.png)
Πέμπτη Εντολή
Τίμα τον πατέρα σου και τη μάνα σου, να είσαι καλά και να ζήσεις πολύ στη γη.
Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, για να είναι καλό για σένα και να συνεχιστούν οι μέρες σου στη γη.
Να αγαπάτε και να τιμάτε τους γονείς σας. Αν εκτελούσαμε αυτή την εντολή του Νόμου του Θεού, τότε ούτε μια προσβλητική λέξη δεν θα έβγαινε ποτέ από τα χείλη μας προς τους γονείς μας, για να μην αναφέρουμε την αγένεια. Θα προσπαθούσαμε με κάθε δυνατό τρόπο να εκπληρώσουμε το θέλημα των γονιών μας, τις καλές εντολές τους. Θα ξεκουράζονταν τα γηρατειά τους με κάθε δυνατό τρόπο χωρίς παράπονο, με υπομονή και αγάπη και θα τους φρόντιζαν κατά τη διάρκεια της ασθένειάς τους. θα προσεύχονταν για παράταση της ζωής τους και θα ενίσχυαν ιδιαίτερα τις προσευχές τους μετά την αναχώρησή τους από την προσωρινή ζωή στην αιωνιότητα.
Έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται στους γονείς. Πώς εκπληρώνουμε αυτή την εντολή του Θεού; Είναι κρίμα να κοιτάμε τα εικονίδια - τιμάμε πραγματικά τους γονείς μας; Στην εποχή μας, δεν είναι της μόδας να σεβόμαστε τους γονείς. Οι νέοι ντρέπονται ακόμη και μεταξύ των συνομηλίκων τους να αποκαλούν τον πατέρα και τη μητέρα τους γονείς και χρησιμοποιούν την προσβλητική, ακόμη και ποταπή, λέξη «πρόγονοι». Αν κάποιος από εσάς, νέους που τώρα μετανοείτε, μη θέλοντας να μείνει πίσω από τους συντρόφους σας, φώναξε τόσο ασεβώς τους γονείς σας, ζητήστε από τον Κύριο συγχώρεση.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Ποιος είναι ενήλικας και έχει ήδη τη δική του οικογένεια, προσπαθεί να ξεκουράσει τους γονείς του στα γεράματά τους ή πιστεύει, όπως συνηθίζεται πλέον, ότι οι γονείς μας πρέπει να μας αναπαύσουν μέχρι το θάνατό τους;! Απαιτούμε, δεν ζητάμε, αλλά απαιτούμε να διευθύνουν το σπίτι, να μεγαλώνουν τα παιδιά μας, να μας προσέχουν. Και δικαιολογούμε τους ισχυρισμούς μας: «Εμείς δουλεύουμε και αυτοί κάθονται σπίτι!» Και αν για κάποιο λόγο οι γονείς μας αρνούνται να γίνουν σκλάβοι μας ή να κάνουν πράγματα αλλά δεν μας ευχαριστούν, ξεχύνουμε πάνω τους την αγανάκτηση και την οργή μας.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Κι αν αρρωστήσει μια γριά μητέρα ή ένας γέρος πατέρας, πέφτουμε εντελώς σε απόγνωση και την υπομένουμε με θλίψη, όχι από οίκτο για τους γονείς μας, αλλά από οίκτο για τον εαυτό μας. Είμαστε τόσο στεναχωρημένοι που δεν συνειδητοποιούμε καν σε ποια βάση τα απαιτούμε όλα αυτά από τους γονείς μας. Αν είναι στο σπίτι τώρα, τότε αυτή είναι μια ανάπαυση που τους αξίζει, έχουν μια ζωή πίσω τους: την ανατροφή, τις ασθένειες, τους κόπους και τα πένθη σας. Αν τώρα, από τη γονική τους αγάπη, με κάποιο τρόπο σε βοηθήσουν, τότε θα πρέπει να τους φιλήσεις τα πόδια για αυτό. Και ακόμα τολμάμε να τους προσβάλλουμε με αυθάδεια λόγια και μικροκαμώματα. Μας ενοχλούν οι αδυναμίες των γηρατειών τους, κι αν οι γονείς μας μας κατηγορήσουν για κάτι, θα λέμε τέτοια πράγματα ως απάντηση που η μάνα θα κλάψει ακόμα και από τη στεναχώρια και την αγανάκτηση.
Κύριε, είμαστε παράφρονες, ακόμη και μόνο από την ανθρώπινη λογική, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι έχουμε χάσει εντελώς τον φόβο σου, και, ίσως, λόγω αμέλειας, δεν γνωρίζουμε καν ότι είσαι τόσο αηδιασμένος από την αμαρτία της ασέβειας για γονείς που στο Νόμο του Μωυσή διέταξες να λιθοβολούν κακούς ανθρώπους σαν εμάς. «Καταραμένος είναι αυτός που ατιμάζει τον πατέρα του ή τη μητέρα του» (Δευτ. 27:16). Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν μας πάνε όλα καλά, γιατί δεν υπάρχει ευτυχία στη ζωή μας.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Είναι ιδιαίτερα τρομακτικό για εμάς, τους Χριστιανούς, να μην τιμάμε τους γονείς μας: θα είμαστε αγενείς με τους γονείς μας, θα εκτοξεύουμε κάθε λογής αυθάδεια λόγια με εκνευρισμό και θα πηγαίνουμε στην εκκλησία, ακόμα και στην καρδιά μας θα χτυπάμε την πόρτα αντίο.. Γιατί πήγαμε στην εκκλησία; Πιστεύετε ότι ο Κύριος θα δεχτεί τις προσευχές και τις θυσίες μας; Οχι! Μην κολακεύεις τον εαυτό σου! Ο Θεός δεν δέχεται ούτε προσευχές ούτε θυσίες από τέτοιους ανθρώπους. Ιδού ένα παράδειγμα που συνέβη επί των ημερών του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρσκι.
Στον αγιασμό ενός ναού στο όνομα της Αγίας Τριάδας, ο μοναχός, μετά από προσευχή, συνέλεξε θυσίες από προσκυνητές για τον ναό. Ένας χωρικός, ονόματι Γρηγόριος, ήθελε επίσης να δώσει κάτι δικό του. Όμως ο μοναχός δεν δέχτηκε τη θυσία. Δυο τρεις φορές ο Γρηγόριος προσπάθησε να βάλει το δώρο του στο πετραχήλι του αγίου. Αλλά ο οξυδερκής γέρος στην αρχή έσπρωξε σιωπηλά το χέρι του και τελικά είπε: «Το χέρι σου βρωμάει, χτύπησες τη μητέρα σου με αυτό και έτσι έφερες επάνω σου την οργή του Θεού». "Τι πρέπει να κάνω;" – ρώτησε ο Γρηγόρης. «Πήγαινε, ζήτα συγχώρεση από τη μητέρα σου και μην τολμήσεις να την προσβάλεις στο μέλλον».
Αυτή η συμβουλή είναι κατάλληλη για όλα τα παιδιά που είχαν την ατυχία να προσβάλλουν τους γονείς τους μέσω της αγενούς, ασεβούς μεταχείρισης. Ακούς; Το να προσβάλλουμε τους γονείς μας είναι η μεγαλύτερη ατυχία για εμάς!
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Αν οι γονείς μας έχουν πεθάνει, προσευχόμαστε θερμά γι' αυτούς, δίνουμε ελεημοσύνη γι' αυτούς, τους θυμόμαστε στις ημέρες μνήμης των γονιών, στις ημέρες του Αγγέλου τους, στις ημέρες του θανάτου; Δίνουμε μνημόσυνα στην εκκλησία, επισκεπτόμαστε τους τάφους τους, τους διατηρούμε καθαρούς; Υπάρχουν σταυροί στους τάφους των γονιών μας; Μετανοήστε στον Κύριο εάν ξεχάσετε να το κάνετε αυτό ή αναφέρεστε στη διαρκή ασχολία σας. Όχι, αυτό δεν είναι απασχολημένος, αλλά ματαιοδοξία και απροθυμία να ενοχλήσει κανείς τον εαυτό του με ανησυχίες για τους νεκρούς γονείς.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Αμαρτάνουμε ενάντια στην πέμπτη εντολή του Νόμου του Θεού με το να είμαστε ψυχροί απέναντι στους συγγενείς. Πόσο συχνά μπορεί κανείς να ακούσει μεταξύ μας που αποκαλούμε τους εαυτούς μας Χριστιανούς: «Τι είναι για μένα οι αδελφοί, οι αδελφές και οι συγγενείς μου; Είναι χειρότεροι από ξένους για μένα!». Αφού όμως φροντίσουμε τους γονείς μας, πρέπει πρώτα να φροντίσουμε τους συγγενείς μας. Αυτό είναι το ζωτικό μας καθήκον. Λέμε: «Δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν έχω τίποτα κοινό μαζί τους». Επιπλέον, πρέπει να τους φροντίσουμε για να τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον για τον Χριστιανισμό με το παράδειγμα της αγάπης μας, το παράδειγμα των ευγενικών, καλοπροαίρετων σχέσεων απέναντίτους. Εμείς, αντίθετα, τους τριχώνουμε, τους περιφράσσουμε, τους τρέχουμε σαν λεπροί. Τόσο κακοί χριστιανοί είμαστε!
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Εάν ένας γιος σας φέρει νύφη ή νύφη στο σπίτι σας και αν είμαστε Χριστιανοί, τότε μόνο με την εξαιρετικά φιλική μας στάση απέναντι στα νέα μέλη της οικογένειας μπορούμε να δείξουμε τι είναι ο Χριστιανισμός και η πίστη στον Θεό. Και κάποιοι, ίσως και ομολογούμενοι σήμερα, μέσα από την άγριαμητρική ζήλια, φέρνουν τέτοια διχόνοια σε νέες οικογένειες που, Θεός φυλάξοι, τις οδηγούν στην καταστροφή. Μετανοήστε όποιος είναι ένοχος για αυτό ενώπιον του Κυρίου!
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Αν εμείς οι ίδιοι είμαστε γονείς, τότε αμαρτάμε ενάντια στην πέμπτη εντολή του Νόμου του Θεού ανατρέφοντας απρόσεκτα τα παιδιά μας.
Τώρα έχουμε γίνει τόσο περήφανοι που δεν θέλουμε καν να κάνουμε παιδιά, για να μην ταλαιπωρούμαστε να τα μεγαλώσουμε. Πολλές μητέρες, ακόμη και χριστιανές, προτιμούν να εργάζονται παρά να μεγαλώνουν παιδιά, ξεχνώντας τα αποστολικά λόγια ότι η σύζυγος σώζεται με την τεκνοποίηση, δηλαδή την ανατροφή των παιδιών.
Δεν λειτουργούμε ως παράδειγμα ευσέβειας στα παιδιά που έχουμε. Επιπλέον, εμείς, αντίθετα, με το κακό μας παράδειγμα διδάσκουμε στα παιδιά ψέματα, προσποίηση, τεμπελιά, ασέβεια προς τους μεγαλύτερους και κακά λόγια. Τους εκνευρίζουμε με την άδικη στάση μας απέναντι στους άλλους και τα παιδιά έχουν ιδιαίτερα αυξημένη αίσθηση δικαιοσύνης και αλήθειας. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν μεγάλωσαν όπως θα θέλαμε.
Τεμπελιόμαστε να προσευχόμαστε για τα παιδιά, τεμπελιόμαστε να κοινωνούμε πιο συχνά το μωρό, τεμπελιάζουμε να φέρουμε το παιδί μας στην εκκλησία. Όλοι λοιπόν παραπονιόμαστε ότι στην άθεη εποχή μας είναι δύσκολο να μεγαλώσεις χριστιανό. Γιατί, αν αισθάνεστε ανεπαρκής σε αυτό το θέμα, δεν καταφεύγετε στο πιο σημαντικό; Κοινωνείτε το παιδί όσο πιο συχνά γίνεται και πιστέψτε ότι η ψυχή ενός τέτοιου παιδιού δεν θα μπορέσει να ξεχάσει τη συχνή σύνδεση με τον ίδιο τον Κύριο.
Αλλά εδώ πάλι μπορείς να πέσεις στο αντίθετο και να φέρεις κακό αντί για όφελος. Όταν κοινωνείτε σε ένα παιδί, δεν πρέπει να το μεταφέρετε μηχανικά στην Κοινωνία, αλλά μόλις το παιδί αρχίσει να αποκτά τουλάχιστον λίγη κατανόηση, συνηθίστε το σε ευλαβική και χαρούμενη Κοινωνία. Δεν χρειάζεται να πείτε στο παιδί σας τέτοια βλάσφημα λόγια για τη Θεία Κοινωνία: «Πάμε, ο παπάς θα σου δώσει λίγο μέλι» κλπ. Πες στο παιδί: «Ελάτε να μεταλάβουμε τα Άγια Μυστήρια του Χριστού». Ντύστε τον καλύτερα, δημιουργήστε του μια εξωτερικά ιδιαίτερη διάθεση. Εάν είναι δυνατόν, αφήστε το παιδί να απέχει από το φαγητό πριν την Κοινωνία. Για να το κάνετε αυτό, κοινωνήστε το παιδί κατά την πρώιμη λειτουργία.
Λόγω της απροθυμίας μας να περιορίσουμε την υπερβολική, αδικαιολόγητη γονική μας αγάπη, συχνά κακομαθαίνουμε τα παιδιά μας τόσο πολύ που μεγαλώνουμε πραγματικούς εγωιστές - καταναλωτές που δεν θέλουν να εργαστούν για να κερδίσουν τα προς το ζην ή να σπουδάσουν για να αποκτήσουν μια ειδικότητα, απερίσκεπτα να τους δώσουμε ό,τι έχουμε, και μετά παραπονιόμαστε ότι στα γεράματά μας μας διώχνουν από το σπίτι. Εσείς οι ίδιοι μεγαλώσατε εγωιστές! Κάνε λοιπόν υπομονή και ζήτα από τον Κύριο συγχώρεση για τις ψυχές των παιδιών σου που σακάτησαν από την ανατροφή τους.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Έχετε καταραστεί τα παιδιά σας σε μια στιγμή θυμού; Η γονική κατάρα είναι τρομερό πράγμα! Αλίμονο σε εκείνα τα παιδιά που με τη συμπεριφορά τους έφεραν την κατάρα των γονιών τους στο κεφάλι τους. Αλλά όχι λιγότερο αλίμονο σε εκείνους τους γονείς που βρίζουν τα παιδιά τους. Μήπως, σε μια κρίση θυμού, ένας από τους γονείς έστειλε τα παιδιά τους στα χέρια των κακών πνευμάτων; Αλλά είμαστε αόρατα περικυκλωμένοι από τον πραγματικό κόσμο των πνευμάτων, τόσο του κακού όσο και του φωτός. Η ώρα είναι αβέβαιη, και με την άδεια του Θεού εσείς οι ίδιοι θα στείλετε την ψυχή του παιδιού σας στα χέρια του Σατανά.
Μετανοήστε, ζητήστε συγχώρεση από τον Κύριο, για να σβήσουν οι κατάρες σας από το έλεος του Θεού και να μην κρέμονται στα παιδιά σας!
Αν είμαστε πνευματικοί γονείς - παραλήπτες από τη γραμματοσειρά στο Μυστήριο της Βάπτισης, δηλαδή νονοί και μητέρες, εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας ως παραλήπτες ή απλώς γίναμε νονές με τους γονείς μας για να βελτιώσουμε τις φιλικές σχέσεις; Βοηθάμε τους γονείς να μεγαλώσουν τα βαφτισμένα παιδιά τους με πίστη και ευλάβεια;
Εμείς, στη γραμματοσειρά, απαρνηθήκαμε τον Σατανά και όλα τα έργα του για αυτούς. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό και αν οι περιστάσεις δεν μας επιτρέπουν να συμμετέχουμε άμεσα στην ανατροφή των νονών μας, πρέπει να προσευχόμαστε γι' αυτά. Αλλά δεν προσευχόμαστε για αυτούς όπως θα έπρεπε. Και αν μεγαλώσουν ως βλάσφημοι του Θεού ή απλώς άπιστοι, τότε εμείς, οι απρόσεκτοι Χριστιανοί και οι υιοθέτες, δεν φταίμε λιγότερο για αυτό από τους ίδιους τους γονείς κατά σάρκα.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Πριν από τον τάφο υπάρχει ακόμα ελπίδα για διόρθωση. Ίσως, αν σήμερα ο Κύριος συγχωρήσει την προηγούμενη αμέλειά μας και προσευχόμαστε με όλο ζήλο και πίστη για τα βαφτιστήρια μας, να προσευχόμαστε και γι' αυτά για μια ευλογημένη αιωνιότητα.
Αμαρτάνουμε ενάντια στην πέμπτη εντολή του Νόμου του Θεού ασέβοντας τους ανωτέρους μας. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί εδώ.
Το να είσαι αφεντικό είναι πολύ δύσκολο. Μην νομίζετε ότι τα αφεντικά σας παίρνουν μεγάλο μισθό επειδή «δεν κάνουν τίποτα». Όπου κι αν βρίσκεται το αφεντικό - στη δουλειά, σε ένα μοναστήρι ή στον κρατικό μηχανισμό, στις σφαίρες της ανώτερης πνευματικής διοίκησης - καθένας από αυτούς φέρει ευθύνη όχι μόνο για την εργασία που έχει ανατεθεί, αλλά και για όλους τους υφισταμένους. Τι δικαίωμα έχουμε να κρίνουμε τις δραστηριότητές τους, που συχνά μας είναι ακατανόητες, να καταδικάζουμε τις πράξεις τους;
Σε ένα μοναστήρι η υπακοή στους πρεσβυτέρους, τους προϊσταμένους, τους εξομολογητές και τους πρεσβυτέρους είναι πνευματικός νόμος. Ένας μοναχός που ακολουθεί τον δρόμο της αδιαμφισβήτητης υπακοής επιτυγχάνει βολικά τη σωτηρία. Αυτός είναι ο άμεσος δρόμος προς την πνευματική ευημερία. Αλλά αυτό έχει πλέον ξεχαστεί από τους μοναχούς, αλλά και ο λαϊκός θα πρέπει να ακολουθεί την ίδια υπακοή προς εκείνους που του τοποθετούνται ως ανώτερος ή πρεσβύτερος.
Αν αντικρούουμε και εκνευρίζουμε τους ανωτέρους μας με την ανυπακοή μας, τότε αμαρτάνουμε την πέμπτη εντολή. Κύριε, συγχώρεσέ μας, που δεν θέλουμε να υποταχτούμε σε κανέναν και τίποτα λόγω της υπέρμετρης υπερηφάνειας, της θέλησης και της εμμονής μας. Ίσως κάποιος από τους μετανοούντες συμμετέχει τώρα στη θεία λειτουργία: τραγουδώντας ή διαβάζοντας στη χορωδία. Διαπράττετε το αμάρτημα της ανυπακοής σε έναν ανώτερο ή υπηρετώντας ιερέα; Έκαναν περιττά και ακατάλληλα σχόλια κατά τη λειτουργία, διαταράσσοντας έτσι την προσευχητική διάθεση στην εκκλησία και ακόμη και τη δομή της λειτουργίας; Δεν σας εκνεύρισαν τα απαραίτητα σχόλια του ηγουμένου, του ναυλωτή, του αντιβασιλέα; Το διάβασμα ή το τραγούδι τραυματίστηκε σκόπιμα; Δεν έκαναν τίποτα από κακία ή από κακία και εκνευρισμό σε αυτό το ιερό έργο της χορωδιακής υπακοής; Ίσως κάποιος που τον επέπληξαν θυμωμένα στο τραγούδι αναγκάστηκε να μείνει σιωπηλός, προσβάλλοντας έτσι σκληρά το άτομο, υπερβαίνοντας τις εξουσίες του. Ή, αντίθετα, δεν άκουγαν με πείσμα τα σχόλια και διέσπασαν τη σειρά του τραγουδιού και του διαβάσματος. Όλα αυτά είναι ασθένειες χορωδίας.
Όσοι είτε από υπακοή είτε από αγάπη (οι λεγόμενοι ερασιτέχνες) συμμετέχουν στις εκκλησιαστικές λειτουργίες πρέπει να θυμούνται: εάν θέλετε να λάβετε κάποιο όφελος και να μην υποστείτε την οργή του Θεού, τότε πρέπει πρώτα απ 'όλα να τηρείτε αυστηρή πειθαρχία. Υπακούστε αδιαμφισβήτητα τον πρύτανη, υπηρετούντα ιερέα, ναύαρχο, αντιβασιλέα, ψαλμωδό. Μη διαταράξετε με κανέναν τρόπο την πορεία της λειτουργίας, προσχωρώντας ταπεινά στους άθλιους επαίνους μας και τραγουδώντας στην αόρατη χορωδία των Αγγέλων. Διαφορετικά, είναι καλύτερα να μην στέκεστε στη χορωδία, είναι καλύτερα να προσευχηθείτε σε κάποια γωνιά.
Μετανοήστε όσοι παραβίασαν την τάξη της λατρείας με τη συμπεριφορά τους!
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Εάν ο Κύριος έχει διορίσει έναν από εσάς ως αφεντικό, τότε δεν είμαστε ένοχοι για τέρψη ή, αντίθετα, σκληρή μεταχείριση των υφισταμένων μας; Εν μέσω των διευθυντικών μας ευθυνών, ξεχάσαμε ότι οι υφιστάμενοί μας είναι ζωντανοί άνθρωποι, με ζωντανές ψυχές και ότι κανείς δεν μας απάλλαξε από την ευθύνη να είμαστε άνθρωποι σε σχέση με τους υφισταμένους μας. Και αυτό απαιτείται ιδιαίτερα από εμάς τους χριστιανούς! Δεν προσέβαλαν τους υφισταμένους τους με την άνιση συμπεριφορά τους απέναντί τους, έπαιξαν φαβορί στους οποίους τα συγχωρούσαν όλα, βγάζοντας τον εκνευρισμό τους στους άλλους; Οι υφιστάμενοί σας βασανίστηκαν από μικρο γκρίνιες και αδικίες;
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Αμαρτάνουμε κατά της πέμπτης εντολής ασέβοντας τους πρεσβύτερους μας. Εκμεταλλευόμενοι τη δύναμή μας και τη νεότητά μας, επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να συμπεριφερόμαστε σε ανθρώπους μεγαλύτερους από εμάς σαν να μην ήταν πια άνθρωποι και η λέξη «συνταξιούχος» είχε γίνει μια βρώμικη λέξη για εμάς. Ειδικά στις μεγάλες πόλεις, άνθρωποι που έχουν δουλέψει όλη τους τη ζωή, έχουν υπομείνει όλες τις φρικαλεότητες του πολέμου, τις καταστροφές, την πείνα, που έχουν υπομείνει αμέτρητα βάσανα, κακοτυχίες και δυσκολίες στους ώμους τους, που έχουν λάβει από το κράτος το δικαίωμα που τους αξίζει να ξεκούραση, ξαφνικά άρχισε να «ενοχλεί» τους νεότερους. «Ω, αυτοί οι συνταξιούχοι! Να μείνεις σπίτι, δεν έχει νόημα να τριγυρνάς σε μαγαζιά, κλινικές και να φορτώνεις τα μέσα της πόλης», δηλαδή δεν έχει νόημα να ζεις πια, μας ενοχλείς... Μήπως κάποιος από εμάς, χριστιανοί, ακόμα εργαζόμενος, τολμήστε όχι μόνο να μιλήσετε δυνατά, στα πρόσωπα των ηλικιωμένων, υποτιμητικά και προσβλητικά λόγια, αλλά και να το σκεφτείτε!
Αν είσαι ένοχος αυτής της αμαρτίας, εκπληκτικός με τη σκληρότητά της και την έλλειψη στοιχειώδους κατανόησης, σκέψου: η νιότη θα περάσει σε μια στιγμή, η ωριμότητα θα γλιστρήσει και τα γηρατειά θα έρθουν, και μετά θα σου φωνάξουν: «Μην παρέμβει στη ζωή σου!» - και μετάνοια για την τρέλα και την πίκρα σου.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Εμείς, και ιδιαίτερα οι μοναχοί που ζούμε στα μοναστήρια, αμαρτάνουμε την πέμπτη εντολή του Νόμου του Θεού, με αχαριστία προς τους ευεργέτες. Κάθε μοναστήρι ζει πλέον από τις εθελοντικές δωρεές ευεργετών και προσκυνητών, δηλαδή αυτοί οι «βαρετοί» προσκυνητές είναι οι τροφοί και οι πότες μας.
Πώς πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε, πώς να προσευχόμαστε για αυτούς! Επιπλέον, ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο, αν και έχουμε τους δικούς μας πειρασμούς, αλλά είναι συγκρίσιμη η κατάστασή μας με τη δική τους; Τι τους τραβάει να επισκεφτούν το μοναστήρι; Ναι, η επιθυμία να κάνουμε ένα διάλειμμα από τη φασαρία, από την αγένεια, από τη σκληρότητα του κόσμου, την επιθυμία να συγκεντρωθούμε στην προσευχή, να ακούσουμε τη θεσμοθετημένη λατρεία. Αν, από υπαιτιότητα μας, ένας από τους τροφοδότες μας, οι ευεργέτες μας δεν λάβει την επιθυμητή παρηγοριά, τότε αλίμονο σε εμάς που καταβροχθίζουμε τα σπίτια των χηρών και των ορφανών.
Κύριε, συγχώρεσέ μας, οι αχάριστοι!
Επιπλέον, αμαρτάμε κατά της πέμπτης εντολής γιατί ασέβουμε τους ποιμένες της Εκκλησίας, τους πνευματικούς μας πατέρες. Σε αυτό το σημείο έχουμε γίνει τόσο χαλαροί και δίνουμε τόση ελευθερία στις κακές γλώσσες μας που δεν γλιτώνουμε ούτε τις άσπρες κουκούλες ούτε τις γκρίζες τρίχες του φτωχού αγροτικού ιερέα. Ίσως και εμείς αποφεύγαμε τις ευλογίες, και επίσης αποφεύγαμε να λάβουμε τα Μυστήρια από εκείνους τους ιερείς που μας φάνηκαν ανάξιοι.
Μετανοήστε, γιατί προσέβαλες το Άγιο Πνεύμα, που αγιάζει τα Μυστήρια μέσω του πιο ανάξιου ιερέα!
Δεν ακολούθησαν τις συμβουλές και τις οδηγίες του πνευματικού τους πατέρα, τον βασάνιζαν με τον φθόνο και τη ζήλια τους απέναντι στα άλλα πνευματικά παιδιά. Ελέγξτε ξανά τον εαυτό σας για να δείτε εάν ο αγαπημένος σας πνευματικός πατέρας έχει συσκοτίσει την εικόνα του Χριστού. Σας έχει συμβεί κάτι τέτοιο; Ο Κύριος ζηλεύει! Μετανοήστε και αλλάξτε τη στάση σας απέναντι στον εξομολογητή σας πριν έρθει σε μια σοβαρή πνευματική ασθένεια - αυταπάτη.
Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου