Ένα κυνηγό άρεσε να πηγαίνει στο δάσος και στο χωράφι για θήραμα. Μια μέρα ανέβηκε σε ένα ψηλό βουνό για πολλή ώρα, καταδιώκοντας το θηρίο και, κουρασμένος, κάθισε σε μια μεγάλη πέτρα να ξεκουραστεί. Βλέποντας ένα σμήνος πουλιών να πετάει από το ένα ύψος στο άλλο, άρχισε να σκέφτεται: «Γιατί ο Θεός δεν έδωσε φτερά στον άνθρωπο για να μπορεί να πετάξει;»
Εκείνη την ώρα πέρασε από εκείνο το μέρος ένας ταπεινός ερημίτης και, αναγνωρίζοντας τις σκέψεις του κυνηγού, του είπε:
«Ιδού, νομίζεις ότι ο Θεός δεν σου έδωσε φτερά. Αλλά αν σου δοθούν φτερά, τότε και πάλι δεν θα είσαι ικανοποιημένος και θα πεις: «Τα φτερά μου είναι αδύναμα και δεν μπορώ να πετάξω μαζί τους στον ουρανό για να δω τι υπάρχει εκεί». και αν σου δοθούν φτερά τόσο δυνατά ώστε να μπορείς να σηκωθείς στον ουρανό, τότε ακόμα και τότε θα είσαι δυσαρεστημένος και θα πεις: «Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει εδώ». Και αν σου δοθεί λόγος, τότε πάλι δεν θα είσαι ικανοποιημένος και θα πεις: «Γιατί δεν είμαι άγγελος;» Και αν σε κάνουν άγγελο, τότε πάλι θα είσαι δυσαρεστημένος και θα πεις: «Γιατί δεν είμαι χερουβείμ;» Και αν γίνεις χερουβείμ, τότε θα πεις: «Γιατί δεν με άφησε ο Θεός να κυβερνήσω τον ουρανό;» Κι αν σου δοθεί να κυβερνήσεις τον ουρανό, τότε και τότε δεν θα είσαι ικανοποιημένος και, όπως κάποιος άλλος, θα επιδιώξεις με τόλμη περισσότερα. Γι' αυτό, να ταπεινώνεσαι πάντα και να είσαι ευχαριστημένος με αυτό που σου δίνεται, και τότε θα ζήσεις με τον Θεό.
Ο κυνηγός είδε ότι ο ερημίτης είχε πει την αλήθεια και ευχαρίστησε τον Θεό που του έστειλε έναν μοναχό που θα τον φώτιζε και θα του άνοιγε το δρόμο της ταπείνωσης.
Άγιος Σιλουανός του Άθω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου