Σημαντικά φαινόμενα (Ιστορία του ιερέα I. Shirov)
Σε μια από τις εκκλησίες Zamoskvorechye το 1871, ο πατέρας Διάκονος I. Sh., ο δικός μου αδελφός, πέθανε από τη χολέρα που μαινόταν εκείνη την εποχή, η οποία τον έβαλε σε ένα φέρετρο μέσα σε λίγες ώρες, παρά τη νεότητά του και την ισχυρή του δύναμη. Όσο κι αν τον αγαπούσα, η απώλειά του ήταν τόσο θλιβερή για μένα. Από τη θλίψη έπεσα σε μελαγχολία, που με άφηνε μόνο στον ύπνο και την προσευχή. Και προσευχήθηκα για την ψυχή του με όλη μου την καρδιά, συγκινημένος να το κάνω τόσο από την αγάπη για τον αποθανόντα όσο και από την επίγνωση της ατελούς ομολογίας του στο νεκροκρέβατο, την οποία έκανε σε μια κατάσταση βασανιστικών σπασμών χολέρας. Λίγο μετά το θάνατό του μου εμφανίστηκε σε ένα όνειρο σαν ζωντανός. Έχοντας πλήρη επίγνωση της μετανάστευσης του σε έναν άλλο κόσμο, άρχισα μια συζήτηση για τις δοκιμασίες:
«Μάλλον περνάς κάποιες δοκιμασίες τώρα», τον ρωτάω.
«Ναι», απάντησε.
- Πες μου, πώς περνάς;
«Είναι πολύ δύσκολο», είπε, «και να γιατί: αποδεικνύεται ότι οι διάβολοι έχουν τα πάντα γραμμένα, ποιος έχει αμαρτήσει σε τι, ακόμη και σκέψεις που μερικές φορές γεννήθηκαν ακούσια στην ψυχή και έτρεχαν με ταχύτητα κεραυνού, στις οποίες δεν δώσαμε προσοχή, ξεχνώντας τις και δεν τις μετανοούσαμε, και αυτές οι ακούσιες και φευγαλέες αμαρτίες θυμούνται οι ίδιοι έχοντας πράγματι συμβεί.
Ταυτόχρονα, έβγαλε από κάτω από το στρίφωμα του ράσου του μια ταμπλέτα, σαν από χαρτόνι, λίγο μεγαλύτερη από το ένα τέταρτο του φύλλου γράμματος, που στη μια πλευρά ήταν καλυμμένη με αμαρτίες τόσο μικρές και πυκνές, σαν να ήταν σπαρμένο με μαύρη παπαρουνόσπορο.
«Και έτσι», είπε, «είχα είκοσι πέντε τέτοιες ταμπλέτες, από τις οποίες εξιλεώθηκα τις επτά με την εξομολόγηση στο νεκροκρέβατο και δεκαοκτώ μου έμειναν.
Τότε τον ρώτησα αν επιτρέπεται στους νεκρούς να έρθουν στη γη για επίσκεψη;
«Ναι, το κάνουν», απάντησε.
«Τότε έλα πιο συχνά σε μένα», του είπα, «αλλά εξαφανίστηκε αμέσως. Μετά από αυτό το όραμα αύξησα την προσευχή μου για αυτόν, αλλά για δέκα χρόνια δεν μου εμφανίστηκε ποτέ.
Όταν ο Κύριος μου έδωσε τη χάρη της ιεροσύνης, τότε, χρησιμοποιώντας την πιο στενή μεσιτεία στον Θρόνο του Θεού στο βαθμό του διακόνου, άρχισα να προσεύχομαι ακόμη πιο θερμά για την ανάπαυση της ψυχής του αγαπημένου μου αδελφού, και έτσι εμφανίστηκε το πέμπτο έτος της ιερωσύνης μου, αλλά όχι σε εμένα, αλλά σε έναν ευλαβή της ζωής μου χωρίσανε. Ένα πρωί, απροσδόκητα, μου ζητά, μέσω ενός αγγελιοφόρου, να έρθω κοντά της για ένα σημαντικό θέμα.
Ρωτάει αν είχα έναν αδελφό που πέθανε στην ιεροσύνη; «Υπήρχε ένας διάκονος», απάντησα. Και άρχισε να τον περιγράφει με τόση σαφήνεια σαν να τον είχε δει ζωντανό, και μετά είπε τα εξής: «Αυτή τη νύχτα εμφανίστηκε σε μένα και είπε:
- Πες στον αδερφό μου ότι έχουν ακόμη πέντε ταμπλέτες.
- Ποιος είναι ο αδερφός σου;
- Ο τοπικός ιερέας.
- Για ποιες ταμπλέτες μιλάς;
- Το ξέρει ήδη, φρόντισε να του το πεις.
- Γιατί δεν εμφανίστηκες σε αυτόν;
«Θα του εμφανιστώ όταν όλες οι ταμπλέτες εξομαλυνθούν», απάντησε και εξαφανίστηκε.
«Γι’ αυτό έστειλα να σε βρουν», είπε ο ευσεβής ενορίτης, «να μάθω το μυστικό του ονείρου».
Της είπα για την εμφάνιση του αείμνηστου αδελφού μου σε εμένα τις πρώτες μέρες μετά το θάνατό του και για τις ταμπλέτες, και μετά συνειδητοποίησα ότι η εμφάνισή του σε μένα δεν ήταν απλή, όπως τη θεωρούσα προηγουμένως, αλλά σημαντική, και άρχισα να περιμένω την εκπλήρωση της υπόσχεσής του. Τον πέμπτο χρόνο της αναμονής μου, έλαβα νέα για τη δεύτερη εμφάνισή του σε έναν ενορίτη μου, μέσω του οποίου μου ζήτησε να προσευχηθώ ειδικά γι 'αυτόν τη Μεγάλη Πέμπτη: «Αυτό είναι απαραίτητο για τις αμαρτίες μου», είπε, το οποίο φυσικά έκανα με κάθε δυνατό ζήλο και κάθε χρόνο εκείνη τη Μεγάλη Ημέρα, όταν ο Κύριος καθιέρωσε την Αναίμακτη Θυσία για τις αμαρτίες του, μου υπενθυμίζω πάντα μια δοκιμασία για τις αμαρτίες του.
Μετά από αυτό, λοιπόν, στο τριακοστό έτος (είναι αξιοσημείωτο ότι ο αριθμός των ετών προσευχής συμπίπτει με τον αριθμό των δισκίων των ασβεστωμένων αμαρτιών) της προσδοκίας μου για την προσωπική εμφάνιση του αδελφού μου σε εμένα, τελικά μου εμφανίζεται σε όνειρο, όπως υποσχέθηκε, να με ενημερώσει για την ελευθερία του από τις αμαρτίες. Αυτό το φαινόμενο ήταν πολύ σύντομο. Κάθομαι σαν σε ένα γραφείο, και ξαφνικά ο νεκρός αδερφός μπαίνει από το διπλανό δωμάτιο με ένα ράσο, σαν ζωντανός, και, περνώντας δίπλα μου πίσω από την καρέκλα, λέει καθαρά: «Τώρα είμαι ελεύθερος» και γίνεται αόρατος. Αυτή η αυστηρά συνεπής σειρά εμφανίσεων του νεκρού δεν χρησιμεύει ως προφανές σημάδι μιας υπάρχουσας σύνδεσης μεταξύ της μετά θάνατον ζωής και του επίγειου κόσμου; Τα ίδια τα φαινόμενα μιας προφανώς σημαντικής φύσης δεν χρησιμεύουν ως φωνή από τον άλλο κόσμο, που μπορεί να χρησιμεύσει ως πειστική απόδειξη στους γήινους κατοίκους ότι οι ψυχές μας δεν παύουν να υπάρχουν, αλλά περνούν σε έναν άλλο κόσμο, τον πνευματικό, όπου περιμένουν δοκιμασίες με κατηγορίες για τις πιο ασήμαντες αμαρτίες και ακάθαρτες σκέψεις, ακόμη και φευγαλέες που προσφέρονται για την αμαρτία και την προσευχή τους αν οι προσευχές γίνονται στην Αναίμακτη Θυσία (Ψυχωφέλιμο Ανάγνωσμα. 1898).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου