α. Λέει κάποιος γέρος, που δεν ξέρει γράμματα: «Πήγα εκκλησία σήμερα. Νοιώθω ελαφρός, καθαρός, μια μανιέρα (άνεση, αυτοπεποίθηση)! Γιατί άραγε; Διότι σε κάθε θεία Λειτουργία, ο Κύριος έρχεται αόρατος να ευλογήσει τη σύναξη. Κι ο γέρος είναι μέσα! Αν και δεν κατάλαβε λέξη από τους ψαλτάδες και τους ιερείς, την ευλογία την πήρε.
β. Μερικοί λένε πως δεν καταλαβαίνουν τη Λειτουργία. Μα όλοι δεν είναι σπουδασμένοι; Λείπει όμως το ενδιαφέρον. Οι παλιοί χριστιανοί είχαν λαχτάρα και γι’ αυτό τους άρεσε η Λειτουργία, ακόμα και του αγίου Ιακώβου, παρόλο που είναι εκτενής. Σήμερα πρέπει να υπάρχουν καθίσματα ή να είναι σύντομη η Λειτουργία, για να πάει ο άνθρωπος εκκλησία. Βαρύ το σώμα, λείπει η λαχτάρα. Όμως στη δουλειά, πάνω στη σκαλωσιά, μεσ’ τον ήλιο στέκει. Στη μάππα (μπάλα, ποδόσφαιρο) στέκει, κι ας υπάρχουν καθίσματα. Ακόμα είναι ενδεχόμενο να βρέχεται και τα πόδια του να τον πονέσουν από την ορθοστασία! Χίλια λόγια ακούμε και δεν κουραζόμαστε. Από τα λόγια των ακολούθων όμως δυσανασχετούμε.
Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας - Κύπρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου