Στις 8 Μαρτίου 2021, έφυγε για την Βασιλεία των Ουρανών ο π. Λάζαρος Wazeng. Ευλογημένος Ιερέας, άνθρωπος πραότητας, αοργησίας, ταπείνωσης και αγάπης. Δεν είχε κάτι το εξωτερικά εξαίσιο και μεγαλοπρεπές. Ήταν ένας κοντός, απλοϊκός γηγενής που έτρεχε μέρα νύκτα για το έργο της Εκκλησίας. Σκόρπιζε την ειρήνη, επανασύνδεε τις ταραγμένες σχέσεις μεταξύ των πιστών, πάντοτε με το χαμόγελο. Χρόνια ζύμωνε τα πρόσφορα της εβδομάδος στην Ιεραποστολή. Συμμετείχε στις επισκέψεις στις φυλακές, στα νοσοκομεία, στους λεπρούς. Διάβαζε μία ευαγγελική περικοπή και κατόπιν την εξηγούσε με πολλή αγάπη. Εξομολογούσε και μεριμνούσε για την αποκατάσταση των φυλακισμένων μετά την αποφυλάκισή τους.
Οι Χριστιανοί του Κολουέζι τίμησαν τον π. Λάζαρο με την πολυπληθή παρουσία τους στην εξόδιο ακολουθία, που πραγματοποιήθηκε στον Ι. Ναό Αγ. Νικολάου του Κολουέζι από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Μελέτιο με τη συμμετοχή πολλών Ιερέων της Μητροπόλεως. Μετά την εξόδιο ακολουθία, κλήρος και λαός συνόδευσε τον π. Λάζαρο στο κοιμητήριο του Κουλουέζι, όπου εκεί θα αναπαύεται το σκήνωμα του για να ξεκουραστεί από τους κόπους και τις θυσίες που υπέστη για να υπηρετήσει ταπεινά το Χριστό και την Εκκλησία.
***
Παραθέτουμε αποσπάσματα από συνέντευξη που παραχώρησε ο π. Λάζαρος πριν δύο χρόνια στον μοναχό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.
-Πάτερ Λάζαρε, θα ήθελα να μας πείτε κάτι από την ζωή σας.
«Γεννήθηκα το 1942 στο χωριό Σακανάμα της επαρχίας Σαντόα. Οι γονείς μου ήταν προτεστάντες, Μεθοδιστές στο θρήσκευμα. Ήμασταν επτά αδέλφια. Πέθαναν τα πέντε και έμεινα εγώ με μία αδελφή μου. Το 1970 παντρεύτηκα. Το πρώτο παιδί μας πέθανε σε ηλικία τριών ετών. Στην συνέχεια πέθαναν κι άλλα παιδιά μας. Από τα δέκα που αποκτήσαμε με την σύζυγό μου, μας πέθαναν επτά και έμειναν τρία.
Όταν γνώρισα την Ορθόδοξη Εκκλησία, αρχίσαμε, επί τρία χρόνια με την γυναίκα μου, να παρακολουθούμε κατηχητικά μαθήματα από τον μακαριστό π. Κοσμά.
Την ημέρα της βάπτισής μας, όταν βγήκα από το βαπτιστήριο, είδα με τα μάτια μου ένα περιστέρι να πετά πάνω από τα κεφάλια των νεοφωτίστων αδελφών. Το είδαν και άλλοι αδελφοί. Το είπα στον π. Κοσμά κι εκείνος μας εξήγησε μετά ότι το περιστέρι συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα, όπως συνέβη, όταν κατέβηκε στην Βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό.
Το 1985, ο π. Κοσμάς με κάλεσε να γίνω Διάκονος. Θυμάμαι την ώρα της χειροτονίας το εξής περιστατικό. Όταν έσκυψα το κεφάλι μου μπροστά στην Αγία Τράπεζα και ο Δεσπότης έβαλε το χέρι του πάνω μου κι άρχισε να διαβάζει την ευχή, άναψε μέσα στην καρδιά μου μία φλόγα σαν του κεριού. Είχα τότε πολλή χαρά και παρακαλούσα τον Χριστό να μη σβήσει αυτή η φλόγα από μέσα μου. Το 1995 ο μακαριστός Μητροπολίτης Τιμόθεος με χειροτόνησε Ιερέα.
Κάποτε με έστειλε ο Επίσκοπος κ. Μελέτιος σε μία ενορία να λειτουργήσω. Εκεί η εκκλησία ήταν ακόμη χορτοκαλύβα. Το πρωΐ ετοιμάστηκα να λειτουργήσω. Μπήκαμε κανονικά στην Θεία Λειτουργία. Έξω άρχισε να βρέχει δυνατά. Τα ντουβάρια της εκκλησίας, κτισμένα από πλιθιά, είχαν ποτιστεί από την βροχή και το κακό έγινε. Το ανατολικό ντουβάρι κατέρρευσε και πολλά πλιθιά έπεσαν πάνω στην Αγία Τράπεζα, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω το Άγιο Ποτήριο με την Θεία Κοινωνία! Βλέποντας το κακό που συνέβη, άρχισα να κλαίω. Σκέφθηκα ότι αυτό ήταν σίγουρα έργο του σατανά. Αμέσως, γονάτισα κάτω και έφαγα με τις χούφτες μου το λασπωμένο χώμα. Φυσικά δεν έπαθα τίποτα, αφού ανάμεσα στα λασπωμένα χώματα ήταν και το σώμα του Ιησού Χριστού».
==============
*Στη φωτογραφία ο μακαριστός π. Λάζαρος αγιάζει το νερό πριν τις βαπτίσεις στον προαύλιο χώρο της Ιεραποστολής στο Κολουέζι του Κονγκό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου