ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΝ ΕΚΤΟ ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥΣ ΚΥΡΟ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΙΧΑΝ ΔΕΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ.

Γιά τόν Θεόφιλο πού του είχαν δεθεί από μαγεία χέρια καί πόδια

Κάποιοι χρησιμοποιώντας μάγια έδεσαν τά χέρια καί τα πόδια του Θεόφιλου μέ πολύ δυνατούς πόνους, αυτός δε, αγνοώντας την αίτια του νοσήματος, καλούσε γιατρούς καί τούς εκλιπαρούσε, μέ όση δύναμη έχουν, ταχύτατα να τόν σώσουν έτσι όπως κείτονταν πιασμένος καί ακίνητος από τίς οδύνες σε ελεεινή κατάσταση. Αυτοί όμως, αγνοώντας καί οί ίδιοι την αιτία τής ασθένειας δέν εξάσκησαν

τήν ιατρική τέχνη, γιατί αυτή δέν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς πρώτα να γίνει ή διάγνωση. Αφού λοιπόν του έδωσαν πολλά αντίδοτα καί περισσότερα καθάρσια - γιατί πίστευαν ότι ή ασθένεια προέρχεται από τή συγκέντρωση υγρών στο σώμα - καί άλλα μέ αλοιφές καί αφού εφάρμοσαν διάφορες δίαιτες, σταμάτησαν κάθε άλλη απόπειρα θεραπείας και δήλωσαν άγνοια γιά τά αίτια καί αδυναμία γιά τή θεραπεία του, μαζί μέ τήν προτροπή να πήγαινε στούς αγίους μάρτυρες, πού οπωσδήποτε θά του έδιναν τή λύση του προβλήματος του.

Καί πράγματι, προστρέχοντας στόν Κύρο καί τόν Ίωάννη καί αφού τούς παρακάλεσε νά τόν άπαλλάξουν άπό το κακό πού τόν βρήκε, έπέτυχε τής άνάρρωσης. Ό τρόπος δί τής θεραπείας του ήταν ό ακόλουθος:

Αφού φάνηκαν στόν ύπνο του οί άγιοι, τόν πρόσταζαν ώς έξης:

«Βγές τό πρωί πρός τή θάλασσα καί ζήτα από κάποιους

πρόθυμους να σε σηκώσουν καί να σε πάνε στήν ακρογιαλιά καί αν τύχει να δεις κάποιον ψαρά να ρίχνει τό δίχτυα · του στή θάλασσα, έλα σέ συμφωνία μαζί του, ώστε μέ χρήμα

τα νά ρίξει τό δίχτυ γιά σένα στη θάλασσα καί ότι πιάσει, αυτό θά γίνει ή θεραπεία σου» κι αυτά αφού του είπαν οί άγιοι μάρτυρες, χάθηκαν.

Αυτός δε, αφού κάλεσε άπό τούς ασθενείς όσους μπορούσαν νά τόν βοηθήσουν, τούς εξήγησε τό όνειρο καί τό πρόσταγμα των άγιων καί τούς θερμοπαρακαλούσε νά τόν σηκώσουν τό ταχύτερο καί νά τόν μεταφέρουν στην ακρογιαλιά. Αλλά καί αυτοί, μόλις άκουσαν τή θέληση των άγιων, έγιναν πολύ πρόθυμοι σ’ αυτό καί τόν πήραν καί τόν μετέφεραν στη θάλασσα, όπου βρήκαν κάποιον ψαρά νά ρίχνει τά δίχτυα του καί τόν άκούμπησαν, άρρωστο καθώς ήταν, πάνω στήν άμμουδιά.

Αυτός δέ «Τί θέλεις», του είπε του ψαρά, «γιά νά ρίξεις τό δίχτυ σου γιά μένα μόνο μιά φορά καί ό,τι κι αν ψαρέψεις, νά μου τό δώσεις εμένα είτε είναι μικρό είτε μεγάλο είτε πολλά είτε λίγα, ό,τι κι αν πιαστεί, νά ’ναι δικό μου τυχερό, ό,τι καί νά ’ναι;» ό δέ «"Ένα κεράτιο», είπε. Αφού έγινε ή συμφωνία, άπλωσε τό δίχτυ ό ψαράς περιμένοντας μάλλον νά πιάσει κάποιο μικρό ψαράκι, τήν ίδια δέ πεποίθηση είχε καί ό άρρωστος, άλλά όταν μάζεψε τό δίχτυ του ό ψαράς,

ένα πολύ μικρό κιβώτιο έβγαλε μέσα άπό τό δίχτυ!! Άρχισαν τότε νά μαλώνουν ό ψαράς καί ό άρρωστος γιά τό κιβώτιο, ό μέν ψαράς νά λέει «Εγώ πούλησα ψάρια καί όχι κιβώτιο!» ό δέ άρρωστος νά ισχυρίζεται ότι «Εγώ έκανα συμφωνία όχι μόνον γιά ψάρια, άλλά γιά ό,τιδήποτε έρθει πάνω«...αν δεις κάποιο ψαρά νά ρίχνει τά δίχτυα του στη θάλασσα, έλα σέ συμφωνία μαζί του». μέ τό δίχτυ!», τόν πόλεμο δέ αύτόν δεν τόν προκαλούσε μόνο τό κιβώτιο, πού φαινόταν νά περιέχει μέσα κάτι πολύπολύτιμο, άλλά καί ή περίεργη άσφάλεια, πού είχε, καθώς έκτος άπό κλειδαριές, είχε καί μολύβδινες σφραγίδες.

Καθώς δέ δέν υποχωρούσε κανένας τους, ήρθαν πρός τόν οικονόμο τού τεμένους γιά νά άποφασίσει αύτός γιά τό κιβώτιο, εκείνος δε, αφού άκουσε καί τών δυονών τά επιχειρήματα «Δέν θά πάρω άπόφαση», τούς δήλωσε, «άν προηγουμένως δέν άνοίξω τό κιβώτιο καί δέν δω τί έχει μέσα!».

Όταν όμως, μετά άπό πολύ κόπο, άνοιξε τό κιβώτιο ένώπιον όλων, ένα θέαμα δεινό καί κάκιστο άντίκρισαν όλοι οί παρευρισκόμενοι, όχι αυτό πού άνέμεναν, αλλά ό,τι οί άγιοι άπό φιλανθρωπία, ένώ είχε ριχθεί στό πέλαγος, τό έβγαλαν άπό τό βυθό τής θάλασσας: ένα χάλκινο ξόανο σέ σχήμα άνθρώπου πού άπεικόνιζε τόν Θεόφιλο, έχοντας τέσσερα καρφιά στά χέρια καί τά πόδια του, ένα γιά τό κάθε μέλος! Οί παρευρισκόμενοι άπόρησαν καί θαύμασαν γιά τό θέαμα κι έπαψε βέβαια άμέσως ό πόλεμος καί ή διαμάχη μόλις έγινε φανερό τό περιεχόμενο.

Καί ήταν έτοιμοι νά τό πετάξουν καί πάλι στη θάλασσα καί νά μήν ώφελήσει καθόλου τόν Θεόφιλο, αν οί μάρτυρες δέν ένέπνεαν τόν οικονόμο νά ζητήσει νά δει τί είδους είναι

τά καρφιά, πού ήταν μπηγμένα στά μέλη τού είδώλιου. Καθώς όμως κάποιος άπό τούς παρόντες πήρε στά χέρια του τό άγαλματάκι καί μέ πολύ κόπο καί προσπάθεια τράβηξε καί έβγαλε τό καρφί τού δεξιού χεριού, τότε άμέσως καί τό δεξί χέρι τού Θεόφιλου έλευθερώθηκε, έφυγε ό πόνος καί μπορούσε νά τό κουνήσει!!

Τότε όλοι έννόησαν ότι πρόκειται γιά μαγεία καί ότι αυτοί οί ξεδιάντροποι πού τό ’καναν τό πέταξαν στη θάλασσα, ώστε νά μή βρεθεί ποτέ καί έτσι άπαλλαγει ό Θεόφιλος άπό τήν άσθένεια. Αλλά άπέτυχαν μέ τόν Κύρο καί τον Ιωάννη, πού άντιθέτως άπέδειξαν ότι δέν ύπάρχει τίποτε άβατο καί άπροσπέλαστο σέ όλη τήν κτίση γιά τούς αγίους, ούτε ό ούρανός ούτε ή γή, μήτε ή φωτιά μήτε τό νερό μήτε ή θάλασσα, άλλά σέ όλα πάνε, προκειμένου νά διασώσουν τούς αγίους καί πιστούς άνθρώπους.

Τότε οί παρευρισκόμενοι, μόλις είδαν ότι ό Θεόφιλος κινούσε τό δεξί του χέρι, έτρεξαν άμέσως νά βγάλουν καί τά υπόλοιπα καρφιά νά τόν άπελευθερώσουν. Καί πράγματι,

καθώς έβγαζαν τά καρφιά, συγχρόνως καί ό άσθενής θεραπεύονταν άπό τήν άσθένεια. Γιατί, όταν έβγαλαν τό καρφί άπό τό άριστερό χέρι τού ξόανου, τότε καί τό άριστερό χέρι τού Θεόφιλου άπελευθερώθηκε, καί πάλι, όταν έβγαλαν τα καρφιά άπό τά δυό του πόδια, άμέσως τά πόδια τού άρρωστου άπαλλάχθηκαν άπό τούς πόνους καί κινήθηκαν έλεύθερα. Όπότε σηκώθηκε όρθιος καί έτρεξε στη σορό των άγιων καί μέ μεγάλη φωνή έξύμνησε τούς μάρτυρες έχοντας ύψωμένα τά χέρια του, ένώ τόν συνόδευαν στίς εύχαριστίες καί τίς προσευχές καί όλοι όσοι τόν έβλεπαν.

ΒΙΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΒΒΑΚΥΡΟΣ