Ο Αρχιερέας Γρηγόριος και η γυναίκα του Νίνα αναχώρησαν στον Κύριο την ίδια ημέρα - 25 Οκτωβρίου 1997.

 

Ο Αρχιερέας Γρηγόριος και η γυναίκα του Νίνα αναχώρησαν στον Κύριο την ίδια ημέρα - 25 Οκτωβρίου 1997. 

Δεν ήταν άρρωστοι για πολύ. Το καλοκαίρι, η γυναίκα χειρουργήθηκε καταρράκτη γιατί ήταν πρακτικά τυφλή. Και τον Σεπτέμβριο και οι δύο δεν ένιωθαν πολύ καλά, πιο κοντά στον Οκτώβριο ένιωσαν ακόμη χειρότερα, αλλά παρέμεναν ευδιάθετοι. Και στα μέσα Οκτωβρίου, κυριολεκτικά μια εβδομάδα πριν από το θάνατό τους, αρρώστησαν.

Η μητέρα Νίνα - και ήταν αδύνατη, αδύνατη - έτρωγε πολύ άσχημα, προσπαθούσε να μην πάει σε γιατρούς, ούτε αυτή ούτε ο πατέρας Γρηγόριος υποβλήθηκαν σε εξετάσεις. Μια εβδομάδα πριν από το θάνατό της, η μητέρα άρχισε να κοιμάται πολύ. Την ξυπνούν για να τη ταΐσουν και εκείνη λέει: «Δεν θέλω, απλά δώσε μου λίγο νερό να πιω». Και ξανά κοιμόταν. Και μάλλον ο πατήρ Γρηγόριος ένιωσε μέσα στο πνεύμα του ότι το τέλος πλησίαζε, και κι αυτός αρρώστησε ξαφνικά.

Κυριολεκτικά το τελευταίο βράδυ, ο πατέρας Γρηγόριος είπε ότι πρέπει να πλυθείτε. Ο καθαρισμός έγινε γρήγορα. Μετά είπε:

Τώρα όλα είναι εντάξει, πήγαινε να πάρεις τον πατέρα  πρέπει να εξομολογηθω πρώτος και μετά η γυναίκα μου 
Γιατί; Τι? Πως?

Έτρεξαν για τον ιερέα, ήρθε ένας νεαρός ιερέας, ο πάτερ Σέργιος. Ο π. Γρηγόριος ρώτησε: Πρώτα νά εξομολογηθεί η γυναίκα μου.

Μα κοιμάται, πώς να την εξομολογηθώ; Αλλά κάπως ξύπνησαν, την εξομολογησαν την κοινωνούσαν, τότε ο πατέρας Γρηγόριος ομολόγησε και είπε: Λοιπόν, αυτό είναι όλο, δόξα τω Θεώ, και καλά!

Πέρασαν τη νύχτα στο δωμάτιο, και μια πολύ αφοσιωμένη γυναίκα παρέμεινε στην κουζίνα· ήταν μαζί τους για πολλά χρόνια (μετά αποδέχτηκε τον μοναχισμό και έγινε μοναχή σε ένα μοναστήρι κοντά στο Κατάϊσκ).

Στις 6 το πρωί άνοιξε την πόρτα για να δει πώς ήταν ο ιερέας και η μητέρα. Φαινόταν ότι κοιμόντουσαν ήσυχοι. Και όταν ήρθε να ελέγξει αν κοιμόντουσαν, έπιασε το χέρι της μητέρας της, αλλά το χέρι της ήταν ήδη εντελώς κρύο. Η μητέρα είχε ήδη φύγει...

Όρμησε στον ιερέα. Κι αυτός είχε κιόλας πεθάνει... Ένα βράδυ... Έθαψαν λοιπόν μαζί. Και το πιο εκπληκτικό είναι ότι όταν αυτά τα δύο φέρετρα δεν είχαν φέρει ακόμη στην εκκλησία, ξαφνικά έφτασε ένα αυτοκίνητο και πάνω του έφεραν την εικόνα Chimeevskaya της Μητέρας του Θεού.

Εντελώς απροσδόκητα, δεν σχεδίαζαν καν να έρθουν στο Κούργκαν, αλλά ο Κύριος τους έφερε. Αυτή η εικόνα τους ευλόγησε στο τελευταίο τους ταξίδι. Τον έθαψαν σε έναν τάφο, ακριβώς δίπλα στο βωμό της εκκλησίας που έκτισε ο ιερέας και υπηρετούσε σε αυτόν τόσα χρόνια.