Η ΑΓΙΑ ΨΥΧΗ ΣΑΝ ΠΟΥΛΑΚΙ (στήν Λέσβο "πλέλ") ΠΕΤΑΞΕ ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Η ΑΓΙΑ ΨΥΧΗ ΣΑΝ ΠΟΥΛΑΚΙ (στήν Λέσβο "πλέλ") ΠΕΤΑΞΕ ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Ὁ Θεολόγος Συγγραφεύς Ἐμμανουήλ Μελινός, Διευθυντής τῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συμπατριώτης τοῦ κοιμηθέντος εἰς τήν Ἱερισσόν 93χρονου Λεσβίου λαμπροῦ Κληρικοῦ πατρός Ἐμμανουήλ Λούπου, ὁ ὁποῖος ἔκπαλαι ἦτο στενότατα συνδεδεμένος μέ τήν ὅλην οἰκογένειά του, ἰδίᾳ δέ μέ τόν θεῖον του, Λέσβιον τῇ καταγωγῇ, Μητροπολίτην Χίου Χρυσόστομον Γιαλούρην- ἀδυνατών νά παρευρίσκεται σήμερα Πέμπτην 14ην Δεκεμβρίου 2023 στόν περικαλλέστατον Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἱερισσοῦ, τόν ὁποῖον ἐκ τοῦ μηδενός ἀνήγειρεν ἡ ἀγάπη τοῦ πολιοῦ Ἱερέως καί τῶν εὐλαβεστάτων Ἱερισσιωτῶν, ἀδυνατών λόγῳ τῆς διημέρου Συνεδρίας τῆς Διαρκοῦς Συνόδου, μέ τήν συμμετοχήν τοῦ σεπτοῦ Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ κ. Θεοκλήτου καί κατόπιν εὐλογίας του- κατώδυνος ἀπύθυνε (μέ αὐτό τό ἀποσταλέν κείμενό του), ὀλίγες σκέψεις εἰς τήν πενθηφόρον ὁμήγυρη τῶν ἐκλεκτῶν Ἱερισσιωτῶν, οἱ ὁποίοι ἐκύκλωσαν τό Σκήνωμα τοῦ π. Ἐμμανουήλ, συμπροσευχόμενοι:

-Σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ὄντως μακαρία ἡ ὁδός τοῦ πολιοῦ καί πολυαγαπητοῦ μας πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Ἐμμανουήλ Λούπου, ὁδός, δρόμος καλός, στράτα καλή ἀπό τόν ἐπίγειον παράδεισο τῆς Ἱερισσοῦ, πού τόσο μά τόσον ἐμπράκτως ἀγαποῦσε ὡς δευτέραν πατρίδα του, πρός τόν ἐπουράνιον Παράδεισον, μετά ἀπό δεκαετίες θυσιαστικῆς Ἱερωσύνης, γιά νά παρεδρεύει πλέον εἰς τό Ἄνω Θυσιαστήριον, μέ τό πετραχηλάκι του, πού σκούπισε ρυάκια δακρύων καί ἱδρῶτος ἀγωνιζομένων συνανθρώπων μας, μεγάλων καί μικρῶν, περιωνύμων καί λιγότερο γνωστῶν, πού ὁμόρφυναν ἀκόμη περισσότερο τόν οὕτως ἤ ἀλλέως ὄμορφον αὐτόν τόπον. Ναί, παρεδρεύει στό ὑπερουράνιον Θυσιαστήριον, ὑπό τό ἱερόν ὠμοφόριον τοῦ μεγάλου Ἁγίου μας Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, πολιούχου, ἐφόρου καί προστάτου τῆς ἐνορίας, τῆς Ἱερισσοῦ, τοῦ φιλανθρώπου ἁγίου, μέ τίς παροιμιώδεις ἐλεημοσύνες του. 

Στήριξε οἰκογένειες, ὁ πατήρ Ἐμμανουήλ, πνευματικῶς τε καί ὑλικῶς, ἔδωσεν ἐλπίδα καί παρηγορίαν, ἔκλαψε μέ τούς κλαίοντας (καθώς εἶχε καί τό χάρισμα τῶν δακρύων) καί γέλασε μέ τήν χαρά τῶν ἄλλων, ἐφρόντισε γιά τήν οἰκογενειακή κι ἐπαγγελματικήν ἀποκατάσταση νέων καί νεανίδων, ὥστε νά μή φύγουν ἀπό τήν περιοχή, μπῆκε μπροστάρης πολλές φορές, γιά τό καλό τοῦ τόπου. Πολυμερῶς καί πολυτρόπως ἐστήριξεν ἐμπεριστάτους συνανθρώπους μας, μέ τήν ἀρωγή καλῶν, φιλανθρώπων Ἱερισσιωτῶν. 

Ἐξαιρετικός τελετουργός, ὁ καλλικέλαδος συμπατριώτης μου Κληρικός, μέ πλουσιωτάτην γνώση τῆς πατρώας ἐκκλησιαστικῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, τήν ὁποίαν ἐσπούδασε στό Πλωμάρι, παρά τούς πόδας τοῦ τυφλοῦ δημοδιδασκάλου Γεωργίου Πανανῆ, θείου τοῦ Ἀρχιερέως Χρυσοστόμου Γιαλούρη, τόν ὁποῖον ὁ πατήρ Ἐμμανουήλ αὐταπαρνητικῶς ἠγάπα καί ὑπηρέτησεν. Ἐπί δεκαετίες, πρό τῆς Χειροτονίας του, κατεκλέϊσεν ὡς πρωτοψάλτης τά Ἀναλόγια τῶν δύο ἱστορικῶν ἐνοριακῶν Ναῶν τοῦ Μεγαλοχωρίου Λέσβου, τῆς Θείας Μεταμορφώσεως-Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Ἀπό τόν Μακαριστόν Ἀρχιθύτην Χρυσόστομον Γιαλούρην, ἐμυήθη στό νά ἀγαπᾶ μεγάλως τήν ὅλην Παράδοσιν τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας. Μάλιστα, ὅπως μοῦ ἀφηγῆτο ὁ π. Ἐμμανουήλ, στήν ἐφηβεία του, τόν ἔστειλαν οἱ εὐλαβέστατοι γονεῖς του Γεώργιος καί Μαρία, νά σκαρφαλώσῃ στήν ὑψηλή καρυδιά, κοντά στήν εἴσοδο τοῦ πρώτου Ναοῦ, νά μαδήσῃ φύλλα γιά τά οἰκόσιτα παραγωγικά ζῶα τους. Ἦταν ἡ ὥρα τοῦ πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ καί ὁ τότε μουσικολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Μυτιλήνης Χρυσόστομος Γιαλούρης, θυμιάζοντας, ἔψαλλε μέ τήν ἀνεπανάληπτη γάργαρη φωνή του "Θεοτόκε Παρθένε...". Μέ ἀνοικτό τό στόμα, τόν ἔβλεπε καί τόν ἄκουε ὁ μικρός Μανώλης καί εἶπεν ἐν ἑαυτῷ, μέ τήν ἁπλότητα τῆς καθαρῆς παιδικῆς καρδιᾶς του: "Θεέ μου, ἀξίωσέ με νά ψάλλω ἔτσι κι ἐγώ"! Ὅπως λέμε, ἦταν ἀνοικτός ὁ Οὐρανός καί τόν ἀξίωσεν ὁ Θεός! Τό ὑπερευαίσθητον αὐτί του ἅρπαζε ἀμέσως τό λάθος καί τό ἀπομόνωνεν ἐπί τόπου…Λαμπρότατες οἱ Λειτουργίες, οἱ Ἀκολουθίες, οἱ πανηγύρεις, οἱ λιτανεῖες τοῦ πανσέπτου αὐτοῦ Ναοῦ, τόν ὁποῖον τώρα κλεΐζει μέ τήν εὐλογητήν παρουσία του, ὁ κατά πάντα ἄξιος διάδοχός του πατήρ Βασίλειος. 

Σέ αὐτό, ὅμως, τό σημεῖο, δέν μπορῶ νά μή μνημονεύσω τήν ἀξιοπρεπεστάτην πρεσβυτέρα του, πού μέ ὑποδειγματικόν θυσιαστικόν τρόπον, ὅλες αὐτές τίς δεκαετίες τῆς κοινῆς πορείας, ὑπῆρξε συγκυρηναῖος του. Λιτή, σοβαρή, ἀξιοπρεπής, ἀγαπητική, ἀνθρώπινη, ὑποδειγματική, ὅπως λέμε στήν Λέσβο «πρωτινή παπαδιά», μέ τήν εὐλογημένη Μοναχή μητέρα της. Δέν μπορῶ, ἐπίσης, νά μή μνημονεύσω καί τούς κλάδους τοῦ ἱερατικοῦ αὐτοῦ δένδρου, τοῦ πατρός Ἐμμανουήλ, μέ τίς ὄμορφες οἰκογένειές των· ἐν πρώτοις τόν πρωτότοκον υἱόν καί συλλειτουργόν του, Θεολόγον καί Ἱεροδιδάσκαλον π. Γεώργιον, τήν ἐκλεκτήν παιδαγωγόν θυγατέρα του Σουλτάναν καί τόν ἀξιωματικόν τῆς Ἀστυνομίας Ἰωάννην. 

Ὁ π. Ἐμμανουήλ συμπαρεδρεύει στό ὑπερουράνιον Θυσιαστήριον, στό ὁποῖον ἱερουργεῖ ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Χριστός, ὁ Ἐμμανουήλ τοῦ παντός. Ὁ πατήρ Ἐμμανουήλ, λοιπόν, ἐνώπιον Τοῦ Ἐμμανουήλ τοῦ παντός! Συλλειτουργοῦν οἱ Μητροπολίται Χίου Χρυσόστομος καί Ἱερισσοῦ Νικόδημος, ὁ καί χειροτονήσας αὐτόν. Βεβαίως, ἤδη πρό πολλῶν δεκαετιῶν, ὁ Ἱεράρχης Χρυσόστομος, τοῦ τό εἶχε προτείνει, μέ λόγον ἁγιοπνευματικόν. Μοῦ εἶχεν ἐξομολογηθεῖ, ὁ π. Ἐμμανουήλ, κατασυγκινῶντας με: Μανώλη μου, ἀπό τότε πού χειροτονήθηκα, τό εὐλογημένο ράσο σκέπασε τήν οἰκογένειά μου!

Και τώρα ένας τόνος προσωπικός: Μόλις ἐπληροφορῆτο τήν παρουσία μου στήν Ἱερισσόν, καθʼ ὁδόν πρός τό Ἅγιον Ὄρος, ἔσπευδε νά μέ φιλοξενήσῃ, μέ τήν Πρεσβυτέρα, μέ ἀγάπη πολλή, νά θυμηθοῦμε τά παλιά, νά ἀστειευθῇ μαζί μου καί νά μέ καλέσῃ νά ψάλω καί νά ὁμιλήσω ἐδῶ στόν περίλαμπρον Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, μέ τήν σεπτήν εὐλογία τοῦ χειροτονήσαντός τον Μητροπολίτου Νικοδήμου τό πρῶτον καί τοῦ πάνυ ἀξίου διαδόχου του κ. Θεοκλήτου. Ἀποχαιρετῶντας τον, γιά νά κατευθυνθῶ πρός τήν Οὐρανούπολη, μέ εὐλογοῦσεν εὐχόμενος "καλό προσκύνημα".

-Πάτερ Ἐμμανουήλ, πολυσέβαστέ μου καί πολυαγαπητέ, ἐν πρώτοις βάζω νοερῶς τρεῖς ἐδαφιαῖες μετάνοιες στό σεπτό Σκήνωμά σου καί κατασπάζομαι τάς ἱερατικάς χείρας σου, τάς χείρας πού μετέδωσαν Χριστόν, τάς χείρας πού φιλοτίμως ἐργάσθηκαν καί στήν λεσβιακή καί στήν μακεδονικήν γῆν, εὐχαριστώντας σε πολύ γιά πολλά, γιά τήν εὐρύτερη σχέση μας. Κρατῶ, ὡς εὐλογίαν, μερικές φωτογραφίες καί ἀφηγήσεις σου. Δοξάζω τόν Θεόν, πού μέ ἀξίωσε νά ἀσπασθῶ καί τά χέρια καί τά πόδια σου!..

Εὔχου, θεοπειθῶς, ὑπέρ πάντων ἡμῶν. Ἡ πατρίδα σου τό Μεγαλοχώρι, τό Πλωμάρι, ἡ ἁγιοτόκος Λέσβος μας, πού τίμησες κι ὀμόρφυνες μέ τήν παρουσία σου, σεμνύνονται γιά σένα! Ἡ νέα πατρίδα σου Ἱερισσός, πού πάντοτε ἀγκάλιαζες στοργικῶς, ἤδη σέ ἀγκαλιάζει. Αἰωνία ἡ μνήμη σου, Γέροντα. Ἡ ὄμορφη παιδική ψυχή σου, σάν πουλάκι, σάν "πλέλ" ὅπως σέ ἀποκαλούσαμε μέ πολλήν ἀγάπη καί ζεστασιάν ὅλοι οἱ συμπατριῶτες σου, πέταξε στόν Θρόνο τοῦ Κυρίου, πού τόσο μά τόσον ἀγάπησες κι ἔγινες ἄξιος Ἱερεύς Του. Ζεῖς, ἐν Τῷ Ἀναστάντι Χριστῷ, στίς καρδιές ὅλων μας, πού εἴμεθα εὐτυχεῖς – εὐλογημένοι, πού σέ γνωρίσαμε.

- Εὔχου, πολυσέβαστε Γέροντα· εὔχου θεοπειθῶς.

M α ν ώ λ η ς  M ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος Συγγραφεύς

Διευθυντής τῆς Bιβλιοθήκης

τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου 

τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος

e-mail: ManolisMelinos@gmail.com 

http//: www.manolismelinos.com