Στα περιοδικά και τις ταινίες, η "εικόνα του γάμου" είναι πάντα ένα νέο, όμορφο ζευγάρι που μόλις "ξεκίνησε" τη ζωή του γάμου με ένα μακροχρόνιο φιλί.

Στα περιοδικά και τις ταινίες, η "εικόνα του γάμου" είναι πάντα ένα νέο, όμορφο ζευγάρι που μόλις "ξεκίνησε" τη ζωή του γάμου με ένα μακροχρόνιο φιλί. Αλλά θυμάμαι πως κάποτε, σε μια ωραία φθινοπωρινή μέρα, είδα ένα ηλικιωμένο και προφανώς φτωχό ζευγάρι να κάθεται σε έναν πάγκο σε έναν δημόσιο κήπο στο Παρίσι. Καθόταν σιωπηλά, κρατώντας τα χέρια, και έτσι απολάμβαναν τόσο το αχνό φως και τη ζεστασιά αυτής της φθινοπωρινής βραδιάς. Ήταν σιωπηλοί, οι λέξεις μιλούσαν, τα πάθη αφανίστηκαν, οι καταιγίδες εξασθενούσαν. Η ζωή ήταν πίσω, αλλά ήταν εδώ και τώρα - σε αυτή τη σιωπή, με αυτό το φως, σε αυτή τη ζεστασιά, σ 'αυτά τα σιωπηλά ενωμένα χέρια. Ήταν μια ζωή έτοιμη για αιωνιότητα, ώριμα για χαρά. Και αυτό για πάντα έμεινε για μένα η εικόνα του γάμου, της πραγματικά ουράνιας ομορφιάς ...

Protopresbyter Alexander Schmemann.