ΨΑΛΜΟΣ Β' (2)
Γνωρίζει ὁ ποιητὴς ὅτι ὁ Θεὸς παρατηρεῖ, ἀλλὰ παρατηρεῖ μὲ ἕναν
τρόπο εἰρήνης. Βλέπει τὰ καμώματα τῶν ἀνθρώπων καὶ γελάει. Ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς εἶναι ἀσφαλῶς ὁ Κύριος. Μᾶς τὸν περιγράφει ὁ προφήτης Ἠσαΐας: εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ
ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ (Ἠσ. 6,1).
Ὁ οὐρανός, ὡς τόπος τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν
Χριστὸ «Βασιλεία τοῦ Θεοῦ» ἢ «Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Καὶ μάλιστα
εἰσάγοντας ὁ Χριστὸς μιὰ καίρια ἀνατροπὴ στὴν ἀντίληψη τῶν συγχρόνων του, μᾶς λέει ὅτι αὐτὸς ὁ οὐρανὸς ὡς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν βρίσκεται οὔτε ἄνω τοῦ στερεώματος, οὔτε κάτω τοῦ στερεώματος, οὔτε
στὸν αἰσθητὸ κόσμο, οὔτε στὸν νοητὸ κόσμο, ἀλλὰ βρίσκεται ἐντὸς
ἡμῶν: ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν (Λουκ. 17,21). Καὶ ἔτσι
γίνεται ἕνας ὁ οὐρανός, καὶ ἀρχίζουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὸν οὐρανὸ ὡς τόπο
τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ νηπτικὴ θεολογία, αὐτὸν τὸν τόπο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ τὸν ἀντιλαμβάνεται καὶ ὡς ἕνα τρόπο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ὁ οὐρανὸς ἀρχίζει νὰ ταυτίζεται μὲ τὴν παρουσία τῶν θείων
δυνάμεων, τῶν θείων ἐνεργειῶν, αὐτῶν ποὺ ὀνομάζουμε ἄκτιστες ἐνέργειες.
Αὐτὸς λοιπόν, ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ εἶναι, ὁ πανταχοῦ παρών, ὁ Θεός, βλέπει
τὶς πράξεις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὶς βλέπει σὲ μία ἄλλη προοπτική· δὲν τὶς βλέπει στὴ στενὴ προοπτικὴ τῆς ἱστορίας, τὶς βλέπει στὴν προοπτικὴ
τῆς μετὰ-ἱστορίας. Ἂν ἕνα στοιχεῖο τῆς ζωῆς τὸ μεταθέσεις σὲ μία τέτοια καθολικότητα, σμικρύνεται ἡ σημασία του καὶ μπορεῖς νὰ θεωρεῖς
καταγέλαστο τὸ περιεχόμενό του.
Ἕνας πόλεμος, λοιπόν, ἀπέναντι στὸν Θεό, στοὺς ἀνθρώπους τοῦ
Θεοῦ, στοὺς Ἁγίους, ὅπως τὸν περιγράφει ἡ Ἀποκάλυψη, ἕνας πόλεμος
ἐναντίον τῆς γυναίκας-Ἐκκλησίας, προκαλεῖ τὸν γέλωτα τοῦ Θεοῦ,
γιατὶ ὁ Θεὸς γνωρίζει ὅτι ὅλα τὰ καμώματα τῆς ἱστορίας δὲν μποροῦν
νὰ ἐμποδίσουν τὴν ἔλευση τῆς Βασιλείας του.
Βιβλιογραφία.Ψαλω τω θεώ μου έως υπάρχω. Δημήτρης Μαυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου