Δεν διαπράττουμε
τη δολοφονία της ψυχής μας, ούτε με το ελάχιστο ενδιαφέρον για τη σωτηρία της;
Ω, πώς τρέφουμε
και θερμαίνουμε το φθαρτο σώμα μας! Έτσι νιώθουμε για την αθάνατη ψυχή μας;
Ναι, απλά το ξεχνάμε, ξεχνάμε να το πλύνουμε με δάκρυα μετάνοιας, να το
τρέψουμε με προσευχή, να το ενισχύσουμε με τα Μυστήρια της Εκκλησίας, να το
διακοσμήσουμε με καλές πράξεις, να το διορθώσουμε και να το προετοιμάσουμε για
την αιωνιότητα.
Που μπορούμε να το σκεφτούμε! Βαριόμαστε τόσο
πολύ που σκεφτόμαστε μόνο την επίγεια ζωή μας. Ζούμε ένα είδος ψεύτικης ελπίδας
ότι η σωτηρία είναι το φυσικό αποτέλεσμα της ζωής μας. Κύριε, συγχώρεσέ μας και
δώσε πριν από το τέλος μας μετάνοια και συνείδηση ότι Από τότε που εμφανίστηκε ο Ιωάννης ο
Βαπτιστής ως τώρα, η βασιλεία του Θεού κερδίζεται με προσπάθεια, και την
κατακτούν αυτοί που αγωνίζονται.!" (Ματθαίος 11, 12).
Αρχιμανδρίτης
Ιωάννης Krestyankin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου