Sportime. gr: ''Βασίλης Καλογήρου: Αιωνία αυτού η μνήμη – Ο ουρανός γιορτάζει έναν μάρτυρα, πριν την ώρα που θα «μιλήσει»''

 

Sportime. gr:

''Βασίλης Καλογήρου: Αιωνία αυτού η μνήμη – Ο ουρανός γιορτάζει έναν μάρτυρα, πριν την ώρα που θα «μιλήσει»''

Το χαμόγελο του Βασίλη μας κερνάει λίγο από τη χαρά που απολαμβάνει στον παράδεισο - Αντικρύζουμε με δέος εκείνον και την ηρωίδα μητέρα του

«Επληθύνθη επ’ εμέ αδικία ΥΠΕΡΗΦΑΝΩΝ, εγώ δε εν όλη καρδία μου εξερευνήσω τας εντολάς Σου». Με αυτόν τον συγκλονιστικό στίχο από τον 118 ο Ψαλμό του Δαυίδ, η μάνα του αδικοχαμένου Βασίλη Καλογήρου ξεπροβόδισε νοητά το σπλάχνο της, λίγες ώρες πριν το υποδεχθεί η αγκαλιά της γης και του ουρανού.

Επλήθυνε σε εμένα η αδικία των υπερήφανων, κι εγώ όμως με όλη μου την καρδιά θέλω Θεέ μου να γυρεύσω τις εντολές Σου. Πόσο βάρος οδύνης, αλλά και πόση εναπόθεση στη δικαιοσύνη του Θεού χωρά αυτός ο στίχος; Πένθιμη η χορδή της λύρας του Ψαλμωδού, δονεί τα τρίσβαθα κάθε ευαίσθητου ανθρώπου. Κλαίει το πανελλήνιο για το ευλογημένο χαμόγελο του Βασίλη που σκοτείνιασε τόσο αδόκητα. Τόσο άδικα.

Ακολουθώντας με δέος το πνευματικό μονοπάτι αυτής της τραγωδίας, στο κλείσιμο του ίδιου ψαλμού που αναζήτησε ως βάλσαμο η ηρωίδα μάνα, ο Ψαλμωδός αναφέρει: «Αγαθός μοι ο νόμος του στόματός Σου, υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου». Προτιμότερος είναι ο νόμος του στόματός Σου, παρά χιλιάδες χρυσάφια και ασήμια.

Εδώ είναι το σκάνδαλο μπροστά στη φαυλότητα του κόσμου. Μια ευλαβέστατη δικαστικός με ακέραιο φρόνημα Χριστού, έγινε ο φόβος και τρόμος όσων νομίζουν ότι όλοι διαφεντεύονται με τη διαφθορά και τα χρυσάφια. Με δέος είδα τη σκηνή που η κυρία Σοφία της καρδιάς μας, αντίκρυσε το άψυχο σώμα του παιδιού της. Εκεί στην κακοτράχαλη ερημιά του Τυρνάβου, που κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι βρέθηκε μόνος του ο Βασίλης.

Η μάνα αυτή ούτε ούρλιαξε – ούτε κατέρρευσε, αν και είχε όλα τα δίκια του κόσμου να αντιδράσει έτσι. Έκανε με ιερό δέος τον σταυρό της, δοξολογώντας τον Θεό που βρήκε το σκήνωμα του μάρτυρα υιού της. Γιατί αυτό είναι ο Βασίλειος. Ένας πρόδρομος μάρτυρας εκείνου του ύστατου καιρού που κάθε καλό θα τιμωρείται με αίμα. Που κάθε ηθική θα τιμωρείται με φόνο και μαρτύριο. Που κάθε συνείδηση θα απάγεται και θα περιφέρεται νεκρή για παραδειγματισμό. Ζούμε ήδη την εκκίνηση αυτής της εωσφορικής εποχής.

Ο σταυρός που έκανε αυτή η μάνα, είναι η αποδοχή εκείνου του νοητού σταυρού που αυτοστιγμεί σήκωσε. Ένας ισόβιος, επίπονος και κοπιαστικός σταυρός, αγιασμένος σαν μπουμπούκι ευωδιαστό που ξεπήδησε από τα συναξάρια. Μια μεγαλειώδης στιγμή απόλυτης παράδοσης στο θέλημα του Θεού που συγκλόνισε όλους εμάς που διαπρέπουμε μόνο στα λόγια. Για κάτι τέτοιες μάνες δεν μας καταπλακώνει η οργή του Θεού για όσα γίνονται. Οι σταυροί τους είναι αντηρίδες που βαστούν βουνά τιμωριών.

Η Παναγία, ο Όσιος Δαυίδ, ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, ο Γέροντας Κύριλλος και όλοι οι ζωντανοί Άγιοι που ευλαβείται η κυρία Σοφία, είναι βέβαιο ότι θα μαλακώσουν το βάρος του σταυρού αυτής της οικογένειας, σαν άλλοι Κυρηναίοι.

Το άδικο αίμα δεν σταματά ποτέ να βοά και ο Θεός δεν παύει ποτέ να το ακούει. Σε αντίθεση με την ανθρώπινη δικαιοσύνη, ο ζυγός της θείας δικαιοσύνης δεν χάνει ποτέ τα ζύγια του. Από τον Άβελ ως τον πρωτομάρτυρα Στέφανο, από τους Αποστόλους ως τον Άγιο Εφραίμ, από όλους τους οσιομάρτυρες και τους εθνομάρτυρες, και τώρα από τα Τέμπη ως τον Βασίλη, το γελαστό παιδί που μας κερνά ευφροσύνη από τον παράδεισο. Ο ουρανός μιλάει πάντοτε, με μια υπογραφή στα εγκόσμια και μια στα υπερκόσμια....