και την ελπίδα μας για την αιώνια ζωή.
Ο
λίαν αγαπητός συνάδελφος Μιχάλης Βρετός, ο γιατρός των φτωχών, ο πιο αγαπημένος
ίσως μαθητής του μακαριστού Γέροντος Ευσεβίου, που υπήρξε πνευματικός πατέρας
αρκετών από εμάς, πέταξε ξαφνικά προς τον ουρανό, σαν τον ανεμοστρόβιλο που
ξεσηκώνεται από το πουθενά μέσα στο κατακαλόκαιρο. Η αγγελία της εκδημίας του
μας συγκλόνισε όλους, γέμισε με πόνο και θλίψη τις καρδιές των δικών του και
στέρησε το χαμόγελο της ελπίδας και της παραμυθίας, σίγουρα και το αίσθημα της
ασφάλειας, των αρρώστων που εξακολουθούσε να διακονεί εδώ και αρκετές δεκαετίες
με ανυπόκριτη αγάπη, γιατί ο Μιχάλης Βρεττός, εκτός του ότι υπήρξε ένας
σπουδαίος γιατρός και ένας από τους καλλιεργημένους Χριστιανούς που σπανίζουν
στην εποχή μας. Για τους λόγους αυτούς πιστεύω πως αυτή την επίσημη ώρα έχω το
χρέος να διατυπώσω προς την αγάπη σας - αντί στεφάνου - λίγες σκόρπιες
προσωπικές μαρτυρίες για την βιωτή του ανδρός και για τους σπουδαιότερους
σταθμούς της επίγειας διαδρομής του.
-
Ο Μιχάλης Βρετός πρωτογνώρισε τον κόσμο - τις κακίες των καιρών της δεκαετίας
του ΄40 - μέσα στο καμίνι του πόνου, της πείνας και του θανάτου, που αφάνιζε
τους κατοίκους της κατοχικής και αργότερα της εμφυλιοπολεμικής Αθήνας.
-
Ανδρώθηκε κάτω από δύσκολες συνθήκες, γιατί τρεις φορές υπήρξε ορφανός πατρός,
χωρίς όμως να το βάλει κάτω. Έτσι, από νωρίς έγινε σκληρός με τον εαυτό του.
Έμαθε να υπομένει και να αγωνίζεται.
-
Σπούδασε την ιατρική, έγινε ένας πετυχημένος χειρουργός, μετεκπαιδεύτηκε στη Μ.
Βρετανία και στη Γερμανία και σταδιοδρόμησε στην Ιατρική Σχολή του
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σαν ένας πετυχημένος γιατρός και πανεπιστημιακός
δάσκαλος.
-
Το πιο σημαντικό όμως από όλα τα επιτεύγματά του ήταν ότι τίμησε όσο λίγοι
συνάδελφοί του την ιπποκρατική του συνείδηση, την οποία μάλιστα άρχισε να
αναβαθμίζει από νωρίς αναβάθμισε με τον πλούτο των διδαγμάτων που απορρέουν από
την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Στην προσπάθειά του αυτή βρήκε θερμούς
συμπαραστάτες και δασκάλους εν Χριστώ, τον μακαριστό Γέροντα Γεώργιο Καψάνη,
Ηγούμενο της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους και τον αείμνηστο λόγιο
Ιερομόναχο, Ευσέβιον Βίττη, οι οποίοι
τον βοήθησαν να δεθεί σφιχτά με την Εκκλησία μας, να αγκαλιάσει την λειτουργική
και μυστηριακή της ζωή και να οπλιστεί με τα πνευματικά εφόδια, που τον
βοήθησαν να προσφέρει προς τους ασθενείς του, μαζί με τις ιατρικές του
υπηρεσίες, και την αγάπη του.
-
Επιτέλεσε, επίσης, και αξιόλογο ιεραποστολικό έργο, αφού δυο φορές έφθασε ως
τις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής, για να προσφέρει εθελοντικά τις ιατρικές του
υπηρεσίες προς τους χειμαζόμενους εν Χριστώ αδελφούς του.
Η
βιωτή του Μιχάλη Βρετού ήταν ένα συνεχές ο δ ο ι π ο ρ ι κ ό α γ ά π η ς, μια συντεταγμένη πορεία ζωής, που
είχε υψηλούς ανθρωπιστικούς στόχους. Αν θα ήθελε κανείς να σκιαγραφήσει με δυο
λόγια την προσωπικότητα και την πολιτεία του θα μπορούσε να υποστηρίξει, πως
ενσάρκωνε τον τύπο του αθόρυβου κοινωνικού εργάτη, του «γιατρού των φτωχών» που
«εκ πεποιθήσεως» συμπαραστάθηκε σε αυτούς που δεν έχουν μοίρα κάτω από τον
ήλιο. Την ίδια εικόνα άφησε, επίσης, μεταξύ των ομοτέχνων του και φοιτητών του.
Στον
γιατρό των φτωχών, που πλούτισε τη ζωή μας με αξέχαστες μνήμες, στον καλύτερο
φίλο της καρδιάς μας, που με την τέχνη του θεράπευε τους πάσχοντες και με το
χαμόγελό του χάριζε την ελπίδα στους πονεμένους αδελφούς μας ευχόμαστε καλό
κατευόδιο στο μεγάλο ταξίδι της ζωής του προς την Ουράνια Πατρίδα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου