Παραβολή για τον σκύλο
Μια μέρα ένας
άντρας πέρασε από ένα σπίτι και είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα σε μια κουνιστή
πολυθρόνα, δίπλα της ένας γέρος κουνιέται σε μια καρέκλα, διάβαζε μια
εφημερίδα, και ανάμεσά τους ένας σκύλος ήταν ξαπλωμένος στη βεράντα και
γκρίνιαζε σάν νά πονούσε.Περνώντας, ο άντρας αναρωτήθηκε γιατί ο σκύλος
γκρίνιαζε.
Την επόμενη μέρα πέρασε ξανά από αυτό το σπίτι. Είδε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων σε κουνιστές καρέκλες και έναν σκύλο να βρίσκεται ανάμεσά τους και να κάνει τον ίδιο ήχο με παράπονο. Ο σαστισμένος υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι αν ο σκύλος γκρίνιαζε αύριο, θα ρωτούσε το ηλικιωμένο ζευγάρι.
Την τρίτη μέρα, για κακή του τύχη, είδε την ίδια σκηνή: η γριά λικνιζόταν σε μια καρέκλα, ο γέρος διάβαζε εφημερίδα και ο σκύλος γκρίνιαζε αξιολύπητα στη θέση του. Δεν άντεχε άλλο.
«Με συγχωρείτε, κυρία», γύρισε στη γριά, «τι έπαθε ο σκύλος σας;»
- Απάντησε η ηλικιωμένη κυρία. — Ξαπλώνει σε ένα καρφί.
Μπερδεμένος από την απάντησή της, ο άντρας ρώτησε:
«Αν είναι ξαπλωμένος σε ένα καρφί και πονάει, γιατί δεν σηκώνεται;»
Η ηλικιωμένη γυναίκα χαμογέλασε και είπε με μια φιλική, απαλή φωνή:
«Λοιπόν, αγαπητέ μου, πονάει αρκετά για να γκρινιάζει, αλλά όχι αρκετά για να κινηθεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου