Παραβολή.Σχολείο για τον Αδάμ και την Εύα

 

Σχολείο για τον Αδάμ και την Εύα

Από ποια βάθη χιλιάδων ετών προέρχονται οι ρίζες του σχολείου που το Skale, που μεταφράζεται σημαίνει «σκάλες»;

Η φαντασία μου ζωγραφίζει την παρακάτω ιστορία.

Ένα από τα δισέγγονα του Αδάμ, μπλεγμένο στον λαβύρινθο της ζωής αναζητώντας ένα μονοπάτι προς τον Δημιουργό, προσευχήθηκε:

- Κύριε, δώσε μου μια σκάλα για να σε πλησιάσω λίγο!

Και άκουσα μια φωνή:

- Θα τη βρεις στο πρώτο πρόσωπο που θα γνωρίσεις!

- Ποιος είναι αυτός ο τύπος; – ρώτησε ο δισέγγονος του Αδάμ.

- Ονομάστηκε Δάσκαλος από Εμένα! - είπε η φωνή!

Ο δισέγγονος του Αδάμ συνάντησε έναν γέρο και είπε:

- Δάσκαλε, δώσε μου μια σκάλα για να πλησιάσω τον Δημιουργό!

- Είσαι ο δισέγγονος του Αδάμ και είσαι και ο Αδάμ, που πήρε το όνομα του προπάππου σου;

«Ναι», απάντησε ο δισέγγονος του Αδάμ, «με λένε και Αδάμ!»

- Ακολούθησέ με! - είπε ο Δάσκαλος!

Και οδήγησε τον δισέγγονο του Αδάμ στους λαβύρινθους της ζωής. Μια μαινόμενη φωτιά έκλεισε το δρόμο τους. Ο δάσκαλος δίδαξε στον δισέγγονο του Αδάμ για πέντε χρόνια πώς να περπατά μέσα από τη φωτιά και τελικά είπε:

- Πήγαινε τώρα!

- Η φωτιά θα με κάψει! – ο δισέγγονος αγανάκτησε!

- Δεν θα σε κάψει η φωτιά, αλλά ο φόβος μέσα σου, και θα αποκτήσεις θάρρος.

Και ο δισέγγονος του Αδάμ πέρασε από τη φωτιά και πήρε θάρρος.

Προχωρήσαμε παραπέρα, και εδώ υπήρχε ένα άλλο εμπόδιο: ένας βάλτος χωρίς ορατή άκρη.

Ο δάσκαλος δίδαξε για πέντε χρόνια πώς να περάσει μέσα από το βάλτο και είπε:

- Πήγαινε!

- Ο βάλτος δεν έχει άκρη και θα με ρουφήξει! - αναφώνησε ο δισέγγονος!

- Θα βρεις όμως θέληση και υπομονή, από την οποία θα αντλήσεις μεγάλη δύναμη!

Και ο δισέγγονος του Αδάμ, που ήταν και ο ίδιος ο Αδάμ, περπάτησε μέσα από το βάλτο και απέκτησε θέληση και υπομονή.

Προχωρήσαμε παραπέρα, και πάλι υπήρχε ένα εμπόδιο: ένας ανυπέρβλητος τοίχος.

- Πώς θα ξεπεράσουμε τον τοίχο; – ρώτησε ο δισέγγονος του Αδάμ τον Δάσκαλο.

- Κάτσε σε αυτή την πέτρα, σκέψου και ψάξε να βρεις τρόπο! – απάντησε ο Δάσκαλος!

 Ο δισέγγονος του Αδάμ κάθισε σε μια πέτρα και άρχισε να σχεδιάζει τις σκέψεις και τις ιδέες του στην άμμο με ένα ραβδί. Και ο Δάσκαλος περπάτησε γύρω από την επιγραφή, πότε πότε σβήνοντάς την με το πόδι του. Μετά ο μαθητής άρχισε πάλι από την αρχή. Πέντε χρόνια πέρασαν έτσι.

- Βρέθηκε διέξοδος! – αναφώνησε τελικά. – Μπορείτε να χαράξετε σκαλιά στον τοίχο και σταδιακά να ανεβείτε!

- Οπότε το μυαλό σου επεκτείνεται. Χαράξτε λοιπόν βήματα στον τοίχο!

-Μα μπορώ να πέσω και να σπάσω το κεφάλι μου!

- Ίσως! Αλλά σε αντάλλαγμα θα κερδίσετε ευγένεια!

Και ξεπέρασαν τον τοίχο. Και υπάρχουν τρία μονοπάτια μπροστά τους ταυτόχρονα.

