ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. ΠΑΤΉΡ ΕΥΣΕΒΊΟΥ ΒΙΤΤΗ.

"Χωρίς τήν προσευχή ὃλες οἱ ἀρετές εἶναι σάν δένδρα χωρίς γῆ ἀπό κάτω τους.Ὁ Κύριός μας προσεύχονταν, καί προσεύχονταν πρό πάντων στά βουνά, στίς κορυφές τῶν βουνῶν, ἐκεῖ πού ἦταν μόνος χωρίς κανέναν ἀλλον. Ὁ χριστιανός, φίλε μου, εἶναι ἂνθρωπος προσευχῆς. Πατέρας του, μάνα του, γυναίκα του, παιδιά του, ζωή του, ὃλα αὐτά, εἶναι γι' αὐτόν ὁ Χριστός. Ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ θά ζῆ μόνο γιά τό Χριστό. Ὃταν θά ἀγαπήση τόσο πολύ τό Χριστό, θά ἀγαπήση μέ ὃλη του τή δύναμη καί ὃλα τά δημιουργἠματά τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἂνθρωποι νομίζουν, ὃτι πρέπει πρῶτα νά ἀγαπήσουν τόν ἂνθρωπο καί ἒπειτα τό Θεό. Καί ἐγώ τό ἒκανα αὐτό, ἀλλά αὐτό δέν χρησίμευσε σέ τίποτε.Ὃταν, ἀντίθετα, ἂρχισα νά ἀγαπῶ τό Θεό, πρίν ἀπό ὃλα καί περισσότερο ἀπό ὃλα, μέσα σ' αὐτήν τἠν ἀγάπη βρῆκα τόν πλσίον μου καί μέσα σ' αὐτήν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί οἱ ἐχθροί μου ἒγιναν φίλοι μου καί πλάσματα τοῦ Θεοῦ" (Archim.:Spiridon, Mes Missions en Sibere, 1917) Ἱερομ. Εὐσεβίου, Ἡ μονολόγιστος εὐχή.