ΧΡΟΝΟΣ

Σήμερα, μίλησα με τον χρόνο... Τον ρώτησα: «Γιατί περνάς τόσο γρήγορα;  Μου απάντησε:

 «Μπήκα στη ζωή σου και πρώτα σου έμαθα να γελάς, να είσαι ευτυχισμένος.  Μετά σε πήρα από το χέρι και σε πήγα στα ύψη της γνώσης... μετά σε έμαθα να με αγαπάς και να μη με σπαταλάς... πετάξαμε ψηλότερα και γελάσαμε μαζί, αγαπηθήκαμε μαζί, ήμασταν φίλοι καλοί, ώσπου μια μέρα αποφάσισες να με μοιραστείς με άλλους ανθρώπους... Εντάξει, ωραία, τίποτα κακό, αλλά κράτα το για τον εαυτό σου... Μετά άρχισες να με μοιράζεσαι ξανά με υλικά πράγματα, ξεχνώντας εσένα τελείως... αργότερα έσκισες κομμάτια από εμένα πάλι και τα έδωσε στα παιδιά... Ωραία και ωραία αλλά κράτα το για τον εαυτό σου.  Και πάλι άρχισες να με σκίζεις, να δουλεύεις πολύ, να αφιερώνεις για τον χρόνο των άλλων... σταμάτησες να με προσέχεις και κόντεψες να με χάσεις... αλλά δεν κράτησες τίποτα για τον εαυτό σου, παρόλο που ήξερες ότι ήμασταν ο  σωστός δρόμος και δεν υπήρχε γυρισμός.  Είμαι μεγάλος, κουράστηκα, δεν μπορώ άλλο... αλλά στο λέω άλλη μια φορά, κράτα με και για σένα... Άσε ο καθένας να ζήσει τον χρόνο του, τη ζωή του..."