- Ποιο δρόμο να πάρω; – αναφώνησε ο δισέγγονος του Αδάμ.

- Ζητήστε από την καρδιά σας και επιλέξτε! - είπε ο Δάσκαλος.

Ο δισέγγονος του Αδάμ αυτο-απορροφήθηκε. Επί πέντε χρόνια έκανε μια ερώτηση στην καρδιά του: «Πες μου ποιον δρόμο να διαλέξω;» Τελικά είπε αποφασιστικά στον Δάσκαλο:

- Πρέπει να πάρουμε τη μέση οδό!

-Έμαθες λοιπόν να μιλάς στην καρδιά σου!

Στο τέλος του μονοπατιού, μια ψηλή πύλη εμφανίστηκε μπροστά τους.

Ο δάσκαλος τα άνοιξε και ο δισέγγονος του Αδάμ είδε πίσω από τις πύλες έναν άλλο λαβύρινθο ζωής, πιο περίπλοκο και μπερδεμένο.

- Μπορείτε να πάτε παρακάτω μόνοι σας! - είπε ο Δάσκαλος.

- Πώς;! – Ο δισέγγονος του Αδάμ ξαφνιάστηκε. – Περπάτησα μαζί σου είκοσι χρόνια για να αποκτήσω μια σκάλα για να πλησιάσω τον Δημιουργό! Και υπάρχει ένας λαβύρινθος όπου μπορώ να μπερδευτώ και να χαθώ!

- Εσύ ο ίδιος είσαι ήδη μια σκάλα τόσο για τον εαυτό σου όσο και για τους άλλους. Και αναζητήστε υψηλότερα σκαλοπάτια σε όποιον συναντήσετε, γιατί όλοι θα είναι Δάσκαλοι για εσάς, και εσυ ο ίδιος θα είστε Δάσκαλοι για όλους.

- Τότε πες μου αποχωριστικά λόγια!

- Θυμηθείτε:

Η πίστη στον Δημιουργό θα είναι ο συλλέκτης της δύναμής σας.

Η αγάπη για τα πάντα θα είναι η κορυφή της σκάλας σας.

Η καρδιά σας θα είναι η κατοικία της σοφίας σας.

Ζήσε έτσι.

 

Ο δισέγγονος του Αδάμ, που ονομάστηκε επίσης Αδάμ προς τιμή του προπάππου του, υποκλίθηκε βαθιά στον Δάσκαλο και όταν σήκωσε το κεφάλι του, δεν υπήρχε ούτε ο Δάσκαλος ούτε ο λαβύρινθος από τον οποίο μόλις είχε βγει. Και στην ψυχή μου άκουσα μια φωνή:

- Πήγαινε, σε περιμένουν!

- Ήσουν ο Δάσκαλός μου;! – Ο δισέγγονος του Αδάμ έμεινε έκπληκτος με τη φωνή.

Αλλά δεν υπήρχε απάντηση.

Γύρισε και μπήκε σε έναν πιο περίπλοκο και μπερδεμένο λαβύρινθο ζωής.

Τα πρώτα άτομα που γνωρίσαμε ήταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι.

Ο δισέγγονος του Αδάμ, του οποίου το όνομα ήταν επίσης Αδάμ προς τιμήν του προπάππου του, αναγνώρισε τον εαυτό του στο αγόρι. «Είμαι εγώ! Αυτά είναι τα παιδικά μου χρόνια πριν από είκοσι χρόνια!». - ξαφνιάστηκε.

Και τα παιδιά βλέποντάς τον χάρηκαν.

- Δάσκαλε, σε περιμέναμε! Δώσε μας μια σκάλα για να έρθουμε λίγο πιο κοντά στον Κύριο! - παρακαλούσαν.

- Παιδιά, ποιοι θα είστε; – ρώτησε ο δισέγγονος του Αδάμ.

- Είμαι ο Αδάμ! - απάντησε το αγόρι.

- Είμαι η Εύα! – απάντησε η κοπέλα.

- Σου πήραν το όνομα του προπάππου και της προγιαγιάς σου;

- Ναι! - απάντησαν.

«Αυτό σημαίνει ότι είμαι ο Δάσκαλος των παιδικών μου χρόνων, δηλαδή ο εαυτός μου, και η παιδική μου ηλικία είναι ο Δάσκαλός μου! Είναι έτσι, Κύριε; - αλλά δεν υπήρχε απάντηση.

- Ακολούθησέ με! - είπε στον Αδάμ και την Εύα και με θάρρος οδήγησε τα παιδιά στον άγνωστο σε αυτούς λαβύρινθο της ζωής.