Μαθητές από την Ξάνθη «ξεδίψασαν» κατοίκους στη μακρινή Τανζανία

Μαθητές από την Ξάνθη «ξεδίψασαν» κατοίκους στη μακρινή Τανζανία

Πηγάδια στην ιεραποστολή Τανζανίας από μαθητές χριστιανούς, μουσουλμάνους Ρομά και Πομάκους

Τα παιδιά του 2ου Λυκείου της περιοχής και ο φιλόλογός τους Γιώργος Βογιατζής πρόσφεραν 17 πηγάδια με πόσιμο νερό στην ορθόδοξη ιεραποστολή

Κάπου στον Βορρά της Ελλάδος, στην όμορφη Ξάνθη, υπάρχει ένα σχολείο με μαθητές Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, Πομάκους και Ρομά, αλλά και παιδιά των Ελλήνων που μετανάστευσαν από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, από την Αρμενία και την Γεωργία. Αυτά τα παιδιά μαθητεύουν στο σχολείο τους όχι μόνο στη θεωρητική γνώση. Παιδαγωγούνται στην προσφορά μ΄ έναν τρόπο που δείχνει το απλόχωρο που διαθέτει η ανθρώπινη καρδιά: προσφέρουν νερό για να πιούν και να ξεδιψάσουν χιλιάδες άνθρωποι στην Αφρική. Οι μαθητές του 2^ου ΓΕΛ Ξάνθης κατάφεραν να φτιάξουν πηγάδια για την Ορθόδοξη εξωτερική Ιεραποστολή της Τανζανίας. Μια πράξη που δεν την προσπερνά κάποιος βιαστικά. Σταθήκαμε σε μια κίνηση ματ στην σκακιέρα της αγάπης του Θεού, μια κίνηση που ενώνει παιδιά από αλλιώτικους πολιτισμούς και φυλές και νικά. Αντίπαλος ο «ωχαδελφισμός». Την σύλληψη της ιδέας για τα πηγάδια στην Τανζανία είχε ο εκπαιδευτικός των παιδιών, φιλόλογος Γιώργος Βογιατζής, από την Ίμβρο όπου εκδιώχθηκε με την οικογένειά του, όταν ήταν δεκατριών ετών.

Κύριε Βογιατζή κατάγεστε από την Ίμβρο και φύγατε από τον τόπο σας, πρόσφυγας με την οικογένειά σας. Αυτό επέδρασε στην μετέπειτα πορεία της ζωής σας και τι ρόλο παίζει για εσάς μέχρι σήμερα όπου εργάζεστε ως εκπαιδευτικός σε σχολείο της Ξάνθης;

Στάθηκα τυχερός, επειδή η οικογένειά μου στήριξε εμένα και τον μικρότερο αδελφό μου με αγάπη και ευθύνη. Έπειτα γνώρισα ανθρώπους που με αγκάλιασαν και με βοήθησαν στα πρώτα κρίσιμα βήματα. Όλα αυτά έχω την αίσθηση ότι με έκαναν πιο δυνατό και πιο πλούσιο. Ταυτόχρονα έμαθα να εκτιμώ τη θετική παρουσία ανθρώπων που έχουν την καλή διάθεση να βοηθήσουν τον διπλανό τους. 

Στην Ίμβρο τελείωσα το τουρκικό Δημοτικό, γιατί τα ελληνικά εκπαιδευτήρια είχαν αναστείλει τη λειτουργία τους με διαταγή της κυβέρνησης. Τα Ελληνικά Γράμματα τότε, όπως και όλοι οι Έλληνες συνομήλικοί μου, τα έμαθα χάρη στους ήρωες δασκάλους του νησιού, που με μεγάλο κίνδυνο μας δίδασκαν στα σπίτια, παρά την αυστηρή απαγόρευση από τις τουρκικές αρχές. Αργότερα σπούδασα στη Φιλοσοφική του ΑΠΘ και είχα την ευλογία να εκπονήσω τη διδακτορική μου διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, με την υποστήριξη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, συμπατριώτη μου και ευεργέτη των απανταχού Ιμβρίων. Από το 1987 εργάζομαι ως φιλόλογος σε Λύκεια της Ξάνθης.

Υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στη σύνθεση των τάξεων των σχολείων της Ξάνθης;

Ναι, υπάρχει. Έχουμε μαθητές Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Οι τελευταίοι προέρχονται από τρεις διαφορετικές ομάδες, τους τουρκογενείς, τους Πομάκους και τους Ρομά και μιλούν τις αντίστοιχες γλώσσες. Σ’ αυτούς προσθέστε και τα παιδιά των Ελλήνων που μετανάστευσαν από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και κυρίως από την Αρμενία και την Γεωργία. Παιδιά που μέσα στις οικογένειές τους ακούν -ή και μιλούν- ρωσικά, αρμενικά και γεωργιανά.

Πώς βιώνουν την συνύπαρξη τα παιδιά μεταξύ τους και πώς αντιμετωπίζει ο παιδαγωγός τούς διαφορετικούς πολιτισμούς σε μια τάξη;

Τα παιδιά δημιουργούν φιλικές σχέσεις και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο στο ίδιο θρανίο να κάθονται μαθητές που προέρχονται από διαφορετικές θρησκευτικές και γλωσσικές ομάδες. Υπάρχουν μαθητές που αριστεύουν, παρά το ότι δεν έχουν ως μητρική τους γλώσσα τα ελληνικά. Όπως και να έχουν τα πράγματα, η πολυπολιτισμικότητα μέσα στην τάξη μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά. Ο καθένας καταθέτει τις γνώσεις και τις εμπειρίες του. Ειδικά στα μαθήματα που σχετίζονται με τη Γλώσσα και τον Πολιτισμό, υπάρχει πλούσιο υλικό, μαθαίνουμε όλοι από όλους. Αρκεί λίγη ενθάρρυνση από την πλευρά του εκπαιδευτικού, ώστε να νιώσουν όλοι ισότιμοι και «απαραίτητοι» στην πορεία προς την αλληλογνωριμία.

Ποιος ήταν ο τρόπος που προβάλλατε την ύπαρξη της εξωτερικής Ιεραποστολής στους μαθητές σας που όπως προαναφέραμε αποτελούνται από παιδιά μειονότητας και Ελληνόπουλα και πώς αυτά αποδέχτηκαν την εικόνα μιας ξένης χώρας που έχει ανάγκη βοήθειας;

  

  Η εξωτερική Ιεραποστολή δυστυχώς είναι ελάχιστα γνωστή στα παιδιά. Το ενθαρρυντικό είναι ότι το ενδιαφέρον τους ξυπνά αμέσως, όταν πληροφορούνται το φιλανθρωπικό έργο της εξωτερικής Ιεραποστολής. Ένα έργο που επιτελείται σε μακρινές χώρες, κάτω από δύσκολες συνθήκες και με πολλές θυσίες από τους ίδιους τους Ιεραποστόλους και από τους Έλληνες υποστηρικτές τους, που τα τελευταία χρόνια επηρεάζονται από την οικονομική δυσπραγία. Οι αφορμές για μια πρώτη αναφορά στην εξωτερική Ιεραποστολή είναι κυρίως οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων στις υπανάπτυκτες χώρες ή μέσα από το μάθημα της Ιστορίας  το έργο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και των μαθητών τους. Όσα παιδιά γνωρίζουν τη ρωσική γλώσσα, επιβεβαιώνουν αμέσως την προσφορά των Αγίων στον πολιτισμό των Σλάβων και κυρίως στον πιο αναγνωρίσιμο τομέα που είναι το κυριλλικό αλφάβητο.

Ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις του καθενός, η βοήθεια σε ανθρώπους που λιμοκτονούν την προσοχή μας. Τονίζουμε το στοιχείο της ανιδιοτέλειας, την προσφορά προς όλους, ανεξάρτητα από τη θρησκεία, το χρώμα ή τον πολιτισμό τους.

Πέρα από τη θρησκευτική διάσταση και ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις του καθενός, η βοήθεια σε ανθρώπους που λιμοκτονούν και στερούνται οποιαδήποτε ιατρική φροντίδα, είναι κάτι που κερδίζει την εκτίμηση και την προσοχή των μαθητών. Εδώ τονίζουμε το στοιχείο της ανιδιοτέλειας, την προσφορά που γίνεται προς όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, το χρώμα ή τον πολιτισμό τους. Η Ιεραποστολή –τονίζουμε- είναι το συνώνυμο της Αγάπης. Μέσω διαδικτύου προβάλλουμε πολλές εικόνες για τη φιλανθρωπική δράση των Ιεραποστόλων. Στις εικόνες αυτές φαίνεται πόσο πολύ ευεργετούνται οι αποδέκτες της φροντίδας της Ιεραποστολής, αλλά ταυτόχρονα, γίνεται αντιληπτό και το ότι πολλοί από αυτούς αποφασίζουν να βαπτιστούν, οικειοθελώς και χωρίς καμία πίεση, ακριβώς επειδή αναγνωρίζουν το θυσιαστικό πνεύμα και την ανιδιοτέλεια των Ιεραποστόλων.

Οι μικροί ευεργέτες δίνουν ακόμα και μέρος από το χαρτζιλίκι τους για να ενισχύσουν το πολύ σημαντικό έργο που επιτελείται εκεί

Πώς τα παιδιά τελικά συνέδραμαν πρακτικά  στην εξωτερική Ιεραποστολή σε μια άγνωστη χώρα σε άγνωστους ανθρώπους που ίσως δεν θα μάθαιναν ποτέ τους μικρούς τους ευεργέτες;

  

  Οι τόποι μπορεί να είναι πολύ μακρινοί και οι άνθρωποι άγνωστοι, όμως ορατή και αντιληπτή είναι η ανάγκη που έχουν για την παραμικρή βοήθεια. Μια βοήθεια που την χρειάζονται όχι για να κάνουν πιο ποιοτική τη ζωή τους, αλλά για να μπορέσουν να κρατηθούν στη ζωή. Με τη συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας, πολλοί μαθητές προσφέρουν ένα μέρος από τα χρήματά τους. Το ίδιο κάνουν και οι καθηγητές του σχολείου μας, του 2^ου Γενικού Λυκείου Ξάνθης. Κατά καιρούς απευθυνόμαστε και στην τοπική κοινωνία, συλλέγοντας χρήματα από τους συμπολίτες μας, με τη βοήθεια πάντα των πρόθυμων μαθητών μας. Στο επίκεντρο της δράσης μας τοποθετήσαμε το θέμα της έλλειψης πόσιμου νερού και των συνεπειών αυτής της έλλειψης, σε μια συγκεκριμένη αφρικανική χώρα, την Τανζανία. Κάποιοι από εμάς είχαμε πληροφορηθεί από παλιά ότι εκεί επιτελείται ένα τεράστιο έργο από τον Μητροπολίτη Ειρηνουπόλεως Σεβ. Δημήτριο. Η σκέψη ότι ένας «δικός μας άνθρωπος» ένας Έλληνας και μάλιστα κοντοπατριώτης μας, κάνει αυτό το σημαντικότατο έργο, λειτούργησε πολύ θετικά. Και οι γεμάτες αγάπη, ευχές και ευγνωμοσύνη ευχαριστήριες επιστολές που λαμβάνουμε τακτικά από τον ίδιο, μας χαροποιούν και μας ενθαρρύνουν ακόμη περισσότερο. Βέβαια έχουμε οπωσδήποτε υπόψη μας και ένα παρόμοιο θετικό παράδειγμα από τον τοπικό μας επίσκοπο, τον Σεβ. Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου, Παντελεήμονα, ο οποίος ενισχύει την εξωτερική Ιεραποστολή τόσο οικονομικά, όσο και με τις επισκέψεις που πραγματοποιεί σε ιεραποστολικές χώρες της Αφρικής. Όλα αυτά κάνουν πιο οικεία την Ιεραποστολή στους νέους ανθρώπους. Ακόμη και οι Μουσουλμάνοι μαθητές μας δραστηριοποιούνται και πολύ συχνά δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο, εφόσον πρόκειται για προσφορά αγάπης στον συνάνθρωπο.

Περιβαλλοντικά προγράμματα

Παράλληλα, φροντίσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα και από μια άλλη πλευρά. Πραγματοποιούμε περιβαλλοντικά προγράμματα με τους μαθητές μας, σε συνεργασία με συναδέλφους Χημικούς, τονίζοντας ακόμη περισσότερο τη σημασία του καθαρού πόσιμου νερού για τη ζωή κάθε ανθρώπου. Τελικά «Τα πηγάδια του σχολείου μας» έγινε μια εμβληματική φράση που ξεπερνά τα όρια της μαθητικής ζωής πολλών από τα παιδιά μας. Όταν συναντώ τυχαία παλιούς μαθητές μας, με ρωτούν πόσα πηγάδια έχουμε ανοίξει μέχρι τώρα. «Τα πηγάδια» είναι μια από τις χαρακτηριστικές αναμνήσεις τους από το σχολείο. Και η απάντηση που δίνω με χαρά: «Προς το παρόν 17 πηγάδια»…

Πρόσφερε τα χρήματα της υποτροφίας του!

Έχετε δημιουργήσει το ιστολόγιο ampelonas-trygetes.blogspot.com/ «Στον Ορθόδοξο Αμπελώνα της Αφρικής» και μεταδίδετε νέα από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Το παρακολουθούν νέοι άνθρωποι στην Ξάνθη;

Με αφορμή την προσπάθεια του σχολείου μας για τη διάνοιξη πηγαδιών πόσιμου νερού, πολλοί μαθητές μας εξοικειώνονται με την εξωτερική Ιεραποστολή και έτσι παρακολουθούν και όσα αναδημοσιεύω στο ιστολόγιο. Ορισμένοι, μάλιστα, ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για το έργο της Ιεραποστολής, ακόμη και για τις προϋποθέσεις ενεργής συμμετοχής σε αυτό το έργο. Πριν από λίγα χρόνια, ένας μαθητής μας που πέρασε πρώτος στη σχολή του στο πανεπιστήμιο, πρόσφερε τα χρήματα της υποτροφίας του για τη διάνοιξη ενός ακόμη πηγαδιού. Ευχή και προσδοκία μου είναι οι μαθητές μας να αγκαλιάσουν με αγάπη την Ιεραποστολή και να την στηρίξουν και στην ώριμη ηλικία τους.

“Όλα να τα θεωρούμε ευκαιρίες για προσευχή για πλησίασμα στον Θεό. Αυτό είναι τα μυστικό. Πώς ο Άνθρωπος του Θεού, θα τα κάνει όλα προσευχή. ΄Έτσι γίνεται ο αγιασμός, εγώ πολύ το ζητάω στην προσευχή μου”, θα πει ο άγιος Πορφύριος. Να προσθέσουμε με αφορμή όσα είπε ο κ. Βογιατζής πως μέσα στο “όλα” χωράει το νεράκι, τα πηγάδια, οι διψασμένοι Τανζανοί, οι φιλότιμοι μαθητές στο σχολειό της Ξάνθης και ο δάσκαλος τους που βρήκε αφορμή αυτό το “όλα” να το στρέψει στον αγιασμό.

___________

Σοφία Χατζή

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 30.01.2019