Πάτμος. 2019. Καλοκαίρι. Μια πιστή Χριστιανή, Ορθόδοξη από την Σερβία φτάνει στην Μονή του Ευαγγελισμού. Έχει μεγάλη ανάγκη να βρει ένα Πνευματικό, ένα Γέροντα και να εξομολογηθεί. Προσκυνά στην Εκκλησία, ανάβει ένα κερί, γονατίζει στην κατάνυξη του Ιερού χώρου. Προσεύχεται. Ελπίζει. Ξαφνικά από ένα ψηλό σημείο που βρίσκονται τα κελιά των Αδελφών βλέπει να κατέρχεται ιεροπρεπώς, ένας ιερωμένος. Σκύβει με σεβασμό και του φιλά το χέρι. Ο ιερέας μοσχοβολάει τόσο πολύ από ένα άγνωστο και δυνατό άρωμα που σκανδαλίζεται :"είναι δυνατόν οι ιερείς να φορούν πολυτελή αρώματα" σκέφτεται.. Την εντυπωσιάζει όμως η ευγένεια της ματιάς του και το γλυκό, παιδικό, άδολο, χαμόγελό του. Αποφασίζει να του μιλήσει. Του εξομολογείται ταπεινά τα πάντα. Κάποια τα ξέρει ο ίδιος και τη βοηθά. Όταν τελειώνει, μέσα στο δάκρυ της συντριβής και της κατάνυξης παίρνει την Ευχή του και τη συγχώρεση του Μυστηρίου.Μόλις σηκώνει το κεφάλι της έχει φύγει. Ταυτόχρονα μια μοναχή έρχεται στο μέρος της.
Συγνώμη, τη ρωτά. Μήπως είδατε τον ιερέα που ήταν πριν εδώ." Δεν υπάρχει κανένας ιερέας εδώ" ήταν η απάντηση. "Ο πνευματικός της Μονής δεν είναι μαζί μας σήμερα. Έχουν φύγει και όλοι οι προσκυνητές. Σας περιμέναμε για να κλείσουμε."
Μα τι λέτε ανταπαντά η ευλαβής γυναίκα, ο ιερέας που με εξομολογησε, που ήταν μαζί μου τόσο διάστημα και του κατέθεσα την ψυχή μου.
Κάτι κατάλαβε η μοναχή.
" Πως ήταν αυτός ο Γέροντας;; ρωτάει. Σίγουρη μετά την περιγραφή, της δείχνει την φωτογραφία του ΑΓΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΊΟΥ.
" Μήπως είδατε αυτόν τον Γέροντα;
Ναι απαντά αυτή.
"Είναι ο Άγιος Αμφιλόχιος, ο πραγματικός Γέροντας μας που ενώ είναι στα ουράνια Σκήνωματα συχνά έρχεται στη Γη για να μας συντροφεύσει. Τίποτα αδύνατο γι Αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου