ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ . Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ. - Πώς, Γέροντα; Βλέπομαι από τον Θεό καί εγώ βλέπω Εκείνον. Έχω κάθε μέρα συνάντηση στην ερημιά μου μ’ όλον τον κόσμο που μου προσφέρει ό Θεός. Τα πρόσωπα σου φέρνουν λογισμούς, ενώ ό Θεός ένα μόνο καλό λογισμό: την αγάπη Του.

Ή μάννα τής Αλεξάνδρας

Μόνιμα έγκαταβίωνε στά δυτικά τού χωρίου Προυσός. Ή αμετάθετη παραμονή στον ίδιο τόπο ούδόλως βλάπτει. Ταπεινά εξιστορώ τί βίωσα. Βλέπεις, καί ή αρχοντιά ή πραγματική είναι θείο δώρο, πού ο Θεός τήν δίνει σ’ εκείνες τις ψυχές πού μπορούν νά τήν εργαστούν μέχρι καί αυτήν τήν πύλη τού ουρανού. Πόσες φορές σκέφθηκα: «’Άς έρθουν οί ψευτοαρχόντισσες τού κόσμου νά δούν τί φτιάχνει ό Θεός σέ τούτα τά ψηλά βουνά». Είναι υψηλή, χωρίς ψηλοτάκουνα. Είναι έγγράματη, χωρίς σχολεία.

Είναι ανοιχτοχέρα, χωρίς πλούτη. Τής είπα:

- Έδώ πού κάθεσαι κανένας δέν σέ βλέπει.

- Πώς, Γέροντα; Βλέπομαι από τον Θεό καί εγώ βλέπω Εκείνον. Έχω κάθε μέρα συνάντηση στην ερημιά μου μ’ όλον τον κόσμο που μου προσφέρει ό Θεός. Τα πρόσωπα σου φέρνουν λογισμούς, ενώ ό Θεός ένα μόνο καλό λογισμό: την αγάπη Του.

Αληθινή ανθοφορούσα αμυγδαλιά μες στον πικρό χειμώνα ήταν ή μάννα τής Αλεξάνδρας, τής παραδουλεύτρας τού μοναστηριού τού Προυσού. Αληθινή αρχόντισσα με πλούσιο εσωτερικό καί εξωτερικό κόσμο.’Άν φορούσε καί τα πιο βαρύτιμα κοσμήματα, μάλλον θά έχανε από τό φυσικό της κάλλος.’Άν τήν παρατηρούσες προσεκτικά, πολύ επιθυμούσες να τήν είχες μάννα ή σύντροφο στήν ζωή σου. Τά φυσικά της κάλλη συμβάδιζαν με τό αρχοντικό της ύφος. Ένιωθες εύφορία νά σε υποδέχεται στήν πτωχική καλύβη της.

'Όταν μάς αφήνουν τέτοιοι άνθρωποι γιά τήν μακρινή χώρα τών ζώντων, νιώθουμε μοναξιά καί λύπη άδιασκέδαστη, γιατί χάνουμε τό άλάτι, χάνουμε τά ακριβά μπαχαρικά τής Ανατολής, πού νοστιμίζουν τήν ζωή μας.

ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. 

ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ.