ΣΧΟΛΕΊΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ ΤΟΎ ΙΩΆΝΝΟΥ.Καὶ ἐκράτει εἰς τὸ δεξιόν του χέρι ἑπτὰ ἀστέρας· καὶ ἀπὸ τὸ στόμασπαθὶ δίστομον κοπτερόν· καὶ ἡ ὄψις του ἔφεγγεν, ὡσὰν φέγγει ὁ ἥλιος εἰς τὴν δύναμίν του.

 Καὶ ἐκράτει εἰς τὸ δεξιόν του χέρι ἑπτὰ ἀστέρας· καὶ ἀπὸ τὸ στόμα σπαθὶ δίστομον κοπτερόν· καὶ ἡ ὄψις του ἔφεγγεν, ὡσὰν φέγγει ὁ ἥλιος εἰς τὴν δύναμίν του.

Κατὰ τὴν ἐξήγηση ποὺ γίνεται παρακάτω, στὸν στ. 20, «οἱ ἑπτὰ ἀστέρες ἄγγελοι τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν εἰσι». Ἡ περιγραφόμενη εἰκόνα ἀντιλαμβάνεται τὴν Ἐκκλησία ὡς κυριαρχούμενη καὶ προστατευόμενη

ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος, ὅπως δηλώνεται στὴν ἑπόμενη πρό

ταση, θὰ δώσει τὴ μάχη γιὰ νὰ τὴν ἐλευθερώσει ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο.

-

Ἡ εἰκόνα τῆς δίστομης ρομφαίας παραπέμπει σὲ πόλεμο, σὲ στρα-

τιωτικὸ ἐξοπλισμό. Κατ' οὐσίαν ὅμως περιγράφει τὴ δύναμη τοῦ λόγου

τοῦ Θεοῦ, εἴτε ὡς διδασκαλία, εἴτε, πολὺ περισσότερο, ὡς δράση καὶ ἐνέργεια τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ γιὰ τὸν Ἰωάννη εἶναι ὁ ἐνυπόστατος Λόγος

τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ λόγος,

καὶ ὁ λόγος εἶναι δύναμη. Ὁ ἀληθὴς λόγος, ὅπως χαρακτηρίζεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι δύναμη ποὺ φωτίζει καὶ ἐνδυναμώνει τοὺς ἀνθρώπους

γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ἀντιμετωπίσουν τοὺς νοητοὺς ἐχθρούς – γιατί ὄχι

καὶ τοὺς ὁρατούς. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ, ἡ λεγόμενη διδασκαλία του.

ὅπλισε καὶ ὁπλίζει τοὺς πιστοὺς στὸν δρόμο τῆς συμφιλίωσης ἑκάστου

μὲ τὸν Θεό. Ηδη ἀπὸ τὴν προφητικὴ παράδοση, καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ

τὸ κήρυγμα τοῦ προφήτη Ἠσαΐα, ἔρχεται ἡ ὑπόμνηση ὅτι «… ἐξελεύσεται ράβδος ἐκ τῆς ρίζης Ιεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται.

[...] καὶ πατάξει γῆν τῷ λόγῳ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἐν πνεύματι διὰ

χειλέων ἀνελεῖ ἀσεβῆ· καὶ ἔσται δικαιοσύνῃ ἐζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ

καὶ ἀληθείᾳ εἰλημένος τὰς πλευράς» (Ἠσ. 11,1-5). Αὐτὴ τὴν προειδοποίηση θὰ ἐπαναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐπισημαίνοντας ὅτι «... ὁ

λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον

[...] καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας» (Εβρ. 4,12), ἐνῶ

στὴν Πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολή του θὰ ἐπισημάνει ὅτι στὸν πόλεμο κατά

τοῦ ἐχθροῦ τοῦ ἀνθρώπου θὰ πρωταγωνιστήσει ἡ δύναμη τοῦ Ἁγίου

Πνεύματος, «ἡ μάχαιρα τοῦ Πνεύματος», ὅπως τὴν ἀποκαλεῖ, διευκρινίζοντας ότι πρόκειται γιὰ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ («ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ».

Μία ἀπὸ τὶς οἰκειότερες εἰκόνες τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ φωτός.

Ὁ Θεὸς εἶναι φῶς. Ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτὸς διατρέχει ὅλη τὴ βιβλικὴ παράδοση. ἀλλὰ καὶ ὅλη τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε αὐτὴ ἀποτυπώνεται στον ποιητικό της λόγο εἴτε στὴν τέχνη της. Ο προφήτης Μαλαχίας (5ος αι. π.Χ.) ἀντιλαμβάνεται τὸν ἐρχόμενο Σωτήρα ὑπὸ τὸ

ὄνομα «ἥλιος τῆς δικαιοσύνης» («καὶ ἀνατελεῖ ὑμῖν τοῖς φοβουμένοις τὸ

ὄνομά μου ἥλιος δικαιοσύνης», Μαλ. 4,2). Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Ἰωάννης

εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς μαθητὲς ποὺ ἔζησαν τὴν ἐμπειρία τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Σωτῆρος ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ Θαβώρ, καὶ ὅπως μᾶς παραδίδουν τὰ εὐαγγέλια τὸ φῶς τοῦ μεταμορφωθέντος Χριστοῦ ἔγινε ἀντιληπτὸ μὲ ἀναγωγὴ στὸ φῶς τοῦ ἥλιου: καὶ ἔλαμψεν τὸ πρόσωπον

αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος» (Ματθ. 17,2). Κατὰ τὸν αὐτόπτη λοιπὸν μάρτυρα τῆς

Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, εἶναι εὔλογη ἡ ἐπισήμανση στὸ Προοίμιο τοῦ εὐαγγελίου του ὅτι ὁ ἐνανθρωπήσας Λόγος «ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰωάν. 1,9).

Βέβαια, δὲν πρόκειται γιὰ κτιστὸ φῶς, οὔτε ἐμφανίζεται καὶ ἐξαφανίζεται, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ τὶς θεῖες ἄκτιστες ἐνέργειες ποὺ ὑπάρχουν οὕτως ἢ ἄλλως, καὶ ποὺ γίνονται μεθεκτές, ἄρα καὶ ὁρατὲς ὡς φῶς, ἀνάλογα μὲ τὴ δεκτικότητα τῶν πιστῶν, ἢ χαρίζεται ἐκτάκτως σὲ πιστοὺς

ἡ χάρη νὰ τὶς ἀντιληφθοῦν. Θυμίζω τὴν ἐξ ἐμπειρίας διατύπωση ὅτι ἡ θεία

Κοινωνία στὴ θεία Λειτουργία μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ θεῖο φῶς, κάτι ποὺ

διατυπώνουμε μὲ τὴν ἀναφώνηση «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν...»