Και τα πάθη του Χριστού είναι πάθος Αγάπης. Πέθανε από αγάπη για τον άνθρωπο. Είναι πάθος αγάπης. ΠΑΤΗΡ ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ.

Όντως   δυστυχώς... Ξέρετε τώρα, μιλάμε και το παρατηρώ και σήμερα και άλλες φορές αλλά και σήμερα, που σας έχω δει σε εκπομπές που είχα την τιμή να θυσιάσω και ήσασταν καλεσμένος στο ραδιόφωνο -αν και εμείς θεωρώ ότι είμαστε καλεσμένοι και μιλάμε μαζί σας γιατί μας καλείτε σε μία όμορφη συνάντηση που  έχει πολύ Χριστό μέσα και είναι πολύ όμορφο- βλέπω έναν άνθρωπο πάντοτε παθιάζεται με αυτά που λέει. Είναι ωραίο πράγμα να παθιάζεσαι.

ΆΜΑ  τα αγαπάς, παθιάζεσαι. Είναι πάθος αγάπης. Και τα πάθη του Χριστού είναι πάθος Αγάπης. Πέθανε από αγάπη για τον άνθρωπο. Είναι πάθος αγάπης. Υπάρχουν και πάθη κακά. Αλλά αυτό είναι πάθος αγάπης, το απαθές πάθος. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό. Σίγουρα παθιάζεσαι. Διότι το μέσα με το έξω συμπίπτουν και βγαίνει : τα έξω αυτό. Όπως λέει: «Ο παράς και ο βήχας δεν κρύβονται». Έτσι και η αγάπη δεν  κρύβεται. Παίρνεις μια αφορμή και το λες. Λες, μιλάς γι’ αυτό το πράγμα και το  μεταδίδεις. Και πείθεται μετά και ο άλλος γιατί είναι το βίωμα. Άλλο το βίωμα » άλλο η θεωρία. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει: «Η ορθοδοξία δεν είναι θεολογία  είναι αίσθημα, βίωμα. Το αισθάνομαι». Άλλο το συναισθάνομαι και άλλο το αίσθημα. Το αίσθημα έρχεται απ’ έξω. Σαν αγέρι και σε συνεπαίρνει. Το συναίσθημα είναι  καλό αλλά είναι και το «εγώ» μας μέσα. Και αν είναι χαλασμένο το «εγώ» μας, είναι χαλασμένο και το συναίσθημα. Αυτή είναι η διαφορά αισθήματος και συναισθήματος. 

Πολύ μεγάλη υπόθεση. «Είναι αίσθημα...» λέει ο άγιος Γρηγόριος «... η θρησκεία μας, η Ορθοδοξία μας και δεν είναι θεωρία». Αυτός που πιστεύει, είναι ως παθών θεία. Έχει πάθει τα θεία. Τα ζει τα θεία, δηλαδή. Τα αισθάνεται. Τα μετουσιώνει και μεταδίδει, και είναι πιο πειστικός.

Μίλαγα προχθές με μια παρέα, είχαμε μια κουβέντα και λέγαμε για κάποιο σύγχρονους γέροντες, κάποιες μορφές αγιασμένες. Και η κουβέντα περιοριστή -είχε και εσάς μέσα- σε πέντε-έξι ανθρώπους από το Άγιον Όρος και τον γέρον Νεκτάριο τον Βιτάλη. Ανάμεσα στους χιλιάδες ιερείς, γιατί περιοριζόμαστε < πέντε, έξι, εφτά, δέκα, δεκαπέντε το πολύ πρόσωπα;

Αυτούς ξέρουμε.

Τους ξέρουμε, αλλά μήπως όμως δεν υπάρχουν και κάποιοι άλλοι;

Υπάρχουν και άλλοι που δεν τους ξέρουμε και υπάρχουν και άλλοι που ξέρουμε κ οι οποίοι είναι τυπικοί ιερείς μόνο. Και οι τυπικοί όμως κάνουν την δουλειά του Την λειτουργία δεν την κάνει ο παπάς, την κάνει ο Χριστός. «Ό προσφέρων κ προσφερόμενος και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος». Με προσφέρουν, είμαι ο ιερέας και ο προσφερόμενος, είμαι το θύμα. Και ο διαδιδόμενος και εκείνος που μεταλαβαίνει τους δούλους είναι ο Χριστός με το κρατερό Του χέρι, και πολύ πριν αρχίσει ο παπί την λειτουργία ζητάει το χέρι του Χριστού από τον Θεό, να τον βοηθήσει να κάν την Θεία Λειτουργία. Το χέρι. Ο Χριστός δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Θεός και προσδεχόμενος ως Θεός. Αυτός δέχεται και την θυσία. Τα διαβάζετε τις Κυριακές, ωραία που είναι αυτά! Πάρα πολύ ωραία. Έτσι. Αλλά και διαδιδόμενος. Με το χέρι  δικό μας κοινωνεί και τους ιερείς ο Χριστός και τους πιστούς με το παντοδύναμο χέρι Του. Τι ωραία τα λόγια πριν την Θεία Κοινωνία! Τι ωραία!

Είπε ο Αντώνης για κάποιους ανθρώπους που τους θεωρούμε σημαντικούς γέροντα.  Μεγάλο πράγμα να σε λένε γέροντα και να είσαι γέροντας, έτσι;

Ο γέροντας με την απόλυτη έννοια είναι ο παλαιός των ημερών, ο Χριστός. Και εμείς  κάνουμε την δουλειά του γέροντα. Και στο όνομα του γέροντα Χριστού, κάνουμε όλα το έργο μας. Όλο το έργο είναι εξειργασμένο. Δηλαδή το κάνει ο Χριστός. Το έχει κάνει και το κάνει ο Χριστός. Εμείς τι κάνουμε; Δανείζουμε το χέρι μας, το στόμα μας στο Θεό και «ό ίερεύς...» λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «... σχήμα έστηκε». Και

σημαίνει «σχήμα έστηκε»; Εικονίζει τον Χριστό. Είναι στην θέση του Χριστού. Τα ιερά του παπά είναι η σάρκωση του Ιησού. Γι’ αυτό και όταν οι παλαιοί ήταν άρρωστοι, τι έκαναν; Έβγαζαν τα άμφιά τους οι παπάδες και τα ακουμπούσαν επάνω τους. Είναι η σάρκωση του Χριστού και άμα έχεις πίστη, γίνονται σημεία και τέρατα. Η πίστη λείπει σήμερα. Και άμα πήγαινε και έβλεπε ο Χριστός ότι δεν τον θέλανε, δεν έκανε πολλές δυνάμεις. «Ούκ έποίησε πολλές δυνάμεις γιά τήν άπιστία αύτών». Λένε για τον άγιο Γρηγόριο τον Ε', όταν ήτανε στην Οδησσό, ότι είχε κάνει αμέτρητα θαύματα. Είχαν γεμίσει με αφιερώματα οι πιστοί και στην Λάρνακα και τα γύρω μέρη. Εδώ που ήρθε, επειδή είναι δικός μας, δεν κάνει κανένα θαύμα. Όχι ότι δεν μπορεί. Μπορεί. Δεν το ζητάει κανένας και δεν είναι κανένας άξιος να λάβει το θαύμα των αγίων, ένεκα της απιστίας. Μεγάλα πράγματα αυτά.

Κουβεντιάζετε με πολλούς ανθρώπους και με τους σύγχρονους «ασώτους υιούς» εδώ στα Εξάρχεια, σίγουρα. Έχετε πολλή άνεση στον λόγο και λέτε και πολύ ωραία πράγματα. Ειλικρινά το λέω. Κάτι που σας έφερε σε πολύ δύσκολη θέση, κάποια στιγμή, υπάρχει, πατέρα Ανανία; Κάτι που σας δυσκόλεψε, γιατί δεν δυσκολεύεστε εύκολα. Αυτό είναι βέβαιο (γέλια).

Ξέρετε, η κακή πρόθεση με δυσκολεύει πολύ. Μόνο ο αμαρτωλός δεν με δυσκολεύει. Ούτε ο άπιστος με δυσκολεύει. Ήρθε μια φορά ένας άπιστος εδώ, με ρώτησε αν απορούμε να μιλήσουμε και του είπα ότι βέβαια μπορούμε, γιατί και σένα κάποιος σε έφτιαξε και εμένα κάποιος με έφτιαξε. Και καθίσαμε και μιλήσαμε. Στο τέλος, μου φίλησε και το χέρι και τον ρώτησα να μου πει τον λόγο. Και μου είπε ότι αξίζει τον μετά από όσα είπαμε και του είπα. Θεατρίνοι της απιστίας είναι οι περισσότεροι. Έχουνε  λόγους που επικαλούνται την αθεΐα τους κλπ. Δεν γίνεται αλλιώς. Είναι θεατρίνοι της απιστίας.

Άλλωστε εσείς λέτε και συγγνώμη που το αναφέρω εγώ τώρα. Συμπληρωματικά το λέω, ότι δεν υπάρχει άθεος.

Όχι, δεν υπάρχει άθεος. Μόνο θεατρίνοι της απιστίας. Υποκρίνονται τους άθεους για κάποιον λόγο. Θέλουν κάτι άλλο να καλύψουν ή κάποια κομπίνα να σκαρώσουν και ό,τι άλλο θέλουνε. Και θέλουνε να το παίξουνε σύγχρονοι, μοντέρνοι, μάγκες.

Είναι και ο εγωισμός τους.

Το σπουδαιότερο είναι αυτό. Το λέει ο Παπαδιαμάντης στον Λαμπριάτικο Ψάλτη: Μερικοί επικαλούνται την αθεΐα και κάνουν τους Ευρωπαίους. Εμείς δεν είμαστε άξιοι να κάνουμε τους Ευρωπαίους.Έχουμε πατρίδα ορθόδοξη, την Ελλάδα μας. Και έχουμε τόσους πατέρες και προπάτορες, τον Κολοκοτρώνη κ.λπ. που πρέπει να ντρεπόμαστε να κάνουμε ό,τι κάνουν οι Ευρωπαίοι, γιατί αυτοί δεν έχουν. Έχουν γεράσει. Και περιμένουν κάποιον! Περιμένουν τον Γκοντό αυτοί, όπως λέει ο Σάμιουελ Μπέκετ.

Αυτοί είναι τα ορφανά. Περιμένουνε κάποιον από την Ελλάδα. Θα τον στείλει ο Κύριος. Κάτι θα γίνει. Δεν μας άφησε ποτέ ο Χριστός. Μας το είχε πει λίγο πριν αναληφθεί, ότι θα είναι μαζί μας όλες τις ημέρες της ζωής μας μέχρι το τέλος του αιώνος, μέχρι το τέλος του κόσμου. Λέει ψέματα ο Χριστός; Όχι. Γιατί άμα έλεγε ψέματα, δεν θα έλεγε την αλήθεια. Οπότε, ισχύει αυτό. Και τώρα ακόμη έχει το σχέδιό Του, το πρόγραμμά Του. Έχει την αγάπη Του. Και την φανερώνει σιγά-σιγά. Και μας στηρίζει. Σε ποιόν στηριζόμαστε με τόσα που γίνονται; Ποιος μας κρατάει; Κάτι γίνεται. Και όπως έλεγε και η Παναγία στον άγιο Παΐσιο: «Εγώ θα φυλάω τα σύνορα της πατρίδος και εσύ να παρηγορείς τους πονεμένους αυτής της ζωής». Και το κάνει η Παναγία. Φυλάει τα σύνορα. Αλλιώς θα είχαν ορμήσει. Έτοιμοι είναι να ορμήσουν. Αν μπήκαμε τώρα στην ενωμένη Ευρώπη και φύγουμε τώρα, θα χτυπάνε τα σύνορα της ενωμένης Ευρώπης. Έστω και αν δεν μας θέλει η Ευρώπη, και λεφτά θα μας δώσουν και τα σύνορα της Ευρώπης θα φυλάξουν, από το ’81 που λέγανε:«ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Και κάποιος μου είπε: «Πάτερ, τι λένε αυτοί;» και ένας του απήντησε: «Εμείς...» είπε «... παιδί μου, θα τους δώσουμε, που δεν έχουμε τίποτα». Του λέω: «Την Ορθοδοξία την έχουμε;». Μου λέει: «Ας δώσουν όλα τα λεφτά αυτοί. Η Ορθοδοξία είναι όλα τα λεφτά. Τα άλλα τα λεφτά είναι συμβατικά».

Ο Κίσινγκερ, νομίζω, έλεγε ότι τον Έλληνα πρεπει να τον χτυπήσεις στην γλώσσα του, στην ιστορία του και στην θρησκεία του.

Στις ρίζες του. Προσπαθεί να τον ξεριζώσει. Χτυπάνε την Εκκλησία μας, που είναι μαζί με την πατρίδα μας. Δεν άνοιξαν οι πύλες του Αδη που κατέβηκε ο Χριστός και τι έκανε Εκείνος; Πήγε και ανέστη και άφησε ανοικτές τις πύλες του Άδη. Ανοιχτές. Το βλέπουμε εδώ στην εικόνα της Αναστάσεως. Δεν μπορεί να βυθιστεί το πλοίο του Ιησού που είναι η Εκκλησία. Δεν μπορεί. Γι’ αυτό έλεγε ο άγιος Πορφύριος: «Όταν έχετε μια μεγάλη στεναχώρια, να σκέφτεστε το δυσκολότερο στην ζωή μας, που είναι η Ανάσταση του Χριστού». Δεν μπορεί να το κάνει κανείς άλλος. Δεν μπορούσε κάποιος άλλος να αναστήσει τον εαυτό του. Ανέστησε τον Εαυτό του και έγινε και Θεός. Απέθανε ως άνθρωπος και ανέστη ως Θεός. Γι’ αυτό και από συνήθειο δεν πίστεψαν στην Ανάσταση. Ήταν προκατειλημμένοι. Και όχι μόνο ο Θωμάς αλλά και οι άλλοι. Και πήγαν, πήραν τα πλοία από τους κυβερνήτες να κάνουνε την δουλειά τους, σου λέει: «Πάμε τώρα, τελείωσε». Γιατί δεν πίστευαν, δεν είχανε δει κάποιον να ανασταίνει τον εαυτό του.

 Είχαν δει θαύματα, τον Χριστό να ανασταίνει τον Λάζαρο ή και άλλα θαύματα που αναφέραμε. Τον προφήτη Ηλία, τον προφήτη Ελισαίο να ανασταίνουν πεθαμένους, αλλά κάποιον όμως να αναστήσει τον εαυτό του δεν είχαν δει. Γι’ αυτό και αυτοί ήταν προκατειλημμένοι. Που λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο 20ό κεφάλαιο. «Ούδέπω γάρ ήδεισαν τήν γραφήν δτι δει αύτόν έκ νεκρών άναστήναι». Δεν κατάλαβαν ότι έπρεπε να γίνει Ανάσταση. Παρότι τους το προείπε.Ήταν ο νους τους πωρωμένος. Δεν είχε γίνει αυτό. Το έκανε ο Ιησούς, που ήταν Θεάνθρωπος. Απέθανε ως άνθρωπος και ανέστη δια πνεύματος αιωνίου δια της θεότητός Του.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΗΡ ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ . Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΟΥ