ΑΠΟ ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΤΟΥ ΑΘΩΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

 ΑΠΟ ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΤΟΥ ΑΘΩΝΟΣ

ΣΤΟΥΣ ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

-Φίλες καί φίλοι, ἀνατρέχουμε στήν ἑνδεκάτομη, πρός τό παρόν, ἀθωνικήν Σειρά ΠΕΙΡΑ ΠΑΤΕΡΩΝ καί διαβάζουμε τί οἱ Ἁγιορεῖται Γέροντες μᾶς ἔχουν πεῖ περί τοῦ Ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ Σπηλαιώτου-Ἡσυχαστοῦ:

ΠΕΙΡΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΣΕΛ 72 -74: 

Γ. Εφραίμ Βατοπεδινός: Είναι μεγάλη ευλογία για μας, αγαπητέ μου Μανώλη, το ότι καταγόμεθα απ’ αυτή την ευλογημένη ρίζα του μακαρίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, ο οποίος είναι η βάση της πνευματικής μας γενεάς.  Βεβαίως δεν τον γνωρίσαμε, όμως μια και ζούμε τόσα χρόνια με τον Γέροντα μας Ιωσήφ – που ήταν ο πρώτος υποτακτικός του- τον αισθανόμαστε ανάμεσά μας. Μάλιστα πολλές φορές, λ.χ. σε ώρες πειρασμού, έρχεται ο ίδιος και παρηγορεί τους πατέρες! Δεν είναι απλώς σεσωσμένος ο μακάριος Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, αλλά για μας είναι σύγχρονος άγιος. 

Θα σου πω τούτο: Όταν ησκούτο στην Μικράν Αγίαν Άννα, πήγαινε ένας ευλαβής κάτοικος της Ουρανουπόλεως ονόματι Ιωάννης Μπίτσιος. Ο κυρ – Γιάννης τους εξυπηρετούσε σε ό,τι είχαν ανάγκη. Κάποτε,  μια από τις φορές που είχε πάει ο κυρ-Γιάννης στον γέροντα Ιωσήφ τον σπηλαιώτη –μας το αφηγήθηκε ο ίδιος ο ευλαβής αυτός άνθρωπος- του είπε ο Γέροντας, δείχνοντάς του τα καλογέρια του: «Τα βλέπεις αυτά τα καλογέρια, Γιάννη; Θα έρθει η ευλογημένη ώρα που θα γεμίσουν το Άγιον Όρος μοναχούς»! Αυτό το προείπε δεκαετίες πριν… Όντως, στην επάνδρωση του Αγίου Όρους στις ημέρες μας, τρεις όσιοι πατέρες έπαιξαν τον κύριο ρόλο: Ο μακαριστός Γέρων Παϊσιος με την ευλογημένη, τρισχαριτωμένη παρουσία του. Επίσης ο Βατοπαιδινός Γέροντας παπα-Σωφρόνιος Σαχάρωφ΄Λέγω Βατοπαιδινός διότι όταν έφυγε για το εξωτερικό, ήτο ήδη εγγεγραμμένος στη βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Ανδρέου –το Σεράι- στις Καρυές. Μάλιστα όταν τον επισκέφθηκα στο Essex, μου έδειξε την άδεια που είχε πάρει από την Μονή Βατοπαιδίου για να μετακινηθεί. Τότε κι εγώ χαριτολογώντας του είπα: 

-Γέροντα, αφού λοιπόν δεν πήρατε απολυτήριο, είστε Βατοπαιδινός!

Γέλασε με την καρδιά του και μου είπε:

-Βεβαίως, εφ’ όσον δεν πήρα απολυτήριο και είμ’ εγγεγραμμένος στο Σεράι, είμαι Βατοπαιδινός.

Ο Γέροντας  π. Σωφρόνιος με το εκλεκτό έργο του για τον Γέροντά του άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, βοήθησε πολλούς νέους να έρθουν στο Άγιον Όρος.  

Ο τρίτος συντελεστής της επανδρώσεως του Αγίου Όρους είναι ο παππούς Ιωσήφ ο ησυχαστής με τους ευλογημένους υποτακτικούς του. Σήμερα από τα είκοσι μοναστήρια, τα έξι τελούν αμέσως υπό την πνευματική σκέπη του μακαρίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού. Εκείνος συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να επιστρέψει το Άγιον Όρος στην ακριβή τροχιά, στην εσωτερική ζωή, στην νοερά προσευχή, στην ησυχαστική ζωή. Πράγματι, σήμερα στα κοινόβια που τελούν  υπό την ευλογία του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, συνδυάζεται άριστα η ησυχαστική ζωή με την κοινοβιακή. 

Κάποτε συνομιλούσα μ’ έναν πολιόν Αγιορείτη ενενηντάχρονο, ο οποίος μου είπε: «Δύο φορές επισκέφτηκα τον Γέροντα Ιωσήφ. Από την πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι η προσευχή έχει τόση δύναμη, που να μπορεί να κάνει…σεισμό στο Άγιον Όρος»! Κάτι ανάλογο μου είπε και ο άγιος Γέροντας π. Σωφρόνιος, όταν τον επισκέφτηκα στο Essex: «Όταν έβλεπα τον παππού σας, είχα την αίσθηση ότι έβλεπα έναν μεγάλο στρατηγό»! Αυτά όσον αφορά την πνευματική του αρχοντιά, τον πνευματικό του πλούτο. Κάποτε ο Γέρων Παϊσιος μου εκμυστηρεύθηκε: «Έχω έναν πόνο στην καρδιά, που δεν συνάντησα αυτόν τον άνθρωπο του Θεού, τον παππού σας Ιωσήφ τον ησυχαστή»!. Μάλιστα τότε που εξελέγην ηγούμενος, πήγα στον π. Παϊσιο να πάρω την ευχή του κι εκείνος μου είπε: «Μη ξεχνάς την κληρονομιά που έχεις από τον Γέροντα Ιωσήφ τον ησυχαστή. Ακολουθήστε τις γραμμές αυτού του ανθρώπου, ο οποίος ανεκαίνισε πνευματικώς το Άγιον Όρος». 

 ΣΕΛ: 124

 «Νήφε εν πάσι…» λέγει η προτροπή. Τι σημαίνει νήψις, Γέροντα;

…….Η νηπτική εργασία είναι η καρδιά της όλης πνευματικής ζωής. Ο κάθε μοναχός – είτε είναι κοινοβιάτης είτε σκητιώτης είτε αναχωρητής είτε κελιώτης- χωρίς τη νηπτική εργασία είναι αδύνατο να μπορέσει να βρει τη χαρά του Αγίου Πνεύματος. Εδώ ο Μοναχός κάνει λεπτομερή πνευματική ζωή. Η λεπτομερής πνευματική ζωή δεν νοείται άνευ της νήψεως και δεν επιτυγχάνεται άνευ αυτής. Ο μοναχός φεύγει πάσαν βιοτικήν μέριμναν. Κάνει το διακόνημά του άνευ μερίμνης. Η μέριμνα – κατά τους αγίους πατέρας- εμποδίζει τον νξου να ανέλθει κατακορύφως προς τον Θεό. Γι’ αυτό και ο αείμνηστος πνευματικός πάππος μας Ιωσήφ ο ησυχαστής, ονόμαζε τη μέριμνα «χτικιό»! Γνώριζε πόσο κακό κάνει η μέριμνα και πόσο καλό η αμεριμνία στην πορεία του ανθρώπου προς τον Θεόν. Ο μοναχός εντέλλεται –από τους αγίους πατέρες και τους καθοδηγητές του- ν’ αυτοεξετάζεται στο κελί του, ν’ αυτοεποπτεύεται, συνεχώς να κοιτάζει να τηρεί την καρδιά και τον νου του, τις διαθέσεις της καρδιάς του, πως πάνε οι λογισμοί του, πως έρχονται, τι εξέρχεται του νοός του, ώστε να μπορέσει δια του νοός και της καρδιάς του να λατρεύει απερίσπαστος τον Θεόν.    

 

 

ΑΣΚΗΤΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΣΕΛ. 233

Μ.Μ. : Γέροντα, ο διάβολος πολεμά και υποστατικώς τους μοναχούς –όπως εμφανίστηκε στον Γέροντα- ή μόνο πνευματικώς;

Γέρων Γαβριήλ: Βεβαίως και υποστατικώς Βεβαίως. Εμφανίζεται κιόλας. Να, ο μακαριστός Γέρων Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης, φιλοξένησε κάποτε έναν λαϊκό στο ασκητήριό του. Την νύκτα πήγε ο διάβολος και…τον μαύρισε στο ξύλο! Τρομοκραθήκηκε, όπως ήτο φυσικόν, ο άνθρωπος και άρχισε να φωνάζει. Έτρεξε αμέσως ο ησυχαστής Γέροντας και για να τον πατηγορήσει του είπε: «Μη φοβάσαι, αδελφέ. Αυτές οι ξυλιές ήσαν δικές μου και κατά… λάθος τις έφαγες εσύ»!

 

ΤΩΝ ΣΚΗΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΣΕΛ. 139

Γ. Άνθιμος Πνευματικός: Επίσης ο περιφημότατος Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο οποίος ασκήθηκε και στην Μικράν Αγίαν Άννα μαζί με τους πέντε υποτακτικούς του, μεταξύ των οποίων τον παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτη, τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδηνό κ.ά. Ακολούθως εκοινοβίασαν στη Νέα Σκήτη. Δεν χρειάζονται ασφαλώς ιδιαιτέραν αναφοράν, διότι είναι τοις πάσι γνωστοί…

AΘΩΝΙΤΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΣΕΛ. 64

Γ. Μητροφάνης Χιλανδαρινός: …Έβαλε μετάνοια στους Γεροντάδες κι έφυγε. Πήρε μαζί του λίγο παξιμάδι και μερικά ασκητικά  βιβλία και ξεκίνησε. Περπάτησε αρκετά, έχοντας την ευχή συνεχώς στο νου και την καρδιά του. Ζητούσε από τον Κύριον –όπως πάντοτε- να του δείξει. Εκείνος τον δρόμο και αυτής της ασκήσεως. Και του τον λεδειξεν εις το πρόσωπον του μακαρίου Γέροντος Ιωσήφ του σπηλαιώτου στη Νέα Σκήτη. Μαθήτευσε παρά τους πόδας του ένα εξάμηνον, απομυζώντας το μέλι του πνεύματος από τον πεπειραμένον ασκητήν. Από εκείνον διδάχθηκε την καρδιακήν προσευχήν. Είν’ ένα όπλο –μάλιστα, το μεγαλύτερο- αυτή η προσευχή. Παραλλήλως όμως, μπορεί να είναι και παγίδα μεγάλη, σοβαρή για την απώλεια της ψυχής…

ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ 

ΣΕΛ. 64

Ιερομόναχος Κοσμάς Μικραγιαννανίτης: …..Μια και είπα την λέξη ησυχαστής, κ. Μελινέ, μου ήλθε στο νου μου μία αγία μορφή των χρόνων εκείνων, που έπρεπε από την αρχή να αναφέρω. Η οσία αυτή μορφή εταυτίστη με τον χαρακτηρισμόν ησυχαστής, ησυχία, ησυχαστικός. Αναφέρομαι στον σπηλαιώτη Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστήν. Αυτός ο μακάριος ασκήθηκε σε διάφορα σημεία της αθωνικής ερήμου. Εκάρη, αν δεν κάνω λάθος, στα Κατουνάκια. Αργότερα ησκήθη στον Άγιο Βασίλειο, στην δυσπρόσιτη έρημο και κατόπιν στην Μικράν Αγίαν Άννα, στο σπήλαιο του Ρώσου Παύλου. Κάθε φορά που ζύμωνα με έστελνε ο Γέροντας και του πήγαινα ψωμί. Ήτο μέγας ασκητής ο Γερο-Ιωσήφ. Η φήμη του σιγά-σιγά συνήγαγεν εκλεκτούς υποτακτικούς. Τον παπα-Χαραλάμπη, αργότερα ηγούμενο της Μονής Διονυσίου, τον μακαριστό Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, με τον οποίον είμεθα συνηλικιώται. Επίσης τον Γέροντα Ιωσήφ νυν Βατοπαιδινόν κ.ά. Ο Γέροντας και η συνοδεία του ζούσαν βίον ασκητικότατον. Ησυχασταί υποδειγματικοί. Τα μέτρα της ασκήσεώς των δεν είναι εύκολο καν να τα διανοηθούμε! Πόσο μάλλον να ζήσουμε κατά τον τρόπον αυτό. Η τίμια συνοδεία του μακαρίου Γέροντος Ιωσήφ, κατέληξε εις την Νέα Σκήτη, λόγω της γνωστής λειψυδρίας στην περιοχή μας. Εις την Νέα Σκήτη –την Σκήτη του πύργου, όπως λεγόταν παλαιότερα- εγκαταστάθησαν εις την καλύβην των ιαματικών Αγίων Αναργύρων. Όμως ο ησυχαστής Γέροντας τους, μαθημένος στην τραχιάν, απαρήγορη ζωή και άσκηση, αποσύρθηκε σ’ ένα καλυβάκι όπου επεδίδετο συνεχώς μέρα και νύκτα στη νοερά καρδιακή προσευχήν, αναδειχθείς μέγας καθηγητής της. Να έχουμε την πολύτιμη ευχή του.

ΣΕΛ.214

Μ.Μ.: Πείτε μας κάτι, για τον Γέροντα Ιωσήφ τον Σπηλαιώτη. Γνωρίσατε καλογέρι του κι εντός της Μονής Διονυσίου κι εκτός αυτής, όπως μας είπατε.

Αν. Γ.: Μάλιστα. Εντός γνώρισα τον Γέροντα παπα-Χαραλάμπη τον ηγούμενο και τον Γερο-Αρσένιον. Εκτός εγνώρισα τον παπα-Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό και τον τότε ηγούμενο της Μονής Φιλοθέου παπα-Εφραίμ.

Ο Γέρων Αρσένιος Διονυσιάτης μας εδιηγείτο μία συγκλονιστικήν εμπειρία. Ακούστε την:

Κάποτε είχε ανεβεί με τον Γέροντά του Ιωσήφ τον Σπηλαιώτη στην κορυφή του Άθωνος. Διανυκτέρευσαν στο εκκλησάκι της Παναγίας, που είναι λίγο πιο κάτω από την πρώτη κορυφή της Μεταμορφώσεως. Το πρωί διαπίστωσαν ότι είχε πέσει πολύ χιόνι και ήσαν αποκλεισμένοι. Τέσσερις ημέρες και τέσσερις νύκτες παρέμεναν μέσα στον ναόν. Έλα όμως που δεν είχαν μαζί τους τροφή…Τι να κάνουν; Έπεσαν στα γόνατα μπροστά στο εικόνισμα της Κυρίας Θεοτόκου. Προσευχήθηκαν. Την ικέτευσαν. Από την θερμή προσευχή και την γενικότερη εξάντληση, τους πήρε ο ύπνος και όταν ξύπνησαν –ώ του θαύματος- μπροστά στην εικόνα και μάλιστα ακριβώς στα χέρια της Παναγίας, υπήρχαν τέσσερα μήλα! Έκλαψαν από χαρά για την επίσκεψη της Κυρίας Θεοτόκου και Την ευχαρίστησαν εξ όλης ψηχής και καρδίας. Ο Γερο-Αρσένιος μας έλεγε με ζωηρή συγκίνηση, ότι είχε τη μεγάλη ευλογία να φάει μήλα που του προσέφερε η Παναγία! Να φάει δηλαδή από τα Πανάχραντα χέρια της Κυρίας Θεοτόκου!..

ΣΕΛ.218

…Έμεινα πολλές μέρες κοντά τους, στη Νέα Σκήτη. Αυτό που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου, είναι το απόδειπνο γύρω από τον τάφο του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού. Τι υπέροχες στιγμές εκεί χάμω, στη πεζούλα. Μπροστά μας ο οσιοδέγμων τάφος, απέναντί μας η βαθιά θάλασσα του Αγίου Όρους και πάνω μας ο ουρανός ανοικτός!.. Ακόμη πιο συγκινητικές ήσαν οι στιγμές που ακολουθούσαν, μετά το απόδειπνο. Τότε που υποτίθεται αποσυρόμασταν στα καλύβια για τον κανόνα, αλλά κατ’ ουσίαν προτιμούσαμε όλοι –ο καθένας χωριστά-να τον κάνουμε εκεί γύρω από τον τάφο του οσίου του Θεού. Άλλος λοιπόν πήγαινε στη σπηλιάν, άλλος ενώπιον του τάφου του αγίου Γέροντος, άλλος αποτραβιότανε στην πεζούλα. Εκεί λοιπόν άκουγες προσευχητικούς στεναγμούς, ενώ τα ευκατάνυκτα δάκρυα έρρεαν με την πρόοδο της ευχής στα χείλη, στον…νου και στην καρδίαν εκάστου!

Ναι, γνώρισα, αυτές τις αγίες μορφές του Περιβολιού της Παναγίας. Α, παρέλειψα να πω ότι μαζί με τους άλλους Γεροντάδες, εγνώρισα και τον παπα-Εφραίμ της Μονής Ξηροποτάμου. Κορυφαία φυσιογνωμία του Όρους…

 

ΛΟΓΟΣ ΑΘΩΝΟΣ ΣΕΛ. 36

Γέροντας Μάρκελλος Καρακαλληνός: …Θέλω να τονίσω εδώ ότι αυτό ακριβώς που λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ότι δηλαδή πρέπει να επιμείνουμε σ’ αυτό το έργο, το λέει πολύ απλά ο Γέρων Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης μιλώντας περί εγκλεισμού του νοός. Γι’ αυτό και θεωρείται ένας από τους νεώτερους, τους συγχρόνους μας Πατέρας που κράτησε και  συνέχισε την πατερικήν παράδοση γύρω από την νοερά προσευχήν. Η μεγαλύτερη δυσκολία, όσον αφορά τη νοερά προσευχήν, είναι ακριβώς ο μετεωρισμός. Διότι ο νους πλανάται. Όπως ακριβώς και στις άλλες προσευχές που κάνουμε. Μόλις αρχίσουμε την προσευχή, τότε θα έλθουν στο μυαλό μας όλες οι φροντίδες και οι μέριμνες του βίου. Ο διάβολος θέλει να μας αποσπάσει από αυτό το ιερό έργον. ….

ΣΕΛ. 156

…Γ.Μ.: Ο Μοναχισμός στην βάση του ήταν ανέκαθεν ο ίδιος. Βλέπετε απέναντί μας έχουμε την εικόνα του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, του παππού της Αδελφότητός μας, ο οποίος μας δίνει την απάντηση στο ερώτημά σας. Το μυστικό του Σπηλαιώτου Ιωσήφ –το οποίο μας συνέδει με τον Μοναχισμό των πρώτων αιώνων- είναι ο εγκλεισμός του νοός. ..

ΣΕΛ. 157

…Γ.Μ.: Ο Γέρων Ιωσήφ ήταν ένας από αυτούς που επέμειναν! Πέτυχε να κρατάει τον νου του μέσα στην καρδιά έγκλειστον επί έξι ώρες! Έξι ώρες!..

ΣΕΛ.178-180

Μ.Μ. : Γέροντα, υπάρχουν και υποστατικές εμφανίσεις του σατανά; Π.χ. την υπνηλία την αισθάνεσθε μεν, αλλά δεν αισθάνεσθε υποστατικώς τον δαίμονα να σας την φέρνει. Σεις από εμπειρία ξέρετε ότι είναι από τον σατανά. Υποστατικώς ο δαίμονας πειράζει τους μοναχούς; 

Γ.Μ. : Βεβαίως πειράζει. Όμως πρέπει ο μοναχός να έχει αποκτήσει αίσθηση της παρουσίας του, της μορφής του, για να τον καταλάβει ότι θα τον αγγίζει, θα τον πιάσει, θα τον ταλαιπωρήσει. Βέβαια πρέπει να το επιτρέψει ο Θεός. Τον Γέροντα Ιωσήφ επί οκτώ χρόνια τοιν πολεμούσε ο δαίμονας…της πορνείας! Μάλιστα. Σκεφτείτε ότι ήταν μεγάλος ασκητής ο άνθρωπος! Εμάς –κάθε ανθρώπου δηλαδή- όταν φλογίζεται το σώμα δεν είναι πάντοτε εξ ιδίας υπαιτιότητος. Είναι κι επειδή σκανδαλίζει το σώμα υποστατικώς ο ίδιος ο δαίμονας και σε οδηγεί έπειτα και σε οδηγεί έπειτα σε όλα τα σαρκικά αμαρτήματα. Δεν λέω ότι είναι πάντα και μόνον ο δαίμονας, αλλά πολλές φορές είναι αυτός. Ο παππούς Ιωσήφ λοιπόν την ώρα που καθόταν  -στο χώμα καθόταν- κι έλεγε την νοερά προσευχήν, ένιωθε στα πόδια του κάτι να τον ερεθίζει, κάτι να τον φλογίζει. Τον πολεμούσε το πάθος. Τότε αυτός κτυπούσε με ξύλο το σώμα του αλύπητα, το τυραννούσε, για να αντιταχθεί στο σαρκικό πάθος, στον πειρασμό τον σαρκικό. Στο τέλος τι έγινε; Άνοιξε μία φορά η πόρτα από μόνη της κι εκείνος νόμισε ότι ήταν ο Γέροντας Αρσένιος, ο συνασκητής του. Όμως ήταν ο δαίμονας, ο οποίος πήγε απευθείας στα πόδια του να τον ερεθίσει. Τότε ο μακάριος Γέροντας Ιωσήφ άνοιξε τα μάτια του και τον είδε. Τον είδε σαν χοίρο με μαύρες τρίχες στα πόδια. Τον αρπάζει λοιπόν με όλη τη γενναιότητα που είχε και τον πετάει στον τοίχο! Τον κόλλησε στον τοίχο! Από τότε εξαφανίσθηκε το πάθος της πορνείας! Ήταν πλέον ο παππούς Ιωσήφ σαν παιδί, αθώος, δεν ξεχώριζε άνδρα και γυναίκα. Απαθής. Ο Θεός λοιπόν επιτρέπει να δοκιμάζουμε και τέτοιες εμπειρίες, για να ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε.

ΣΕΛ. 311-312

…Να ξαναγυρίσουμε –μετά την παραπομπή στο άσμα ασμάτων- στους αγωνιζομένους συζύγους, αλλά και στους μέλλοντας να δημιουργήσουν οικογένεια, που αγωνίζονται να μείνουν καθαροί. Δεν υπάρχει τίποτε πιο ευωδιαστό από την παρθενίαν! Είναι το ωραιότερο και ευωδέστερον άνθος του κόσμου, το οποίο μας προσφέρει η Παναγία μας. Λέει ο παππούς Ιωσήφ: «Πόσο αρέσκεται η Παναγία μας στην καθαρότητα!» Ο ίδιος απέκτησε τέτοια καθαρότητα και χάρη, που ευωδίαζαν και τα ρούχα του ακόμη! …Είχε μεγάλη επικοινωνία με την Παναγία και συνεχώς έκλαιγε. Γι’ αυτό και έφυγε την ημέρα της Κοιμήσεώς Της. Τον πληροφόρησε η Παναγία ότι θα φύγει την ημέραν αυτήν. ….έγινε η Θ. Λειτουργία, κοινώνησε –όταν κοινωνούσε έλεγε «εφόδιον ζωής αιωνίου»- και μετά κάθισε έξω στο παγκάκι και …περίμενε. Ανέβηκε όμως ο ήλιος και άρχισε να… ανησυχεί!

-Δεν με πήρε η Παναγία ακόμη! 

Μα γιατί δεν με παίρνει;

-Κάνε υπομονή Γέροντα του έλεγαν οι υποτακτικοί του. Θα έλθει η ευλογημένη ώρα. Θα κάνουμε κομποσχοίνι. Θα σε πάρει!

Φαντασθείτε λαχτάρα ο άγιος Γέροντας!.. Γι’ αυτό ευωδιάζει η κάρα του παππού Ιωσήφ. Καθώς λοιπόν καθόταν εκεί κι έκαναν οι πατέρες κομποσχοίνι, έγυρε το κεφαλάκι του και «τελείωσε». Πέταξε ο Γέροντας στα σκηνώματα τα ουράνια. Να η ευωδία της παρθενίας και της καθαρότητος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία για έναν νέο ή μία νέα, από το να κρατήσει την παρθενία μέχρι το γάμο και ύστερα να κάνει οικογένεια με πολλά παιδιά, τα οποία θα παιδαγωγήσει εν Κυρίω.

ΣΕΛ. 326

Γ. Μ.: …Ο Γέρων Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης έλεγε χαριτολογώντας: « Η αρετή δεν έχει κουδούνια! Η αρετή έχει υπομονήν». Οι Γεροντάδες μας έχουν τέτοιαν υπομονή, που μπορούνε ν ανοίγουν τα χέρια και να σκεπάζουν όλη την αδελφότητα και μαζί όλα τα πνευματικά τους παιδιά τα εν τω κόσμω.         

M α ν ώ λ η ς M ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος Συγγραφεύς

Διευθυντής τῆς Bιβλιοθήκης

τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου 

τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος

E-mail: ManolisMelinos@gmail.com 

Http//: www.manolismelinos.com