Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΧΑΤΖΗΛΑΖΑΡΟΥ ΕΥΡΩΠΗ
Η παρούσα μελέτη, επιχειρεί να παρουσιάσει, μέσα από μεταφυσικούς στοχασμούς μιας Αριστοτελικής – φιλοσοφικής οπτικής, τη διασπαστική Χριστολογία του Μητροπολίτη Νικαίας Ευστρατίου, μια σημαντική και πολύπλευρη προσωπικότητα του 12ου αιώνα.
Παρασυρμένος από την άνθηση της κλασσικής παιδείας στην εποχή του, η οποία παράλληλα έφερε έναν Χριστιανικό ανθρωπισμό και οδήγησε στην υιοθέτηση φιλοσοφικών κατηγοριών και μεθόδων στην έρευνα και προκειμένου να αντιμετωπίσει το Μονοφυσιτισμό και Θεοπασχητισμό των Αρμενίων, διαιρώντας τον ένα Χριστό και Θεό σε δύο πρόσωπα, θεωρεί, ότι ο Ιστορικός Ιησούς, δεν είναι ο αποκαλυπτόμενος και κινητικός Θεός.
Αποστερώντας από τον Τριαδικό Θεό κάθε κίνηση και κοινωνικότητα, έδωσε έμφαση σε έναν ιστορικό Ιησού, εισάγοντας έτσι μια ηθική θεολογία και όχι μια ανακαινιστική και θεραπευτική, που με την άμεση επικοινωνία κτιστού και ακτίστου, θα έχει ως αποτέλεσμα τη Θέωση της ανθρώπινης φύσης. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΣΥΝΤΜΗΣΕΙΣ
1.- ΙΣΤΟΡΙΚΟ – ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ
1.1 Γενικά
1.2 Εξωτερική πολιτική
1.3 Εσωτερική πολιτική
1.4 Εκκλησία
1.5 Σχέσεις Ανατολικής – Δυτικής Εκκλησίας
1.6 Εσωτερική ζωή της Εκκλησίας – Σύνοδοι
1.7 Θεολογία
1.8 Αποκλίσεις από την ορθόδοξη πίστη
2.- Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ
2.1 Βιογραφικά στοιχεία – Μόρφωση
2.2 Η συμβολή του σε θεολογικά προβλήματα της εποχής
2.3 Καταδίκη του Ευστρατίου Νικαίας
3.- ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ
3.1 Φιλοσοφικά
3.2 Θεολογικά
4.- ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ
4.1 Γενικά
4.2 «… προσκυνείν του Χριστού τό ανθρώπινον δουλικώς τη απροσίτω θεότητι…»
4.3 «Φύσει Θεός» … «Δούλος δέ ο προσληφθείς»
4.4 «Θεός μέν ο Λόγος καί μέγας Θεός»
4.5 «Ενανθρ’ωπησιν…»
4.6 «Τό ανθρώπινον του Σωτήρος Χριστού»
4.7 Τό κοινό«πρόσωπο εν Χριστώ» – «Αντίδοσις προσώπων»
4.8 «… ουκ εχρήσαντο συλλογισμών οι άγιοι…»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
https://stinkrini.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου