Χάσαμε το δρόμο. Γέμισε θόρυβο η ψυχή μας. Τόσο θόρυβο, ώστε να μην ακούμε ούτε τον Θεό ούτε την καρδιά μας. Θέλαμε να είμαστε μέσα σε κόσμο, σε πολύ κόσμο, ώστε να παίρνουμε χαρά, δόνηση, ζωή, παρηγοριά,από τους άλλους. Ήρθε η ώρα της σιωπής, της αμηχανίας, της απαισιοδοξίας, του φόβου. Ήρθε ταυτόχρονα και η ώρα της Ελπίδας, η ώρα του Φωτός μέσα στο γύρω σκοτάδι. Σβήνουν τα φώτα για να ανάψει το Φως. Θα το δούμε όλοι, όσοι θέλουμε και όσοι δε θέλουμε. Το βέβαιο είναι ένα: Η Σαρακοστή αυτή είναι όντως Μεγάλη Σαρακοστή. Μια Μεγάλη Σαρακοστή στην έρημο του κόσμου. Είναι η Σαρακοστή της ενδοστρέφειας, της συνάντησης με το Πρόσωπο Του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου