«Στο Λονδίνο ἕνα πτωχό παιδί ἀγαποῦσε
τα παιχνίδια. Στις βιτρίνες, ἔξω ἀπό τά τζάμια τῶν
καταστημάτων, κοίταζε τά πράγματα τά ὁποῖα τόσο
πολύ ἤθελε νά ἀποκτήση, αλλά ποτέ δέν τά ἀπο-
κτοῦσε. Μία μέρα κατόπιν ενός δυστυχήματος τό μετέφεραν στο Νοσοκομεῖο. Τό ἔβαλαν να πλαγιάση σε κατάλευκα σεντόνια. Ἔβαλαν ἀπό πίσω του μαξιλάρια καί τοῦ ἔφεραν παιχνίδια, στρατιωτάκια γιά νά παίζη. Μὲ ἀγάπη καί τρυφερότητα τά ἄγγιζε μέ
τα δάκτυλά του, καί ρωτούσε: “δέν ὑπάρχει τζάμι
ἀνάμεσά μας”; Τά παιχνίδια δέν ἦταν χωρισμένα ἀπ'
αὐτό· τά κρατοῦσε στα χέρια του»
Γιὰ τοὺς Ἁγίους δὲν ὑπάρχει τζάμι πρός τόν
οὐρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου