Μετά από προσπάθειες 3 ημερών κατόρθωσα να βρω εισιτήρια για τον άνθρωπο του Θεού στο Ρίο, όπου βρίσκομαι. Καταλαβαίνω ότι η ταινία δεν άρεσε στους κριτικούς διότι το θέμα της αγιότητας τους είναι τελείως ξένο. Και πάνω από όλα, κατ' εμέ, η ταινία αναδεικνύει το μυστήριο του σταυρού του Χριστού. Όλη η ταινία είναι στοχευμένη σε αυτό. Ο άγιος συκοφαντείται, διώκεται, απειλείται και υφίσταται βία συγχωρώντας, δίχως να πάψει να αγαπά και προσευχόμενος. Ενδεικτική και η σκηνή με τους άτακτους μαθητές όπου ο άγιος αναλαμβάνει την ευθύνη τους και νηστεύει αυστηρά ο ίδιος αντί να επιβάλλει τιμωρίες. Αυτό θα ήταν αφέλεια αν ο άγιος δεν επένδυε στο μυστήριο του σταυρού. Ναι ο άλλος μπορεί να διορθωθεί ευκολότερα αν αναλάβω την ευθύνη του, αν τον σηκώσω στην πλάτη μου, αν δεχθώ να είμαι όμηρος του άλλου. Σε όλη την ταινία ο άγιος εκπέμπει καλοσύνη, εξαιτίας της φθονείται και διώκεται. Δεν υποχωρεί παρότι λυπάται και πιέζεται. Το βλέμμα του εστιάζει στον σταυρό. Και δεν χάνει. Είναι γαλήνιος. Μια μυστική και ταυτόχρονα πονεμένη χαρά τον πλημμυρίζει. Και αυτό που είναι ο άγιος έχει συνέπειες και για τη ζωή των άλλων. Εξού και το θαύμα στο τέλος. Ωραία ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου