ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.Έξω άπό τόν χρυσό ναό τής Αντιόχειας ήταν γραμμένοι προφητικοί λόγοι γιά τήν παντοκρατορία τού Σωτήρα Νικητή: «Το βασίλειό Σου, Χριστέ Θεέ, αιώνιο καί ή Βασιλεία Σου έν πάση γενεά καί γενεά».

-       Παραξενεύεστε με κάτι, άγιοι αδελφοί μου;

Πείτε μου, μέ τί παραξενεύεστε;

-       Παραξενευόμαστε μέ έκείνους πού λένε: μπορούμε νά είμαστε καλοί Χριστιανοί καί χωρίς την Εκκλησία. Θεωρούμε οτι αύτό είναι περηφάνια πού προέρχεται άπό τήν άγνοια, εγωισμός πού δέν πλουτίζει άλλά φτωχαίνει, θάνατος πού έπισκέπτεται τούς άνθρώπους πρίν τόν οριστικό θάνατο. Σωστά σκεπτόμαστε;

-       Εντελώς σωστά, άγιοι άδελφοί μου, καί γι’ αύτό άς είστε εύλογημένοι. Γιατί ό Σωτήρας θα θεμελίωνε τήν Εκκλησία, άν μπορούσαμε χωρίς Εκείνη; Γιατί τής έδωσε δύναμη μεγαλύτερη άπό τού Άδάμ, άν μεμονωμένα άτομα μπορούσαν να νικήσουν τίς «πύλες τού Άδου» καί χωρίς τήν Εκκλησία; Οί ερημίτες μοναχοί πέρασαν τό μεγαλύτερο μέρος τής ζωής τους στή μοναξιά τής ερήμου, άλλά ποτέ δέν έκοψαν τίς σχέσεις μέ τήν Εκκλησία. Προσεύχονταν στόν Θεό γιά ολόκληρη την Οικουμενική Εκκλησία, αναζητούσαν τά Άγια Δώρα άπό τήν Εκκλησία καί απεβίωσαν σέ κοινωνία προσευχής μέ τήν Εκκλησία.

Όσο λόγω άνάγκης είχαν μικρότερη κοινωνία μέ τήν έπίγεια

Εκκλησία, τόσο είχαν μεγαλύτερη καί οίκειότερη κοινωνία με την Έπουράνια Εκκλησία. Ή πνευματική τους δοκιμασία στην έρημο είναι άνεκτίμητης σπουδαιότητας γιά την Εκκλησία του Θεού.

Καί όχι μόνο γιά την Εκκλησία του Θεού, άλλα καί γιά τά πανεπιστήμια του κόσμου.   

’Άς πάρουμε μία άπό τις μεταφυσικές επιστήμες πού θεωρούνται στά πανεπιστήμια ώς οί δυσκολότερες καί πιό άφηρημένες. Αυτή είναι ή επιστήμη πού οί φιλόσοφοι δέν τολμούν νά αποκαλέσουν επιστήμη, λόγω άνεπαρκών γνώσεων σ’ αύτό τό πεδίο, άλλά τήν ονομάζουν «θεωρία». Είναι ή θεωρία τής γνώσης.

 Πράγματι σεμνό όνομα γιά μιά εντελώς περιορισμένη επιτυχία στό μυστηριώδες πεδίο τής ανθρώπινης ψυχής· καί δέ θά μπορέσουν ποτέ νά έχουν μεγαλύτερη επιτυχία, όσο λαμβάνουν ύπόψη τους μόνο τήν έξωτερική φύση πού αδιαφορεί γιά τόν άνθρωπο. Δέ λαμβάνουν υπόψη τούς δύο ισχυρότερους παράγοντες πού συνειδητά, έπακριβώς καί άποφασιστικά επιδρούν στην ψυχή τού ανθρώπου. Καί αυτοί είναι: ό Θεός ως φιλική δύναμη καί ό διάβολος ώς έχθρική.

Όταν κάποιος διαβάζει, άς πούμε, τόν Ισαάκ τόν Σύρο, τόν Μακάριο τόν Μέγα, τόν Γρηγόριο Σιναΐτη, τούς Σιναΐτες καί Αθωνίτες Πατέρες, πού πέρασαν τή ζωή τους στη μελέτη του εαυτού τους  καί τής ψυχής τους, καί συγκρίνει τίς περιγραφές μελέτη τού εαυτού τα τους μέ αυτές των μοντέρνων «θεωριών» τής γνώσης, πράγματι πρέπει νά ντρέπεται. Εκείνη ή λεπτομερής καί έκλεπτυσμένη γνώση τών Πατέρων τής Εκκλησίας χάθηκε σέ μεγάλο βαθμό καί τραχύνθηκε στόν δικό μας μηχανιστικό αιώνα, ώστε κάποιοι καθηγητές στά πανεπιστήμια διδάσκουντούς νέους ψυχολογία, ένώ αρνούνται τήν ύπαρξη τής ψυχής! Αυτό είναι άκριβώς σά νά διδάσκει κάποιος θεολογία ένώ αρνείται τόν Θεό, ή άστρονομία ένώ αρνείται τήν ύπαρξη τών άστρων.

Ώ, αδελφοί μου, δέν μπορούμε νά σεβαστούμε τόν πολύ σοφό καί πολύ δοκιμασμένο πλούτο της Εκκλησίας μας, μέχρι νά συγκρουστούμε μέ την άγνοια του κόσμο. Δείτε! Κηρύττοντας πάνω από είκοσι αιώνες τόν Λόγο, ή Εκκλησία είναι φορέας τής αλάνθαστης ουράνιας Λογικής. Μελετώντας διαρκώς τήν ψυχή του ανθρώπου, γνωρίζει καλύτερα τήν ψυχολογία. Ναί, σ’ αύτήν μπορεί κανείς νά βρει άξιόπιστη έπιστήμη τής Γνώσης, πλάι στην άξιόπιστη Λογική καί τήν ψυχολογία.

Όμως αύτό της τό θησαυροφυλάκιο γνώσης καί έπίγνωσης ή Εκκλησία δέν τό χρησιμοποιεί γιά τήν έπίγεια δόξα της, άλλά μόνο γιά τή διόρθωση καί τή θεραπεία τών άνθρώπινων ψυχών και τήν προετοιμασία τους γιά τή Βασιλεία τών Ούρανών. Διδάσκει άκατάπαυστα τούς ανθρώπους νά στέκουν μέ πίστη πλάι στόν Φίλο τους, κι αυτός είναι ό φιλάνθρωπος Θεός, καί αιωνίως νά πολεμούν ενάντια στόν εχθρό πού είναι ό διάβολος, ό πατέρας του ψεύδους καί άνθρωποκτόνος.

Καλεί τούς ανθρώπους άμεσα, σά νά κινδυνεύουν από πυρκαγιά, νά ύπακούσουν τόν μοναδικό τους Σωτήρα καί νά σώσουν τίς ζωές τους αιώνια. Τούς κοινοποιεί τόν Νικητή καί τίς νίκες Του, νικητή πού πριν τήν Ανάστασή Του άνακοίνωσε στόν κόσμο τήν οριστική Του νίκη μέ τά λόγια: «έγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ίω. ιστ', 33).

Οι καρποί τής νίκης Του φανερώνονται καί θά φανερώνονται στις αναρίθμητες πλούσιες εσοδείες Του.

Οί παλαιοί Σέρβοι ηγεμόνες χάραζαν στις σφραγίδες τους τόν σταυρό καί γύρω άπό τόν σταυρό τίς λέξεις: Χριστός Νικά. Έξω άπό τόν χρυσό ναό τής Αντιόχειας ήταν γραμμένοι προφητικοί λόγοι γιά τήν παντοκρατορία τού Σωτήρα Νικητή: «Το βασίλειό Σου, Χριστέ Θεέ, αιώνιο καί ή Βασιλεία

Σου έν πάση γενεά καί γενεά».

Μέ αύτή τήν θριαμβευτική ιαχή, ή έπίγεια Εκκλησία ξεπέρασε έπιτυχώς όλους τούς τρικυμιώδεις αιώνες τής ιστορίας της, παραδίδοντας μεθοδικά στήν Έπουράνια Εκκλησία τίς εσοδείες τού Κυρίου.

Όποιος αποξενώνεται από τήν Εκκλησία του Θεού, μισεί τήν ψυχή του. Νά τό γνωρίζετε, άγιοι άδελφοί μου, αύτό καί νά τό λέτε σ’ έκείνους πού δέν τό γνωρίζουν.

Άγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς ΕΣΟΔΕΙΕΣ ΚΥΡΙΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑ.