ΨΑΛΜΟΣ ΙΖ΄ (17)
Στίχος 19 Προέφθασαν με ἐν ἡμέρᾳ κακώσεώς μου, καὶ ἐγένετο Κύριος
ἀντιστήριγμά μου
Οἱ ἐχθροὶ μὲ βρῆκαν σὲ κατάσταση ἀδυναμίας, ἀλλὰ ὁ Κύριος ἀποτελεῖ τὸ ἀντιστήριγμά μου. Ἡ κάκωση, στὴν ὁποία ἀναφέρεται ὁ ποιητής, δὲν εἶναι ἀσφαλῶς μόνον σωματική, ἀλλὰ καὶ ψυχική. Καὶ βέβαια,
ἂν δεχτοῦμε τὴν ἀναφορὰ σὲ ἐσωτερικοὺς καὶ πνευματικοὺς ἐχθρούς,
τότε ἡ κατάσταση κάκωσης, στὴν ὁποία ἀναφέρεται ὁ ποιητής, εἶναι
ἀδυναμία σὲ μιὰ ἐσωτερικὴ διαδρομή. Πρόκειται γιὰ μία κατάσταση ποὺ
θεωρεῖται ἀπὸ τὶς πλέον ἐπικίνδυνες στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας, καὶ ποὺ
εἶναι ἡ κατάσταση τῆς ἀκηδίας. Ἀκηδία σημαίνει ἀπουσία φροντίδας,
καὶ ὡς κατάσταση βρίσκεται στοὺς ἀντίποδες τῆς ἐγρήγορσης. Ιδιαίτερα ἡ νηπτικὴ θεολογία ἔχει ἀναπτύξει τὸ περιεχόμενο τῆς ἀκηδίας καὶ
ἔχει ἐπισημάνει τις καταστροφικὲς συνέπειες γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώ-
που. Ἡ διαρκὴς ἐγρήγορση εἶναι τρόπος ζωῆς, γιὰ νὰ μὴν πῶ τρόπος
ὑπάρξεως γιὰ τὸν φίλο τοῦ Θεοῦ, αὐτὸν ποὺ θέλει νὰ εἶναι ἐπίσης ὁ ἠγαπημένος τοῦ Θεοῦ. Στὰ εὐαγγέλια πολὺ συχνὰ ὑπογραμμίζεται ἡ ἐγρήγερση ὡς θεμελιώδης ἐνέργεια στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας, εἴτε πρόκειται
και γιὰ ἐγρήγορση ἐνώπιον τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου, ὅπως προβάλλεται
στὴν παραβολὴ τῶν δέκα παρθένων, εἴτε πρόκειται γιὰ ἐγρήγορση ἄμυνας ἀπέναντι στὶς προσβολὲς τῶν ἐχθρικῶν δυνάμεων, ὁρατῶν καὶ
νοητῶν, ἀπέναντι στοὺς πειρασμοὺς ποὺ κατακλύζουν τὴ ζωὴ κάθε πιστοῦ ποὺ ὁδεύει ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου